Καταστροφές σαν κι αυτή στη Fukushima το 2011 αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο όχι μόνο των επιστημόνων αλλά και της ανθρωπότητας ολόκληρης. Γι’ αυτό στο MIT σκέφτηκαν κάτι πραγματικά πρωτοπόρο που θα μπορούσε να τελειώσει τον εφιάλτη μιας πυρηνικής καταστροφής, τουλάχιστον στη… στεριά.
Όπως λέει ο επικεφαλής της ομάδας έρευνας του Πανεπιστημίου, Jacopo Buongiorno, αυτό που θα μπορούσε να γλιτώσει άπαντες από κάμποσους μπελάδες δεν είναι άλλο από πλωτές πυρηνικές εγκαταστάσεις! Το σχέδιο κάνει λόγο για 5-7 μίλια από την ακτή, απόσταση αρκετή για να εγγυηθεί (;) πως τα εργοστάσια δεν θα πληγούν από ενδεχόμενα τσουνάμι και σεισμούς. Επιπλέον τα νερά της θάλασσας θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και ως μηχανισμός ψύξης για τις ίδιες τις εγκαταστάσεις με τις πλατφόρμες να είναι παρόμοιες με εκείνες που χρησιμοποιούνται σήμερα για τις γεωτρήσεις στους ωκεανούς.
Όλα τα παραπάνω στην ουσία γίνονται προκειμένου οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ενός εργοστασίου να μπορούν να ψυχθούν άμεσα και να αποφευχθεί ό,τι έγινε στη Fukushima της Ιαπωνίας. Σύμφωνα με το MIT η λύση αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μεγάλα και μικρά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας καθώς αυτά θα ναυπηγούνταν σε ναυπηγείο, θα ρυμουλκούνταν στη θέση τους και θα δένονταν στον πυθμένα ενώ την ενέργεια θα τη μετέφερε ειδικό καλώδιο. Άσε που η Ρωσία, επειδή είναι μπροστά, ήδη ετοιμάζει το δικό της πλωτό πυρηνικό εργοστάσιο, μόνο που αυτό θα είναι ακριβώς δίπλα στην ακτή και όχι μερικά μίλια μέσα στη θάλασσα.
Το ερώτημα βέβαια που πλανάται μετά από όλα αυτά και κάτι στο οποίο το MIT σφυρίζει αδιάφορα αφορά το κατά πόσο η θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα θα επηρεαστούν από τη λειτουργία ενός τέτοιου εργοστασίου; Ξέρεις, ρύπανση, θερμοκρασία, διατάραξη περιβάλλοντος και τα ρέστα. Αλλά, σόρι, ξέχασα: ψιλά γράμματα…
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.