19.8 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
More

    30 κορυφαία μουσικά DVD

    30 DVD γεμάτα μουσική. 30 κλασικοί τίτλοι από ντοκιμαντέρ που έγραψαν ιστορία, αξέχαστα live από τα βάθη του χρόνου ή το πρόσφατο παρελθόν ή ακόμα και “απλές” συλλογές από video clips. 30 ευκαιρίες να απολαύσετε τις audio-visual παραγωγές που «αιχμαλώτισαν» το feeling του rock (και όχι μόνο) και μας χάρισαν ανεκτίμητες ανατριχίλες.

    ramones

    End of the Century – The Story of the Ramones
    Μιλάμε για μία συγκλονιστική, εις βάθος ψυχανάλυση στον punk-rock ψυχισμό… Οι κινηματογραφιστές Jim Fields και Michael Gramaglia μέσα σε διάστημα επτά χρόνων (όπου αντιμετώπισαν δεκάδες «κατραπακιές» και οικονομικά αδιέξοδα) παρουσίασαν μία απίστευτη σπουδή επάνω στους χαρακτήρες τους, αλλά και μία σκληρή απομυθοποίηση επάνω στην rock’n’roll μυθολογία. Ανεκτίμητες οι μουσικές στιγμές, όπως η συναυλία τον Ιούλιο του 1976 στο Λονδίνο με τους Clash και τους Sex Pistols να βρίσκονται ανάμεσα στο κοινό.

    The Last Waltz
    Αυτό που θα μπορούσε να καταλήξει μία τυπική συναυλία των The Band, στα χέρια του Martin Scorsese μετατράπηκε σ’ ένα ανυπέρβλητο φιλμ. Ενώ ο αρχικός σκοπός ήταν να μπει στο μικροσκόπιο το τέλος της τεράστιας αμερικάνικης μπάντας, στην ουσία έγινε λόγος για το τέλος της παλαιάς κοπής rock, και πως αυτό ήταν πιο στενά δεμένο με τον on the road τρόπο ζωής. Η ταινία διατηρεί τη ζωτικότητά της, με τη νέα audio μίξη να αναδεικνύει τη συγκλονιστική εκτέλεση του “The Night They Drove Old Dixie Down”.

    Νο Direction Home – Bob Dylan
    Καλύπτονται 25 χρόνια ανεπανάληπτης καριέρας μέσα σε 4 ώρες; Εάν είσαι ο Martin Scorsese, ένας φανατικός της μουσικής και κυρίως του Bob Dylan, φυσικά και μπορείς. Από τα παιδικά χρόνια του μουσικού στη Μινεσότα μέχρι όταν ανακάλυψε τη folk, και από το πρώτο πέρασμά στη σκηνή της Νέας Υόρκης μέχρι τις επαναστατικές ώρες στο Newport Festival όταν έπαιξε ηλεκτρικά, το ογκώδες φιλμ του Scorsese αποτέλεσε ένα πραγματικό γεγονός, ονομάζοντας σχεδόν από μόνο του το 2005 ως έτος “Bob Dylan”.

    Metallica: Some Kind of Monster
    Επιλέγοντας τα καλύτερα από τις 1600 ώρες υλικού που τραβήχτηκε όταν οι Metallica ηχογράφησαν το St. Anger (2003), το Some Kind of Monster κάνει ψυχανάλυση στα μέλη που είχαν φτάσει στα όρια τους. Το να βάζεις… μεταλλάδες να μιλάνε για τα συναισθήματά τους είναι σκέτη απόλαυση, όπως και να τους βλέπεις να «πλακώνονται» και να πηγαίνουν σε κλινικές αποτοξίνωσης. Φήμες θέλουν τον ψυχαναλυτή τους Dr. Phil να είναι ένας αφοσιωμένος metalhead που κάνει headbanging όποτε ακούει το “One”(χα, χα).

    Talking Heads – Stop Making Sense
    Εκείνες τις στιγμές οι Talking Heads ήταν με διαφορά το καλύτερο συγκρότημα του κόσμου, και όπως πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί το Stop Making Sense είναι ο Πολίτης Κέιν των μουσικών ντοκιμαντέρ. Ο Jonathan Demme έγραψε ιστορία το  1984, με τις κάμερες του να είναι στημένες στην πρώτη σειρά των θεατών έτσι ώστε να αισθάνεσαι πως είσαι ένας από αυτούς. Ο Byrne ξεκινάει να τραγουδάει μόνος το “Psycho Killer”. Μέχρι να φτάσουμε σε μία από τις μαγικότερες στιγμές ever, το “Once In A Lifetime”, η όλη ατμόσφαιρα στο Pantages Theater του Hollywood έχει απογειωθεί.

    https://www.youtube.com/watch?v=o7pVjl4Rrtc

    Woodstock
    Το τελευταίο τεράστιο πάρτι των ‘60s, είχε βροχή, προβλήματα με την οργάνωση, βρώμικες σκηνές και sleeping bags για να κοιμηθεί κανείς, αλλά και πολύ αγάπη, τσουλήθρες στη λάσπη και μνημειώδεις εμφανίσεις από τους Who, Santana, Sly and the Family Stone, και άλλους πολλούς. Τo πρωινό της τρίτης μέρας ο Jimi Henrix, έπαιξε στην κιθάρα του τον εθνικό της Αμερικής, αποχαιρετώντας μία ολόκληρη γενιά, μία ιδεολογία, μία εποχή. Μια κάψουλα του χρόνου όπου μέσα της είναι σωσμένο το πνεύμα και η μουσική των 60s.

    https://www.youtube.com/watch?v=bW5M5xljdCI

    Neil Young: Heart Of Gold
    Κάτι πολύ περισσότερο από μία συναυλία… Ήταν ο πιο πρόσφατος μουσικός θρίαμβος του Jonathan Demme που χρόνια μετά το Stop Making Sense επέστρεψε στα μουσικά πράγματα με ένα θρίαμβο, ένα υπνωτικό, ονειρικό αφιέρωμα στον Neil Young. Οι κάμερες μέσα στο παλιό ναό της country, Grand Ole Opry, αποθανατίζουν την παγκόσμια πρώτη live παρουσίαση των τραγουδιών του Prairie Wind με μαγικό τρόπο, αφήνοντας τα τραγούδια να σου ρουφάνε την προσοχή μέσα σε σέπια πλάνα και διακριτικούς φωτισμούς.

    Glastonbury
    Βροχή, λάσπη και καλή μουσική… Αναμειγνύοντας εικόνες από το hippie παρελθόν με τις πιο σύγχρονες, και φυσικά με πολλή μουσική από τους Coldplay, Primal Scream, Blur, Massive Attack, Oasis, Bjork, Morrisey, Nick Cave, White Stripes, Nick Cave, Fun Lovin Criminals, Paul McCartney, Kaiser Chiefs, Goldfrapp, Killers, Radiohead, Foo Fighters και R.E.M., ο Julian Temple εξιστόρησε γλαφυρότατα την ιστορία του φεστιβάλ-θεσμός, τις ωραίες στιγμές αλλά και τα πολλά ζόρια που τράβηξε ο αγρότης Michael Eavis από την πρώτη ημέρα του 1970 που άνοιξε τις «πόρτες» του αγροκτήματός του σε 1500 θεατές για να παρακολουθήσουν μια συναυλία.

    Festival Express
    Είναι η ιστορία του πρώτου κινητού φεστιβάλ στην ιστορία της μουσικής. Αυτό το on the road γεγονός του 1970, περιόδευσε μέσα σε πέντε μέρες σε τρεις πόλεις του Καναδά, καλύπτοντας συνολικά 2150 μίλια. Οι Janis Joplin, The Band, Grateful Dead, Delaney and Bonnie, Buddy Guy και άλλοι λιγότερο γνωστοί, έστησαν ένα ατελείωτο τζαμάρισμα που ξεκινούσε πριν από τις συναυλίες και συνεχίζονταν για πολλή ώρα μετά μέσα στα βαγόνια. Μεγαλύτερη η αξία του ως ντοκουμέντο.

    https://www.youtube.com/watch?v=rxCCqzHG2yY

    Femi Kuti – Live At The Shrine
    Πως είναι να είσαι γιος του μεγαλύτερου ήρωα της Αφρικής, του Fela Kuti; Στο πρόσωπο του υιού Femi, η Νιγηρία έχει βρει το αντικαταστάτη «λιοντάρι», που μέσα στο New Africa Shrine, το πολύτιμο μουσικό άσυλο που έχτισε, δίνει στέγη στα όνειρα των νέων. Με τη διονυσιακή afro beat μουσική να ανεβάζει τη θερμοκρασία, οι ψαγμένες σκέψεις του Femi και τα μοναδικά πλάνα, αποτυπώνουν σαν τέλειο ντοκιμαντέρ την ατμόσφαιρα αναβρασμού που επικρατεί στο Λάγος. Μιλάμε για το πιο αρχέγονο funk που έχετε ακούσει ποτέ.

    Imagine: John Lennon
    Ο John Lennon δοκιμάζει να πει το Imagine στο λευκό πιάνο, φροντίζει έναν «χαμένο» νεαρό που περιμένει έξω από το σπίτι του για να τον συναντήσει, μιλάει για την άμεση ανάγκη να υπάρξει αντίδραση στα Βιετνάμ του κόσμου να ακολουθούν το ένα πίσω από το άλλο. Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ όπου ο Lennon είναι ο εαυτός του μπροστά στην κάμερα, δηλαδή ο μοναδικός ονειροπόλος που μάθαμε. Δίπλα του ακόμα και η Yoko Ono φαντάζει ως ο πιο όμορφος άνθρωπος του κόσμου…

    https://www.youtube.com/watch?v=YHwio-6YwZM

    The Filth and the Fury
    Παρακολουθώντας τους Sex Pistols να ξερνάνε φωτιά παίζοντας το “Anarchy In the UK”, δεν έχεις και πολλές επιλογές από το να καταπιείς τη γλώσσα σου και να αφήσεις το συγκρότημα να σε κολλήσει στην οθόνη. Όταν οι Sex Pistols στέκονταν έξω από τα ανάκτορα του Μπάκινγκχαμ, η Βρετανία πνιγόταν μέσα στο απογευματινό της τσάι. Το The Filth and the Fury είναι τόσο ζωτικής σημασίας που θα ήθελες να δώσεις αυτοπροσώπως συγχαρητήρια στον Juliam Temple για το άψογο φιλμ που γύρισε. Η άνοδος και η πτώση του punk.

    https://www.youtube.com/watch?v=d7TKs22Y8zU

    Gimme Shelter
    1969 και οι David και Albert Maysles και Charlotte Zwerin επιστρέφουν από την αμερικανική περιοδεία των Rolling Stones και αντί για ανέμελες μουσικές σκηνές, έχουν αποθανατίσει την κολασμένη βραδιά του Altamont και την δολοφονία του Meredith Hunter από τους Hells Angels. Όποιος δεν έχει δει την σοκαρισμένη όψη του Mick Jagger καθώς παρακολουθεί τη στιγμή του μαχαιρώματος, ενώ το συγκρότημα παίζει το “Sympathy For The Devil”, χάνει. Η επίσημη ταφόπλακα στα ‘60s.

    https://www.youtube.com/watch?v=twm0ghxcZVg

    The White Stripes – Under Blackpool Lights
    Χωρίς φανταχτερά extras, χωρίς εις βάθος συνεντεύξεις, χωρίς άλλα συμπληρώματα, το Under Blackpool Nights πετυχαίνει το δίδυμο τον Ιανουάριο του 2004, όπως ήταν πάντα στη σκηνή. «Γυμνοί». Ο μινιμαλισμός του blues/folk/country τους είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Διαστρεβλωμένα ζεπελινικά blues, παραδοσιακή αφέλεια, ενστικτώδης έκφραση, το σετ των White Stripes, σου έχει κάνει ματ πολύ πριν φτάσει στο mega hit τους “Seven Nation Army”.

    Motorhead – Ace Of Spades
    Ο Lemmy μία από τις πιο “rock” φιγούρες στην ιστορία της μουσικής, που μία βραδιά του ισοδυναμεί με ολόκληρη καριέρα ορισμένων νεόκοπων, «μπούληδων» rock «stars», θυμάται μαζί με τους “Fast” Eddie Clarke και Phil “Philthy Animal” Taylor, μικρά περιστατικά από το τρίτο τους, κλασικότατο, άλμπουμ. Όπως πως η άμμος του εξωφύλλου βρέθηκε κάνα χιλιόμετρο έξω από το Λονδίνο, πως ο ουρανός στο εξώφυλλο έγινε από γκρι, γαλάζιος και πως ο μακαρίτης παραγωγός Vic Maile έμοιαζε με χελώνα!

    https://www.youtube.com/watch?v=dqboO8YyLXU

    Rush – R30
    Βλέποντας το εξαιρετικό πρώτο τέταρτο της συναυλίας της R30, της εορταστικής τους δηλαδή περιοδείας όταν γιόρταζαν τα 30 χρόνια τους, όπου οι Rush επιδίδονται σ’ ένα άνευ προηγουμένου instrumental παίζοντας απίστευτα πράγματα, μπορείς να λατρέψεις ξανά και ξανά τους ροκάδες της παλαιάς κοπής. Γιατί ξέρεις πως αυτοί οι τύποι πέρασαν αμέτρητες ώρες κλεισμένοι στα δωμάτιά τους μέχρι να γίνουν δεξιοτέχνες, και όχι μπροστά στον καθρέφτη μέχρι να τους προκύψει το σωστό κούνημα του γοφού.

    https://www.youtube.com/watch?v=fDGm-qV4FMk

    AC/DC – Family Jewels
    Τα Family Jewels των AC/DC, δηλαδή σε ελληνική αργκό “η οικογένεια” τους, είναι φτιαγμένη από μέταλλο και όποιος θελήσει να την κλωτσήσει θα ακούσει ένα τεράστιο, ηχηρό “γκόνγκ”. To “heavy metal” μεγαλείο τους αποτυπώνεται σ’ αυτά τα 20 video clips. Το πρώτο DVD συλλέγει την ξέγνοιαστη εποχή, του μακαρίτη Bon Scott που σημάδεψε την αγνή “rock’n’roll” φάση τους. “Dirty Deeds Done Dirt Cheap”, “Whole Lotta Rosie”, “High Voltage”, “T.N.T”, και ο Θεός βοηθός στο γείτονά σας που θα περάσει άσχημα. Το δεύτερο DVD ξεκινά με το “Hell Bells”, δηλαδή Back In Black, και φτάνει μέχρι το “Thunder Struck”.

    Amazing Journey: The Story of The Who
    Ένα φανταστικό ταξίδι σε πάνω από 40 χρόνια maximum R&Β… H πρωτοπορία τους, εκ των ουκ άνευ.  Την εποχή που ο George Harrison ήταν περήφανος για τη μία 12χορδη Rickenbacker που είχε, ο Townshend είχε ήδη διαλύσει πέντε. Ο Keith Moon έπαιξε πρώτος με δύο μπότες. Τραγούδησαν το “My Generation” αντί για ακίνδυνα, ερωτικά τραγουδάκια. Έγραψαν την πρώτη rock όπερα στην ιστορία. Έβαλαν πρώτοι τα synths στο rock (βλέπε Who’s Next). Και αυτά τα βλέπεις και τα ζεις στο Amazing Journey. Μην το στερήσετε από τον εαυτό σας.

    Sigur Ros – Heima
    Η Ισλανδία φαντάζει ως το τελευταίο αυθεντικό μέρος στον κόσμο. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει και πολύ η κάμερα. Όπου και να γυρίσει η αρμονία κυριαρχεί παντού. Είτε το περιβάλλον μοιάζει με ηφαιστειακό τοπίο, είτε με παράξενα highlands, είτε τα εγκαταλελειμμένα κτίρια παίρνουν μέσα στο «απομονωμένο» τοπίο μία αλλόκοτη ομορφιά. Τίποτα δεν «ταράζει» το χώρο, το χρόνο. Σ’ αυτό το background οι Sigur Ros παίζουν τα ιδιοσυγκρασιακά post rock οράματά τους. Αντί για Αυστραλία και Καναδά θα πάτε Ισλανδία, να το θυμάστε.

    The Jimi Hendrix Experience – Live at Monterey
    Ο Brian Jones των Rolling Stones είχε πει κάποτε στον τραγουδιστή Terry Reid, ενώ έβγαινε από μία συναυλία των Εxperience, «Είναι όλα μούσκεμα μπροστά στη σκηνή. Επειδή κλαίνε όλοι οι κιθαρίστες…». Ο ίδιος, καλός φίλος του Hendrix, θα έκανε την αναφώνηση της εμφάνισής του στο Monterey. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο η εξωγήινη ορμή των “Killing Floor”, “Foxey Lady”, “Like A Rolling Stone”, “Rock Me Baby”, “Hey Joe”, “The Wind Cries Mary”, “Purple Haze” και “Wild Thing” με το περίφημο φλεγόμενο φινάλε.

    https://www.youtube.com/watch?v=Ugt5UAWRqs0

    Nirvana – Live At Reading
    Η εμφάνιση των Nirvana στο Reading Festival στις 23 Αυγούστου του 1992, σηματοδότησε την εισβολή τους στην μουσική. Ένα μήνα αργότερα θα κυκλοφορούσε το “Smells Like Teen Spirit” και o κόσμος θα βίωνε το πιο εντυπωσιακό ταρακούνημα των τελευταίων δεκαετιών. Μιλάμε για μία ολοκληρωτική επίθεση, προς το μουσικό σύστημα που τότε νοσούσε (όπως και τώρα), μία βαθιά rock ανάσα, μία αίσθηση πως δεν είσαι μόνος και πως από το main stage κάποιοι σου λένε να μην ανησυχείς.

    Kraftwerk – Minimum-Maximum
    Η παγκόσμια περιοδεία που έκαναν το 2004-2005, υπήρξε η αφορμή και η αιτία για να ζήσουμε και πάλι την πρωτοπορία που κυλάει μέσα στα ηλεκτρονικά τους τσιπάκια. Από την στιγμή που πέφτει η σκηνή εμφανίζουν τις ακίνητες, περίπου ρομποτικές μορφές τους, έτοιμες να διακτινιστούν εάν προκύψει ανάγκη. Ολόκληρη η ηλεκτρονική ιστορία του χθες, του σήμερα και ναι, του αύριο παρελαύνει μπροστά από την οθόνη. Απλά αξεπέραστο.

    Bob Marley and the Wailers – Live at the Rainbow
    Δείτε τον Bob Marley να μοιάζει με προφήτη/σωτήρα που έχει κατέβει στη γη για να φωνάξει το κοινό να σηκωθεί πάνω και να πολεμήσει για το δίκιο του. Να μοιάζει με το πιο εξωτικό, χαρισματικό πλάσμα που υπήρξε ποτέ. Το συμπαγές παίξιμο της μπάντας θυμίζει … heavy metal συγκρότημα, τα backing vocals των I-Threes θα έπρεπε να διδάσκονται σε συνέδρια περί timing, και ο Marley δεν σταματάει να τρέχει επιτόπια στον τεράστιο διάδρομο της reggae. Ο αληθινός  ιδρώτας του μαχητή που ήρθε από την «άλλη» άκρη της γης, υπάρχει μόνο εδώ.

    https://www.youtube.com/watch?v=OpDPmfJYt4I

    The Doors – Classic Albums
    Η ιστορία ξετυλίγεται μοναδικά. Μιλάει για την μπάντα που ξεκίνησε με μεγάλη πίστη, που αντί για μπασίστα βολεύτηκε καλύτερα με το αριστερό χέρι του Manzarek, που ο αδυνατισμένος, σκέτος γόης Morrison βρίσκει σιγά σιγά την αυτοπεποίθησή του ως τραγουδιστής, αφήνοντας τα μαλλιά του να ανεμίζουν όλο διεστραμμένο ερωτισμό. Αλλά κυρίως, μιλάει αποκαλύπτοντας μοναδικές πληροφορίες, για το ηχογραφημένο μια και έξω στο στούντιο ομώνυμο ντεμπούτο, που έφερε το rock σε κατάσταση έκστασης.

    https://www.youtube.com/watch?v=293APv5LRrU

    Jethro Tull – Nothing Is Easy: Live at the Isle of Wight 1970
    30 Αυγούστου 1970 και η “έντεχνη” πλευρά των Jethro Tull δεν έχει ακόμα καταφθάσει. Το concept του Aqualung θα περίμενε ένα ακόμα χρόνο, ωστόσο οι 600.000 (!!!) χιλιάδες που είχαν συγκεντρωθεί εκείνη την ημέρα στην ιστορική τοποθεσία για να ακούσουν τους Jethro Tull (αλλά φυσικά και τους Who, και τον Jimi Hendrix, και, και, και…..) περίμεναν πίσω από το φλάουτο του Ian Anderson να ακούσουν την τρομερή “λευκή” blues-rock δύναμη του γκρουπ. Classic.

    Foo Fighters – Live At Wembley Stadium
    Την Παρασκευή και το Σάββατο, 6 και 7 Ιουνίου του 2008, οι Foo Fighters του Dave Grohl, έπαιξαν το μεγαλύτερο headline show της καριέρας τους. Ο Dave Grohl βάζει σε κίνηση και τους 86.000 θεατές του Wembley και στο τέλος καλεί εκστασιασμένος τους Jimmy Page και John Paul Jones για να παίξουν τα “Rock and Roll” και “Rumble On” των Led Zeppelin. Καλύτερα δεν γίνεται.

    https://www.youtube.com/watch?v=_KXYVv36-Lk

    Pink Floyd – Pulse
    Συγκλονιστικό, κορυφαία, αξεπέραστο. Η εμφάνιση του γκρουπ τον Οκτώβρη του 1994 στο Earl’s Court Exhibition Centre του Λονδίνου, στα πλαίσια της περιοδείας για το άλμπουμ Division Bell, αποτελεί το audio/visual αποκορύφωμα του γκρουπ, με τον σκηνοθέτη David Mallet να αποτυπώνει τις μαγικές στιγμές των “Shine on You Crazy Diamond”, “Another Brick in the Wall (Part 2)”, “One of These Days”, ή ολόκληρη την εκτέλεση του Dark Side of the Moon.

    https://www.youtube.com/watch?v=hLkugwOYbFw

    Bruce Springsteen & The E St’s London Calling: Live in Hyde Park
    Από τις πρώτες νότες του “London Calling” o «Boss» είχε πάρει το σκαλπ των Βρετανών τον Ιούνιο του 2009. Επί 172 λεπτά ο ακούραστος Αμερικανός δίνει ρέστα με την E Street Band στο τελευταίο της ντοκουμέντο με τo line up που τη μάθαμε. Τρομερή η ποιότητα ήχου και εικόνας.

    Stax – Respect Yourself/Stax Volt Revue
    Η ιστορικά «εμπεριστατωμένη» άποψη γύρω από την ίδρυση της Stax, τον βασικό ανταγωνιστή της Motown, με διάφορους διάσημους να μιλούν για την παρακαταθήκη που άφησε (Bono, Elvis Costello, Chuck D κλπ.). Έχοντας ως έδρα το Μέμφις και για session band τους εξαιρετικούς Booker T. & The MG’S, η εταιρία προτιμούσε μία πιο funky προσέγγιση, με τους Otis Redding και Sam & Dave να τεντώνουν τις φωνητικές τους χορδές. Δεν ήταν λίγοι οι κριτικοί που χρησιμοποιούσαν τον όρο “soul” μόνο όταν μιλούσαν για ηχογραφήσεις της Stax.

    https://www.youtube.com/watch?v=9W4zlYem67w

    Led Zeppelin – DVD
    Το Άγιο Δισκοπότηρο της μπάντας, του DVD format, της μουσικής κλπ. «Απάλευτο» υλικό από τις συναυλίες τους στο Madison Square Garden το 1973 (απ’ όπου προήλθε και το The Song Remains the Same), από το Earls Court το 1975, το θρυλικό live Knebworth στο 1979, αλλά και από το 1970 και το Royal Albert Hall, τότε στις αρχές των Led Zeppelin, που το συγκρότημα σε τρόμαζε. Τιμή και δόξα στον παραγωγό Dirk Carruthers που (μαζί με τον Jimmy Page) έβγαλε τα ματάκια του προσπαθώντας να επιλέξει τα καλύτερα μέρη από ατελείωτο ακυκλοφόρητο υλικό.

    https://www.youtube.com/watch?v=2vW21T6-PNM

     

    Related Articles

    1 ΣΧΟΛΙΟ

    τα σχόλια είναι κλειδωμένα.

    Stay Connected

    45,800ΥποστηρικτέςΚάντε Like
    6,126ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
    14,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής


    Latest Articles