Μεγάλος ντόρος γίνεται το τελευταίο διάστημα για τις «ψηφιακές βοηθούς», αγγλιστί «AI assistants”, καθώς κάθε κατασκευαστής που σέβεται τον εαυτό του διαθέτει και από μία!
Η Microsoft προσπαθεί με την Cortana, η Samsung πριν λίγους μήνες εμφύσησε ζωή στην Bixby και η Google έχει το δικό της, πιο… «απρόσωπο» Assistant. Κανείς, όμως, δεν έχει καταφέρει σε ικανοποιητικό βαθμό αυτό που ήθελε: να χρησιμοποιούμε καθημερινά και συχνά τις βοηθούς αυτές.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτον, «γνωρίζουν» κυρίως αγγλικά. Και παρ’ ότι ήδη έχει γίνει μεγάλη πρόοδος με την αναγνώριση της ελληνικής γλώσσας, η οποία θα τελειοποιηθεί σε λίγα εξάμηνα, απαιτείται ακόμη βελτίωση.
Δεύτερον, οι φωνητικές εντολές στο smartphone μας αφορούν συγκεκριμένες καταστάσεις στις οποίες δεν μπορούμε να δώσουμε αλλιώς την εντολή. Για παράδειγμα στο αυτοκίνητο, ενώ οδηγούμε αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να κάνουμε μια κλήση, να στείλουμε ένα μήνυμα, να εντοπίσουμε μια τοποθεσία στους Χάρτες, ή γυρνώντας από το super market με σακούλες και στα δυο μας χέρια. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν ακόμη οι απαραίτητες υποδομές γύρω μας για να αξιοποιηθούν κατάλληλα οι φωνητικές εντολές. Μια έξυπνη κλειδαριά πόρτας, για παράδειγμα, θα μπορούσα να δώσω την εντολή «σουσάμι άνοιξε» στο smartphone μου να την ανοίξει χωρίς να ψάξω να βρω τα κλειδιά μου.
Επίσης, όταν δίνουμε μια φωνητική εντολή, αυτό σημαίνει πως οι γύρω μας μπορούν να το ακούσουν. Έτσι, αν θέλω να καλέσω τον «Κώστα», για παράδειγμα, όλοι γύρω μου θα μάθουν ότι καλώ τον Κώστα, κάτι που ίσως δεν θα ήθελα να γνωρίζουν. Και αν αφορά Κώστα ή Μαρία τα πράγματα είναι μία χαρά. Αν όμως έχετε καταχωρήσει το «μωρουλίνι» ούτε λόγος για φωνητική εντολή. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μάθουν οι άλλοι το μήνυμα που στέλνω σε κάποιον. Ούτε φυσικά την τοποθεσία που ψάχνω στους χάρτες. Έτσι, αποκλείονται μονομιάς αρκετές περιπτώσεις χρήσης των ψηφιακών βοηθών. Τουλάχιστον μπροστά στους άλλους…
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, οι ψηφιακές βοηθοί δεν πρέπει να ταυτίζονται μόνο με τις φωνητικές εντολές. Κάτι τέτοιο ίσως ήταν λογικό αρχικά, όμως πλέον οι νέες βοηθοί αναγνωρίζουν κι άλλα “inputs”. Για παράδειγμα, μπορώ να τραβήξω μια φωτογραφία με την κάμερα του Galaxy S8 και η Bixby θα τη «δει», θα αναγνωρίσει το αντικείμενο ή την τοποθεσία και θα μου παρέχει αυτόματα σχετικές πληροφορίες. Επίσης, μπορώ με τη φωνή μου να ρωτήσω τον καιρό στην Αθήνα ή τη Σεούλ, να βάλω μία υπενθύμιση ή μία αφύπνιση, να μάθω το σκορ του αγώνα Ολυμπιακού – Ρεάλ και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.
Το όραμα των κατασκευαστών είναι απλό: μια ψηφιακή βοηθός που θα είναι ουσιαστικά… υπηρετικό προσωπικό. Θα μας παρέχει πληροφορίες, θα ενεργοποιεί/απενεργοποιεί τα συστήματα του smarthome μας, θα φέρνει το αμάξι μας μπροστά στην πόρτα, έτοιμο για αναχώρηση, θα μας καλεί το ταξί, θα παραγγέλνει ψώνια online.
Είναι ένα φιλόδοξο όραμα, κάτι που επί δεκαετίες ονειρευόταν ο άνθρωπος. Και εδώ ίσως να πείτε ότι όλα είναι θέμα software. Θα συμφωνήσουμε αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε και το κατάλληλο hardware: το έξυπνο αυτοκίνητο, το έξυπνο ψυγείο, η έξυπνη ηλεκτρική σκούπα, το 5G για να διευκολυνθεί η όλη διαδικασία. Και φυσικά και οι απαραίτητοι σένσορες…
Θα τολμήσω μια πρόβλεψη για την επόμενη δεκαετία: οι ψηφιακές βοηθοί θα γίνουν το κέντρο της καθημερινότητάς μας και θα μπορούν να ελέγξουν πολλές λεπτομέρειές της.
Αυτό στην πράξη σημαίνει πως όλα τα «ίχνη» μας θα είναι ψηφιακά και η ζωή μας θα καταχωρείται σε βάσεις δεδομένων. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Οι τεχνοφοβικοί και οι νεολουδίτες ας προσπεράσουν…
Need… assistance;
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.