Το Elden Ring είναι φλέβα χρυσού από τα… αποδυτήρια για την Bandai Namco αφού οι souls-like τίτλοι έχουν περάσει πλέον στο φάσμα των κυκλοφοριών που είναι καταδικασμένοι να πουλήσουν και να συζητηθούν σε ασύλληπτο βαθμό, αν και όχι πάντα για τους προφανείς λόγους. Από το Demon Souls μέχρι το Sekiro, οι δημιουργίες του Miyazaki και της FromSoftware εκτοξεύτηκαν από το cult status σε mainstream brand χωρίς ποτέ να παρεκκλίνουν από την ελιτιστική φιλοσοφία και την ψυχωτική εμμονή με τον μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
Έτσι και στο Elden Ring τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά οικία και προσφιλή για τους βετεράνους του είδους: το εισαγωγικό πρελούδιο υπό μορφή βίντεο στατικών αλλά εξαιρετικά ατμοσφαιρικών εικόνων συνεχίζει την ομιχλώδες, ασαφή αφήγηση – στην οποία συμμετέχει και ο «πολύς» George R.R. Martin του Game of Thrones, άγνωστο σε πιο βαθμό – και το πρώτο, ανηλεές boss fight που οδηγεί αναμενόμενα στο πρώτο από τα αμέτρητα death screens, καλωσορίζουν τους παίκτες στο Elden Ring.
Η μεγάλη διαφοροποίηση που γίνεται αμέσως αισθητή μετά το Cave of Knowledge (το εισαγωγικό, tutorial dungeon που έχει ρόλο στην εκμάθηση των βασικών controls και μηχανισμών) έχει να κάνει με την κλίμακα του κόσμου: ο χαρακτηρισμός της γραμμικής σχεδίασης θα ήταν άδικος για οποιονδήποτε Souls τίτλο αλλά ειδικά για το Elden οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί πλήρως. Όλος ο χάρτης του παιχνιδιού είναι εξαρχής διαθέσιμος για εξερεύνηση και με ελάχιστες εξαιρέσεις, οποιοδήποτε σημείο είναι ορατό οι πιθανότητες λένε ότι είναι και προσβάσιμο και μάλιστα από περισσότερες από μία διαδρομές. Ορισμένα Boss Fights είναι optional στον βαθμό που μπορείτε πολύ απλά να αποχωρήσετε από την μάχη, ενώ η αχανής έκταση του κόσμου είναι διανθισμένη με σημεία ενδιαφέροντος τα οποία θα αποκαλύψετε με τον δύσκολο τρόπο της εξερεύνησης. Ο χάρτης δεν ξεκλειδώνει καν όσο κάνετε τα ταξίδια σας εκτός και αν βρείτε τα σχετικά map fragments – ευτυχώς οι developers έχουν δώσει την ευχέρεια για τοποθέτηση markers τα οποία φαίνονται και στην πολύ βολική πυξίδα που έχει προστεθεί στο HUD του παιχνιδιού.
Για να μην χαθεί εντελώς η «μπάλα», το επόμενο τρόπον τινά objective σηματοδοτείται με ένα διακριτικό glint που εκπέμπεται από τα Graces (σ.σ. τα bonfires) που ανακαλύπτετε και αποκαλύπτουν κάπως αόριστα το επόμενο σημείο του κόσμου που πρέπει να επισκεφτείτε. Πολύ βολική και σωστή σχεδιαστική επιλογή είναι το fast travel το οποίο εκτός ελάχιστον περιστάσεων, επιτρέπεται ανά πάσα στιγμή μεταξύ των graces που έχουμε ήδη επισκεφτεί.
Ο ανοιχτός κόσμος δίνει μια άλλη δυναμική στους βασικούς souls, προσφέροντας μια ευρεία γκάμα από εναλλακτικές ασχολίες όταν τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ σε ένα σημείο. Το grinding επομένως σταματά να είναι τόσο εξόφθαλμα επαναλαμβανόμενο και πλέον δίνει χώρο σε μια νέα περιπέτεια, σε ένα νέο ταξίδι προς μια άλλη κατεύθυνση. Η From μάλιστα σε μια προσπάθεια να κρατήσει έναν ρυθμό στην δράση χωρίς πολλά πισω-γυρίσματα ανάμεσα στα Graces προσφέρει πλέον μια πιο streamlined εμπειρία με π.χ. mobs που όταν πέσουν αναπληρώνουν flasks ή με την συχνότερη εμφάνιση των Graces. Το σίγουρο είναι ότι όποιος αποφασίσει να ψάξει κάθε σπιθαμή του χάρτη θα βρει πολλές σπηλιές, dungeons, προαιρετικά boss fights και περίεργους NPC.
Αν και η φιλικότερη προσέγγιση του Elden Ring είναι εμφανής, εξίσου ευκρινές είναι και το υψηλό επίπεδο πρόκλησης και δυσκολίας ακόμα και για όσους έχουν ξεσκονίσει το backlog της From. Η φόρμουλα των επαναλαμβανόμενων θανάτων σε ένα φαινομενικά ανίκητο Boss fight και τελικώς η χαρτογράφηση ενός μοτίβου για να λύσει το παζλ και να οδηγήσει στο πολυπόθητο “ENEMY FELLED” που θα προσυπογράψει την τελική νίκη, εξακολουθεί να προσφέρει υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης μετά από τόσο χρόνια.
Η μάχη είναι επίσης εξαιρετικά οικία και προσφιλής, με την διαφορά ότι το ρεπερτόριο των κινήσεων έχει ανανεωθεί αισθητά ενώ το animation είναι πολύ πιο φυσικό και αληθοφανές. Μπορεί να στερείται των επιλογών του Sekiro ή της ταχύτητας του Bloodborne αλλά είναι πιο συγκροτημένο, ενώ υπάρχουν πλέον ειδικές κινήσεις που γίνονται equip στα όπλα για προσφέρουν περισσότερες επιθετικές ή αμυντικές επιλογές, ενώ υπάρχει και ένα counter hit που συνοδεύει πλέον μια επιτυχημένη άμυνα. Συν ότι πλέον έχει ενσωματωθεί ένα summoning μηχανισμός που χρησιμοποιεί τα FP points και βοηθά εξαιρετικά σε περιστάσεις crowd control.
Στον τεχνικό τομέα η κατάσταση είναι διφορούμενη και η αναπόφευκτη, αν και ολίγον άδικη λόγω της αλλαγής κλίμακας, σύγκριση του Elden Ring με το remake του Demon’s Souls αφήνει τον πρώτο διαγωνιζόμενο ηττημένο σε όλους τους τομείς. Η μηχανή της FromSoftware δείχνει τα χρονάκια της και μόνο σε εικαστικό μπορεί να εντυπωσιάσει. Το frame rate παραμένει σε υψηλά επίπεδα αν και όχι σταθερά κολλημένο στα 60 καρέ στην έκδοση του PS5 ενώ η έκδοση για PC υποφέρει από κάποια ανεξήγητα spikes, ακόμα και σε υπολογιστές με υλικό που βρίσκεται αρκετά πιο πάνω από τις προτεινόμενες απαιτήσεις συστήματος – είναι εμφανές ότι περιοδικά φορτώνονται αρχεία παιχνιδιού λόγω μηδαμινής βελτιστοποίησης. Ο ήχος κατά βάσει πατά πάνω σε reused assets και η μουσική παρόλο που σε επίπεδο ενορχήστρωσης υπάρχει αρκετά υψηλό επίπεδο, οι συνθέσεις κρίνονται κάπως ανέμπνευστες και σύντομες σε διάρκεια.
Το Elden Ring μια εμπειρία που δεν θα αλλάξει απαραίτητα την όποια άποψη έχετε για τις παραγωγές της FromSoftware αλλά σίγουρα πάει τα πράγματα ένα σκαλί παραπέρα, προσφέροντας εξαιρετικής ποιότητας περιεχόμενο σε σχεδίαση ανοικτού κόσμου, κάτι το οποίο ελάχιστοι developers μπορούν να καυχιούνται ότι έχουν πετύχει. Είναι μια εμπειρία που βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για τους καλύτερους τίτλους τους 2022.
Ανάπτυξη: FromSoftware Έκδοση: Bandai Namco Entertainment Διάθεση: Bandai Namco Hellas
ΓΡΑΦΙΚΑ: 93%
ΗΧΟΣ: 85%
GAMEPLAY: 99%
ΑΝΤΟΧΗ: 95%
ΓΕΝΙΚΑ: 93%
