Η Βασιλεία Σιταρά-Μαζότα είναι μια ομογενής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κονέκτικατ. Πριν από λίγες ημέρες έφτασε στα χέρια της μία κάρτα με ευχές για το Πάσχα από τον παππού της Ιωάννη Σιταρά, ο οποίος ζούσε στην Αθήνα. Απλά ο παππούς έχει πεθάνει δεκαετίες πριν και η κάρτα γράφτηκε στις 20 Απριλίου 1965. Οι ταχυδρομικές αρχές δήλωσαν πως η κάρτα άργησε σχεδόν ένα τέταρτο ενός αιώνα, καθώς πάνω δεν αναγραφόταν ούτε ταχυδρομικός κώδικας, ούτε ακριβής διεύθυνση. Το μόνο που ο παππούς είχε καταφέρει να γράψει ήταν “Μiss Vassoula Sitara, Hartford, Connecticat”. Παρόλα αυτά, η κάρτα κατάφερε να φτάσει στον παραλήπτη, κι όπως η ίδια υποστηρίζει ήρθε να της “φρεσκάρει” τις μνήμες και να της υπενθυμίσει ότι ο παππούς λάτρευε τόσο εκείνη, όσο και τον αδελφό της. Η παραλήπτης της κάρτας την επόμενη μέρα πήγε να ευχαριστήσει τους υπεύθυνους του ταχυδρομείου για το δώρο. Ο εκπρόσωπος τύπου ανάφερε ότι πολλές φορές τα γράμματα επιστρέφουν, όταν ο παραλήπτης αλλάζει διεύθυνση, ή όταν είναι ελλιπής η διεύθυνσή του και τόνισε ότι -κατά κανόνα- καταβάλλονται προσπάθειες για τον εντοπισμό του παραλήπτη ή για την επιστροφή στον αποστολέα. Παρ΄ όλα αυτά παραμένει “μυστήριο” πού βρισκόταν για 46 ολόκληρα χρόνια η κάρτα του αειμνήστου Ιωάννη Σιταρά προς την εγγονούλα του, Βασιλεία Σιταρά.
‘Ελαβε τις ευχές του παππού της με 23 χρόνια καθυστέρηση
