Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο που ονειρεύονται τη στιγμή που θα μπορέσουν να περπατήσουν σε ένα Jurassic Park, με ζωντανούς δεινόσαυρους. Οι ανακαλύψεις που αφορούν το DNA μέχρι τώρα, επέτρεπαν να υπάρχουν τέτοια όνειρα. Μέχρι σήμερα.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και του Περθ, δηλώνουν μέσα από δημοσίευμα του Nature ότι η διάρκεια ζωής του DNA, δεν μας επιτρέπει την ανασυστήσουμε ένα τόσο παλιό οργανισμό. Παλαιοντολόγοι στη Νέα Ζηλανδία, εξέτασαν 150 οστά από ένα είδος πουλιού που έχει εξαφανιστεί, οστά που διέθεταν ακόμα κάποια σκέλη DNA, ηλικίας από 600 έως 8000 ετών.
Μέσα από την εξέταση αυτή, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ημίσεια ζωή του DNA τοποθετείται στα 521 χρόνια. Πράγμα που σημαίνει πως η μόνη δυνατότητα να έχουμε μία πλήρως αξιοποιήσιμη προοπτική για κλωνοποίηση οργανισμού, το DNA του οργανισμού αυτού θα πρέπει να έχει ηλικία μέχρι 521 χρόνια. Το τελευταίο ίχνος αξιοποιήσιμου DNA εξαφανίζεται μετά από 1,5 εκατομμύριο χρόνια. Και όλα τα παραπάνω ισχύουν, εφόσον τα οστά, ή άλλα ίχνη οργανισμών διατηρούνται σε ιδανικές συνθήκες.
Όσοι σκέφτεστε το κεχριμπάρι και τους οργανισμούς που έχουν διατηρηθεί σε εξαίρετη κατάσταση μέσα σε αυτό, θα απογοητευτείτε επίσης. Ακόμα κι αν μαζέψετε όλο το κεχριμπάρι του κόσμου ή αναπτυχθεί η τεχνολογία της «κεχριμπαροποίησης» των οργανισμών που έχουμε δει στην 4η σεζόν της σειράς Fringe, οι δεινόσαυροι δεν έχουν καμία τύχη. Οι δεινόσαυροι των φαντασιώσεών μας εξαφανίστηκαν πριν 65 εκατομμύρια χρόνια. Οπότε, κάθε μελέτη των οστών που έχει πραγματοποιηθεί, μετά τη σημερινή ανακοίνωση, δεν πρόκειται να οδηγήσει στην κλωνοποίηση δεινοσαύρων.
Και μετά από αυτά τα απογοητευτικά νέα, αρκεστείτε να φαντασιώνεστε την κλωνοποίηση των μόα, των πτηνών από τη Νέα Ζηλανδία, τα οστά των οποίων εξέτασαν οι παλαιοντολόγοι και το DNA των οποίων μπορεί να αποδειχθεί οριακά αξιοποιήσιμο. Τα Μόα, έφταναν σε ύψος μέχρι και 3,6 μέτρα. Είναι κι αυτό κάτι, δε νομίζετε;
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.