Αλίμονο… Δεν μας είχε απογοητεύσει ο David Fincher, ωστόσο μετά το αποκαλυπτικό Fight Club, μας πρόσφερε τρεις ταινίες που είχαν τις χάρες τους, αλλά δεν σε άρπαζαν από το γιακά να σε ταρακουνήσουν. Τo έντονο θρίλερ Panic Room, το για άλλους εξαιρετικό, για άλλους απλά ενδιαφέρον Zodiac, και το «ας τρέξουμε ανάποδα τις ρυτίδες του Brad Pitt», The Curious Case of Benjamin Button, διατήρησαν τη φήμη του, αλλά δεν της πρόσθεσαν status. Μέχρι που ήρθε αυτή η ταινία…
Είτε είναι, είτε δεν είναι στα επίπεδα του Citizen Kane, είναι αλήθεια πως αυτή η hi-tech γενιά, χρειαζόταν το δικό της πολυεπίπεδο φιλμ, με διαλόγους σκέτο πολυβόλο και περίπλοκους χαρακτήρες. Και όπου «Rosebud», βάλτε «Facebook»…
Οι Χρυσές Σφαίρες αναγνώρισαν το comeback του Fincher -συνολικά κέρδισε τέσσερις, καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου (Aaron Sorkin) και μουσικής-, και ποιος ξέρει μπορεί και τα Όσκαρ να το τιμήσουν περισσότερο. Και το αξίζει.
Γιατί ενώ κάποιες αληθινές ιστορίες, καταλήγουν βεβιασμένα ψέμματα στη μεγάλη οθόνη, κάποιες άλλες καταλήγουν ένας μύθος. Εκεί που το ψέμα και η αλήθεια μπερδεύονται άσχημα, και η ηθική και η φιλία έχουν πολλές γκρίζες ζώνες, εκεί μεγαλουργούν φιλμ όπως το The Social Network, η απόλυτη εκδίκηση του nerd που ξέρει να προδίδει. Ένα διόλου clean cut φιλμ…
Τι χρειάζεται για ένα κολλεγιόπαιδο να γίνει ένας από τους πλούσιους ανθρώπους του κόσμου; Γνώση, εξουσία, διαφθορά, ψέμματα και once in a lifetime timing. H έκρηξη της νέας εποχής δεν έγινε σε εργαστήρια και γραφεία, αλλά σε cool πανεπιστημιακές εστίες.
Με το καστ του Fincher να κάνει θαύματα, αυτή η περιπέτεια που πήρε μία απότομη στροφή και έγινε σκληρή πραγματικότητα, δεν σου επιτρέπει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της (εκπληκτικό το μοντάζ). Ο Jesse Eisenberg ως Mark Zuckergberg μεγαλουργεί με το motor mouth του, αλλά και το εξίσου γρήγορο μυαλό του, ο επόμενος Spider-man, Andrew Garfield, έχει την ευχή μας (υποδύεται τον προδομένο συν-ιδρυτή του Facebook, Eduardo Saverin), και ο Justin Timberlake ξαφνιάζει θετικά στο ρόλο του Sean Parker, ιδρυτή του Napster.
“Πήρα την ιδέα τους και ανακάλυψα μία καλύτερη” δηλώνει ο “Mark” στην ταινία. Απλά, κυνικά. Έτσι είναι και η εποχή μας; Έτσι είναι ο Fincher, που ξέρει να φτιάχνει διαμάχες, βάζοντας σε αντίπαλα στρατόπεδα χαρακτήρες με σκοτεινές σκέψεις. Με την αλήθεια να αλλοιώνεται, να απορρίπτεται, να αποκτά ελαστικότητα.
Classic…
Extras: Σχολιασμός από τον σκηνοθέτη David Fincher.
Βαθμολογία: **** ½
