Σου αρέσουν δεν σου αρέσουν τα PNA, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια τάση που μετά από μερικά χρόνια έγινε ανάγκη. Και τώρα κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς GPS. Ναι, είναι λογικό ως άνθρωποι να έχουμε πέσει στη γκέλα που λέει ότι ένα smartphone κάνει καλύτερα τη δουλειά του από μια κλασική συσκευή πλοήγησης, αλλά η πραγματικότητα είναι αλλιώς. Και είναι και το άλλο. Το λένε πλύση εγκεφάλου και αν σου φυτέψουν στον τρυφερό σου εγκέφαλο την ιδέα, ότι δηλαδή το PNA είναι ντεμοντέ, δεν την ξεριζώνεις ούτε με γερανό. Αποδέχεσαι τη μοίρα και μετά οι παρωπίδες μπαίνουν στο μυαλό. Οι απ’ έξω είναι το λιγότερο…
Πριν βιαστείς να με κρεμάσεις, διάβασε τα επιχειρήματα. Καταρχήν ένας dedicated πλοηγός είναι πάντα στη διάθεση σου. Πως είναι οι γκόμενες; Καμία σχέση. Ακόμη και όταν ξεμείνει από μπαταρία (το PNA, όχι η γκόμενα) μπορείς να το συνδέσεις στον αναπτήρα του αυτοκινήτου – ο φορτιστής βρίσκεται κάπου εκεί κοντά. Επίσης δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι μη σου χαλάσει από τη συνεχή έκθεση στο παρμπρίζ, ούτε τι θα κάνεις σε περίπτωση που κάποιος σε καλέσει την ώρα που είναι στη βάση και προφανώς δεν θα το δεις ποτέ να κολλάει ή να ζητάει χρήματα για updates. Στην ίδια λογική δεν χρειάζεται κάποια ειδική μεταχείριση. Ξεκινάς πατώντας το πλήκτρο “on” και αν έχεις την τύχη να χρησιμοποιείς ένα MLS Talk & Drive, αναφέρεις λεκτικά τον προορισμό και ξεμπερδεύεις.
Αυτή είναι και η μεγάλη μαγκιά του Destinator 43TS: οι φωνητικές εντολές. Αγγίζεις το εικονίδιο «Δήμος > Δρόμος», λες που θέλεις να σε πάει και ξεκινάει αυτόματα η πλοήγηση. Ούτε να σταματάς στην άκρη για να πληκτρολογήσεις σε μια οθόνη, που στο 95% των περιπτώσεων είναι κατώτερη σε σχέση με εκείνη ενός σύγχρονου smartphone (η αλήθεια να λέγεται), ούτε να ψάχνεσαι με ταχυδρομικούς κώδικες και άλλα τέτοια όμορφα. Speak and go. Τόσο απλά.
Και εννοείται ότι οι οδηγίες που δίνονται στη συνέχεια είναι και αυτές προφορικές. «Στρίψτε αριστερά», «στρίψτε δεξιά» και κάπου έρχεται και το «φτάσατε στον προορισμός σας» που ολοκληρώνει την εμπειρία. Δεν λέω, υπάρχουν πολλά πράγματα να γκρινιάξεις, όπως για παράδειγμα ότι το refresh rate είναι αργό, ότι το περιβάλλον χρήσης υστερεί σχεδιαστικά ή ότι το πάνελ μερικές φορές δεν υπακούει σε πατήματα. Εξ’ ου και η γραφίδα. Στα 149 ευρώ επίσης, που κοστίζει το 43TS δεν δικαιολογώ την έλλειψη multitouch οθόνης. Από την άλλη όμως μπορώ να εκτιμήσω την ποιότητα των χαρτών, την –σχεδόν– αλάνθαστη δρομολόγηση, αλλά και το γεγονός ότι τα κάνει όλα μόνα του, χωρίς ποτέ να σε αγχώσει.
Δηλαδή είναι για εσένα που θέλεις να κάνεις τη ζωή σου ευκολότερη. Και δεν διστάζεις να πληρώσεις το όποιο αντίτιμο στο ταμείο. Το smartphone μπορεί να περιμένει.
Δες τώρα και το βίντεο.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.