Κατά το λανσάρισμά του το iPhone ήταν μία έξυπνη συσκευή, με προβλήματα βέβαια αλλά σημαντική για την εποχή της. Εκείνο που έκανε τη διαφορά σε κάθε περίπτωση ήταν η οθόνη αφής του. Γνωρίζατε ωστόσο ότι η ιδέα να τοποθετήσει μία touchscreen σ’ αυτό η Apple προήλθε από τα… Mac.
Ο πρώην υπάλληλος της εταιρείας και ιδρυτής της Nest, Tony Fadell, σημειώνει πώς η οθόνη αφής που ετοίμαζαν τότε για τα Mac βοήθησε αυτόν και την ομάδα του να μετατρέψουν το πρώτο iPhone από ένα iPod με dialer στη γνωστή πλέον πρόταση που γράφει ιστορία.
“Η πρώτη ιδέα ήταν να κάνουμε ένα deal με τη Motorola στο ROKR E1. Ήταν μία καταστροφή. Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να κατασκευάσουμε το δικό μας τηλέφωνο” γράφει ο Fadell.
“Ξεκινήσαμε κατασκευάζοντας ένα… iPod Phone. Ήταν ουσιαστικά ένα iPod με phone module. Έμοιαζε με iPod αλλά είχε και… τηλέφωνο και μπορούσες να επιλέξεις αριθμούς από το ίδιο interface. Αλλά, αν ήθελες να καλέσεις έναν αριθμό, το έκανες σαν να χρησιμοποιούσες έναν περιστροφικό επιλογέα. Ήταν απαίσιο. Τρεις μήνες που το δουλεύαμε γνωρίζαμε ότι δε θα λειτουργήσει. O Steve Jobs έλεγε: “Συνεχίστε να προσπαθείτε”. Προσπαθήσαμε επτά με οκτώ μήνες να κάνουμε αυτό το πράγμα να δουλέψει. Δεν τα καταφέραμε. Προσθέσαμε κουμπιά. Αυτό ήταν το iPod Phone.”
“Την ίδια χρονική στιγμή, προσπαθούσαμε να κατασκευάσουμε μία οθόνη αφής για Mac. Προσπαθήσαμε επίσης να φέρουμε καλύτερο video στο iPod. Είχαμε μία πραγματική οθόνη, αλλά ο κόσμος δεν ήθελε να βλέπει videos στο iPod. Καταλάβαμε ότι αυτό που πραγματικά χρειαζόμασταν ήταν ένα virtual interface σε ένα τηλέφωνο. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα Mac με touchscreen και ταυτόχρονα γνωρίζαμε ότι το iPod Phone δε θα λειτουργήσει και ότι χρειαζόμασταν ένα τηλέφωνο”. Bingo!
Ο Fadell συνεχίζει εξιστορώντας μία παρέμβαση του Steve Jobs που έκανε τη διαφορά. “Ο Steve μου είπε: “Έλα εδώ!” Δεν το ήξερα τότε, αλλά μου έδειξε ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ που ήταν ουσιαστικά η πρώτη multi-touch οθόνη. Είχε έναν προβολέα από έναν υπολογιστή Mac από πάνω του και μπορούσες να αλληλεπιδράσεις με αυτήν. “Θα τη βάλουμε σε ένα iPod!” συνέχισε. Απάντησα: “Ma Steve, αυτό έχει το μέγεθος ενός τραπεζιού πινγκ-πονγκ!”
“Στο τέλος, ήταν σαφές ότι έπρεπε να κατασκευάσουμε ένα τηλέφωνο και έπρεπε να βάλουμε μια οθόνη αφής σ’ αυτό. Αυτό ακριβώς κάναμε…. Στη συνέχεια, χρειαζόμασταν ένα καλύτερο λειτουργικό σύστημα, έτσι πήραμε κάτι από το Mac OS, κάτι από το iPod και τα ενώσαμε. Αυτή ήταν η πρώτη έκδοση της συσκευής. Στη συνέχεια πετάξαμε αυτό που φτιάξαμε και δημιουργήσαμε την δεύτερη έκδοση του iPhone. Χρειάστηκαν δυόμισι με τρία χρόνια από τη στιγμή που είπαμε ότι έπρεπε να κατασκευάσουμε ένα τηλέφωνο έως τη στιγμή που ήταν έτοιμο…”
