Στο παρελθόν, η διαδικασία ανάπτυξης των παιχνιδιών είχε ως τελευταία προτεραιότητα την υπόθεση. Σήμερα, η ανάπτυξη παιχνιδιών ξεκινάει με την υπόθεση, επάνω στην οποία χτίζεται ολόκληρο το σύνολο του gameplay. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επενδύεται όλο και περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό στη δημιουργία υπόθεσης και χαρακτήρων. Στο πλαίσιο της έκθεσης PAX, διάφοροι συγγραφείς που ασχολούνται με αυτά τα θέματα στις εταιρείες παιχνιδιών, συζήτησαν για ότι περιλαμβάνει η δουλειά τους.
Είναι σημαντικό να συνεργάζονται στενά και εξ αρχής οι συγγραφείς με τους σχεδιαστές, ώστε οι αλλαγές σε οποιοδήποτε από τα δύο τμήματα να υποστηρίζονται ομαλά από το άλλο. Στο θέμα του σεναρίου που διαβάζουν οι ηθοποιοί για τους χαρακτήρες, το κείμενο πρέπει να είναι όσο πιο γενικευμένο γίνεται. Επειδή οι παράμετροι μίας αποστολής μπορούν να αλλάξουν πολλές φορές μέχρι το τελικό προϊόν, δεν πρέπει π.χ. να αναφέρεται στο κείμενο συγκεκριμένη ανταμοιβή ή συγκεκριμένος εχθρός, εκτός αν είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα συμπεριληφθεί στο παιχνίδι με αυτή ακριβώς τη μορφή. Δηλαδή όποτε είναι δυνατό, ένας χαρακτήρας πρέπει να λέει όχι π.χ. «θα σημειώσω τη Stonebridge στο χάρτη», αλλά «θα σημειώσω αυτή την περιοχή στο χάρτη». Με λίγα λόγια, η τέχνη του θέματος είναι να δίνεις στον παίκτη να καταλάβει τι πρέπει να κάνει, χωρίς να του λες επ’ ακριβώς τι πρέπει να κάνει.
Αντίθετα, οι χαρακτήρες πρέπει να είναι όσο πιο συγκεκριμένοι γίνεται. Κατά τη δημιουργία ενός χαρακτήρα, ο συγγραφέας πρέπει να σκέφτεται τι θα κάνει αυτός ο χαρακτήρας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, και πως θα επηρεάσει τους άλλους χαρακτήρες και τον κόσμο του παιχνιδιού. Ειδικά στα RPG μεγάλης διάρκειας, αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Εκεί χρειάζεται ένας βασικός συγγραφέας, που θα ασχοληθεί με τους κύριους χαρακτήρες, και μία ομάδα άλλων συγγραφέων που θα φτιάξει όλους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Ο βασικός συγγραφέας ελέγχει επίσης τη συνοχή όλων των χαρακτήρων και παίρνει τις τελικές αποφάσεις όταν υπάρχουν διαφωνίες. Βέβαια όλοι συμφώνησαν ότι είναι καλύτερο να συζητούνται οι διάφορες γνώμες, καθώς έτσι μπορεί να προκύψει μία ιδέα που είναι καλύτερη από όσες βρίσκονται στο τραπέζι μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Επίσης όσο περισσότεροι συγγραφείς στην ομάδα είναι ενθουσιασμένοι με ένα χαρακτήρα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει αυτός ο χαρακτήρας να αρέσει και στους gamers. Ένα ακόμα στοιχείο της συγγραφής είναι τα γραπτά εντός του παιχνιδιού (πάπυροι, ημερολόγια χαρακτήρων, κτλ). Έτσι οι χρήστες μπορούν να διαβάσουν περισσότερα για την υπόθεση ή για την προσωπική ιστορία κάποιων χαρακτήρων, σε περίπτωση που αυτοί πεθάνουν ή γίνουν μη διαθέσιμοι. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό στα παιχνίδια ανοικτής προσέγγισης, δηλαδή σε αυτά χωρίς προκαθορισμένη πορεία για τον πρωταγωνιστή, όπου ο παίκτης έχει σχεδόν άπειρες επιλογές αλληλεπίδρασης.
