Θα μπορούσε να αποτελεί το ιδανικό θέμα για εκπομπή της πάλαι ποτέ «επίσημης αναζητήτριας» κας Νικολούλη. Ο Saroo Brierly, πριν 25 χρόνια, σε ηλικία 5 ετών είχε φύγει ένα πρωί από το σπίτι του στην Ινδία, μαζί με τον αδελφό του, για να πάνε σε μία γειτονική πόλη να ζητιανέψουν. Στο τέλος της ημέρας, αποφάσισαν με τον αδελφό του να επιστρέψουν στη μητέρα τους. Πήραν το τρένο, με την διαφορά ότι κατά την διάρκεια της διαδρομής, τους πήρε ο ύπνος. Έτσι, όταν ξύπνησαν, 10 ώρες μετά, βρισκόταν στην άλλη άκρη της χώρας, σε μία περιοχή που δεν γνώριζαν.
Τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν με τα πόδια την αναζήτηση για τον δρόμο της επιστροφής. Μάταια όμως, καθώς η αφιλόξενη ενδοχώρα δεν είναι φτιαγμένη για χαμένα παιδιά. Κατά την διάρκεια της αναζήτησης, ο αδελφός του Saroo πέθανε, ενώ ο ίδιος κινδύνευσε να πνιγεί στον ποταμό Γάγγη, αλλά και να τον απαγάγει ένας άγνωστος άντρας για να τον πουλήσει ως σκλάβο.
Χρειάστηκε ένας μήνας για να δηλωθεί ως «χαμένο παιδί» από τις τοπικές αρχές που τον βρήκαν να περιφέρεται και να οδηγηθεί σε ένα ορφανοτροφείο. Λίγο καιρό μετά, ένα ζευγάρια από την Τασμανία, στην Αυστραλία, τον υιοθέτησε και τον πήρε στο σπίτι του. Ο Saroo μεγάλωσε, σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Canberra, ενώ από την στιγμή που ανακάλυψε το internet 10 χρόνια πριν, προσπαθούσε να βρει τρόπους να εντοπίσει το πατρικό του σπίτι. Μόνο του όπλο, εκτός από το internet, ήταν οι μνήμες που είχε από την περιοχή που γεννήθηκε.
Περνώντας άπειρες ώρες κάνοντας zoom σε διάφορες περιοχές της Ινδίας, μέσω του Google Earth, κατόρθωσε εν τέλει να εντοπίσει το χωριό που είχε γεννηθεί. 25 χρόνια μετά, λοιπόν, επέστρεψε στο σπίτι του και είδε την βιολογική του μητέρα. Και οι δύο αντιμετώπισαν αρκετά λεκτικά και πολιτισμικά ζητήματα κατά την συνάντησή τους, αλλά οι μνήμες της γλώσσας που είχε ο όχι τόσο μικρός Saroo και οι εκφράσεις του προσώπου της μητέρας του, ήταν αρκετά για να συνεννοηθούν.
Είδατε; Το internet δεν είναι μόνο για τις τελευταίες συσκευές και βιντεάκια για γάτες….
Πηγές: GoogleEarthBlog, The Mercury
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.