Το διαδίκτυο έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας σε σημείο που να μην είναι υπερβολή να μιλά κανείς για εθισμό, ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία ανθρώπων. ΄Ομως πόσο χρήσιμη ή βλαβερή είναι αυτή η πρακτική; Το Πανεπιστήμιο Frederick, οργάνωσε σήμερα Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου, επίκαιρη ημερίδα στην Αίθουσα Τελετών “Τάσσος Παπαδόπουλος” στις εγκαταστάσεις του στη Λευκωσία με θέμα “Εθισμός στο διαδίκτυο και άλλοι διαδικτυακοί κίνδυνοι”. Το διαδίκτυο, είναι εφαρμογή που κάνει την πληροφορία προσβάσιμη. Με αυτή την έννοια, το διαδίκτυο αποτελεί μέσο εκδημοκρατισμού και παρέχει τη δυνατότητα στο σύνολο σχεδόν των χρηστών να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη γνώση και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να αξιοποιούν τεράστιο όγκο πληροφοριών, τόσο μεγάλο που συχνά δεν είναι εύκολο να τον διαχειριστεί κανείς. Παράλληλα το διαδίκτυο είναι μέσο επικοινωνίας ,διασκέδασης, εκπαίδευσης, ακόμα και συναλλαγής. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με ταχύτητα και ελευθερία, αλλά αυτή η ελευθερία χρήσης και δημιουργίας κάνουν το διαδίκτυο τόπο πολλαπλού ενδιαφέροντος ακόμα και για κακόβουλη χρήση. Το ηλεκτρονικό έγκλημα , η υπεξαίρεση προσωπικών δεδομένων ,η διαβολή προσωπικοτήτων ,η διασπορά ψευδών πληροφοριών είναι φαινόμενα που ευδοκιμούν σε ένα τόσο ανοιχτό και διευρυμένο μέσο. Επιπλέον, η μεγάλη διεισδυτικότητά του στο κάθε νοικοκυριό πια, διαμορφώνει συνθήκες που μπορούν να εκθέσουν ευάλωτες ομάδες χρηστών σε νέους και άγνωστους κινδύνους. Από τον πρώτο εντυπωσιασμό στην κατάχρηση, για κάποιους η διαδρομή είναι ανησυχητικά σύντομη. Και έγκαιρα αυτή η ανησυχία στράφηκε στην κατανόηση των κινδύνων που ελλοχεύουν στην αλόγιστη χρήση του. Ήδη από τη μέση της δεκαετίας του 90 διαπιστώνεται πως υπάρχουν κίνδυνοι παθολογικής χρήσης του διαδικτύου. Σήμερα γνωρίζουμε πως ένα ποσοστό των χρηστών προσωπικού υπολογιστή με πρόσβαση στο διαδίκτυο θα θεωρηθούν εξαρτημένοι από αυτό. Νέα, ιδιότυπη εξάρτηση που συχνά εντοπίζεται δύσκολα, είναι όμως το ίδιο τραγική για τον εξαρτημένο. Η αιτιολογία της , η διάγνωσή της, η πρόληψή της, η αντιμετώπισή της, είναι πεδία που αποτελούν προτεραιότητες πρώτης γραμμής για όλους αυτούς που ασχολούνται με την κοινωνική φροντίδα ,την αγωγή υγείας, τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και την εκπαίδευση.
