Τις τελευταίες εβδομάδες, βρίσκομαι καθημερινά μπροστά από την (TFT ευτυχώς) οθόνη ενός Celeron στα 1,7 GHz με 256 MB RAM. Τους λόγους μην τους ψάχνεις, δεν είναι της παρούσης. Εν πάση περιπτώσει, είπα να εκμεταλλευτώ δημιουργικά κάποιες από τις ώρες που περνώ με τον Celeronάκο μου, και εγκατέστησα το Baldur’s Gate στην πλήρη του έκδοση που κατέβασα για κάτι λιγότερο από $10 από το GOG.com. Και κάπως έτσι πήγα μια δεκαετία και βάλε πίσω…
Δεν θα σου πω πόσο γαμάτο παιχνίδι είναι το Baldur’s Gate. Αν σ’ αρέσει πραγματικά το είδος των RPG, θα το γνωρίζεις ήδη. Αν είσαι λάτρης του gaming, ακόμα κι αν δεν είναι του γούστου σου, θα αναγνωρίζεις το μεγαλείο του. Κι αν ο τίτλος του δεν σου λέει κάτι ήδη, το πιο πιθανό είναι να μη σου πει ποτέ. Θέλω να εστιάσω ωστόσο σε μία πτυχή της όλης gameplay εμπειρίας που προσφέρει: την πρόκληση.
Διάβασε τη συνέχεια του άρθρου στο gameslife!
