Για πολλά χρόνια, το μοντέλο της αγοράς του gaming περιλάμβανε τις εταιρείες παιχνιδιών, που παρήγαγαν ένα τίτλο, τους μεταπωλητές, που το προσέφεραν στον κόσμο, και τους gamers, που πήγαιναν στα καταστήματα για να το αγοράσουν. Όμως, με την καθιέρωση του ψηφιακού περιεχομένου, και τη διάθεση παιχνιδιών σε ψηφιακή μορφή μέσω υπηρεσιών όπως το Steam, το Xbox Marketplace, το Playstation Store και το Nintendo eShop, το σκηνικό έχει αλλάξει. Τουτέστιν, οι μεταπωλητές, μας είναι πλέον περιττοί… ή μήπως όχι;
Στην πραγματικότητα, οι μεταπωλητές έχουν ακόμα λόγο ύπαρξης, γιατί η βασική μορφή των παιχνιδιών είναι ακόμα οι οπτικοί δίσκοι. Δεν είναι όλοι οι χρήστες διατεθειμένοι να εξοπλίσουν την κονσόλα τους με σκληρούς δίσκους κατηγορίας terabytes, ή να έχουν ένα σωρό από κάρτες μνήμης, απλά και μόνο για να μην εναλλάσσουν DVD. Όμως αυτή η «άβολη» κατάσταση μεταξύ μεταπωλητών και εταιριών που παράγουν παιχνίδια, δημιουργεί ένα νέο κατεστημένο, εις βάρος των gamers.
Αναφερόμαστε στις προσφορές μαζί με κάποια παιχνίδια, που είναι διαφορετικές σε κάθε μεταπωλητή. Όταν αυτές αφορούν πράγματα που δεν επηρεάζουν το gameplay, όπως π.χ. συλλεκτικές (τυπωμένες) κάρτες με τους χαρακτήρες ενός παιχνιδιού, αν το αγοράσετε μόνο από το Jumbo, τότε δεν θα χάσετε τίποτα σημαντικό αν αγοράσετε αυτό το παιχνίδι από το… Dumbo. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν το παιχνίδι «τεμαχίζεται», και προσφέρεται ολόκληρο μόνο αν το αγοράσετε από πολλούς διαφορετικούς πωλητές. Για να το κάνουμε «λιανά», θα πάρουμε ως παράδειγμα το τελευταίο Mortal Kombat.
Αν το αγοράσετε από το Amazon, το Best Buy ή το Game Stop, θα λάβετε ένα κωδικό που «ξεκλειδώνει» επιπλέον στολές και fatalities για τους χαρακτήρες Scorpion, Subzero και Reptile, αντίστοιχα. Αν π.χ. αγοράσετε το παιχνίδι μόνο από το Amazon, θα ξεκλειδώσετε μόνο τα extras του Reptile. Αν θέλετε και τα extras των άλλων δύο χαρακτήρων, θα πρέπει να αγοράσετε για δεύτερη φορά το παιχνίδι από το Best Buy, και για τρίτη φορά από το Game Stop. Εντάξει ως εδώ με το θέατρο του παραλόγου; Μείνετε στις θέσεις σας, γιατί έχει και συνέχεια.
Το Batman: Arkham City, που θα κυκλοφορήσει στις 21 Οκτωβρίου, έχει έξι διαφορετικές προσφορές! Το Best Buy δίνει τον playable χαρακτήρα Robin, το Amazon ένα κόμικ, το Shop To μία εναλλακτική εμφάνιση της δεκαετίας του ’70 για τον Batman, ενώ το Mighty Ape προσφέρει τρείς διαφορετικές εμφανίσεις. Το Game Stop «διχοτομεί» ακόμα και τις δικές του προσφορές, δίνοντας μία πίστα προκλήσεων στους Αμερικάνους, και μία εμφάνιση Beyond για τον Batman στους Ευρωπαίους.
Αυτό λειτουργεί ως κίνητρο για να αγοράζουν οι gamers παιχνίδια στη «φυσική» μορφή τους, αντισταθμίζοντας έτσι τις ψηφιακές πωλήσεις, από τις οποίες δεν κερδίζουν τίποτα οι μεταπωλητές. Από την άλλη πλευρά, έτσι αντισταθμίζεται και το νέο αγαπημένο «άθλημα» των μεταπωλητών, δηλαδή η επαναδιάθεση μεταχειρισμένων παιχνιδιών, από τα οποία οι εταιρείες παραγωγής δεν κερδίζουν ούτε ένα ευρώ. Από οποιαδήποτε άποψη όμως, είναι παράλογο να πρέπει να αγοράσει κάποιος 3 ή 6 διαφορετικά αντίτυπα του ίδιου παιχνιδιού, για να απολαύσει το αυτονόητο, δηλαδή όλα αυτά που βρίσκονται ήδη στο DVD.
Ένα πιο λογικό σενάριο, θα ήταν να έχουν όλοι οι μεταπωλητές την ίδια προσφορά, ή τις ίδιες προσφορές. Αν π.χ. ένας πελάτης επιλέξει τη «φυσική» έκδοση ενός παιχνιδιού, η οποία είναι ακριβότερη, τότε θα μπορούσε να απολαμβάνει κάποια in-game χαρακτηριστικά που δεν θα είναι διαθέσιμα σε όσους αγοράσουν την ψηφιακή έκδοση. Όμως ακόμα και αυτό είναι άδικο, αν αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται ήδη στο παιχνίδι, και η διαθεσιμότητα τους είναι θέμα «ξεκλειδώματος».
Το καλύτερο θα ήταν ειδικές προσφορές σε ήδη διαθέσιμα, ή μελλοντικά διαθέσιμα, downloadable content. Ρεαλιστικά, όλα τα παιχνίδια σήμερα έχουν να περιμένουν κάποιο DLC από την εταιρεία τους, που θα αυξήσει την αντοχή του εκάστοτε τίτλου στο χρόνο. Αγοράζοντας παιχνίδια από καταστήματα, αυτά τα DLC θα μπορούσαν να ήταν φτηνότερα ή δωρεάν. Επίσης θα μπορούσαν να υπάρχουν DLC αποκλειστικά διαθέσιμα σε όσους αγόρασαν το παιχνίδι από κατάστημα.
Πολλά από τα παραπάνω ισχύουν ήδη, και έχουν μία βάση στην κοινή λογική. Οι πιθανότητες όμως λένε ότι κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί η στροφή προς το ψηφιακό περιεχόμενο, το οποίο δεν έχει έξοδα πλαστικών, χαρτιού και οπτικών δίσκων, ούτε χρόνους αναμονής για τη διάθεση του. Όταν γίνει αυτό, οι μεταπωλητές θα βρεθούν έτσι κι αλλιώς χωρίς δουλειά. Μέχρι τότε όμως, φαίνεται πως ακολουθούν την… πολιτική των πολιτικών, δηλαδή προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν, πριν το τέλος της εποχής τους!
