Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί advertorial. Επίσης δεν στοχεύει να σε κάνει να φύγεις τρέχοντας μετά την ανάγνωσή του προκειμένου να αγοράσεις τα προϊόντα της φίρμας για την οποία μιλά. Ξηγημένα πράγματα αρχής εξ’ αρχής. Γράφω αυτό το άρθρο θέλοντας να μοιραστώ μαζί σου μια εμπειρία σημαντική και ξεχωριστή: αυτή του εσπρέσο. Μία απόλαυση τόσο σύντομη (στην παρασκευή αλλά και την κατανάλωση) αλλά και ζωτικής σημασίας συνάμα.
Ο εσπρέσο, παραδοσιακά, δεν είναι ο καφές που θα σε συντροφέψει κατά την ανάγνωση της εφημερίδας σου μια Κυριακή πρωί ή εκείνος που θα προσγειωθεί στο τραπέζι μιας καφετέριας κι ενώ τα λες με την παρέα σου. Όχι ότι δεν γίνεται κιόλας… Στην Ιταλία ο εσπρέσο πίνεται «στο πόδι». Λογικό, αν σκεφτείς ότι μιλάμε για «one shot», μια δόση, μια γουλιά. Στην Ελλάδα που ο καφές συνιστά… ιεροτελεστία, είναι σύνηθες όταν κάποιος παραγγέλνει εσπρέσο να του σερβίρουν «lungo», δηλαδή μια κάπως μεγαλύτερη δόση αλλά με την ίδια περιεκτικότητα σε καφέ. Αυτά «έξω», γιατί «μέσα»…
Ο εσπρέσο γράφεται με «Ν»
Η πρώτη αγορά σπιτικού εξοπλισμού που έκανα στη ζωή μου ήταν μια καφετιέρα. Όχι όμως μια οποιαδήποτε καφετιέρα αφού ανήκω κι εγώ στη συνομοταξία εκείνων που… δεν πίνουν καφέ. Με μία μόνο εξαίρεση: τον εσπρέσο κι αυτόν για πρακτικούς λόγους –ήτοι για να αντέξω τα ξενύχτια και τις λοιπές «χαρές του επαγγέλματος». Όντας φίλος του «αθλήματος» λοιπόν και έχοντας κατασταλάξει ότι θέλω λύση με κάψουλα, κατέληξα στη Nespresso. Φίρμες υπήρχαν κι άλλες και μάλιστα με περισσότερες προτάσεις, ωστόσο εγώ ενδιαφερόμουν για εσπρεσιέρα και στον εσπρέσο η επιλογή είναι μονόδρομος. Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα με μια Essenza να κάνω το καφεδάκι μου σε ώρες ανώμαλες, όταν οι περισσότεροι που βρίσκονταν στην ίδια ζώνη ώρας με ‘μένα, βρίσκονταν στον τριτοτέταρτο ύπνο…
Από γεύσεις; Επειδή βασικό μου μέλημα ήταν «να με πιάσει» ο καφές, καταστάλαξα εξ’ αρχής στον Ristretto και τον Indriya. Κλασσικός εσπρέσο ο πρώτος, ινδικής προέλευσης με λίγο πιο έντονο καβούρδισμα ο δεύτερος, αμφότεροι ωστόσο αρκετά δυνατοί, αν και κομματάκι πικροί αν τους πίνεις σκέτους (απαραίτητη η συνοδεία μπισκοτακίου ή άλλου σοκολατούχου σνακ), όπως η αφεντιά μου. Μέχρι που πριν δυο-τρία Σαββατοκύριακα κι ενώ επισκέφθηκα τη Nespresso Boutique στο Κολωνάκι για να… στοκάρω προμήθειες (παρεμπιπτόντως, μιλάμε επανειλημμένα για την καλύτερη εξυπηρέτηση που είχα σε μαγαζί εν Ελλάδι, ανεξαρτήτως προϊόντος ή υπηρεσίας), πληροφορήθηκα για τις δύο νέες γεύσεις της Nespresso: Kazaar και Dharkan με περίμεναν να τις δοκιμάσω και να τις εμπιστευτώ. Τα έκανα και τα δύο και δεν μετάνιωσα. Πολύ «απαλοί» σε γεύση για τα δεδομένα τους (είναι οι ισχυρότερες ποικιλίες της γκάμας της Nespresso με ένταση 11 και 12), ειδικά ο Kazaar με κάνει να αισθάνομαι σαν να μου έχουν χορηγήσει εσπρέσο με… ενδοφλέβια!
gadget time
Επειδή όμως κάπου εδώ θα αναρωτιέσαι τι κάνει ένα κείμενο για εσπρέσο σε ένα site όπως το DigitalLife.gr, πάμε στο ζουμί της υπόθεσης που δεν είναι άλλο από το «εργαλείο», la macchina που λένε κι οι γείτονες. Μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να αναβαθμίσω τη μηχανή μου και μαζί μ’ αυτή την εμπειρία παρασκευής του εσπρέσο μου. Πήρα, που λες, μία λευκή U & Milk (ή Umilk) της Krups και… βασικά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ένιωθα έτσι για μια καφετιέρα! Από αισθητική παίρνει 20 με άριστα το 10. Χωρίς κουμπιά παρά μόνο με μια επιφάνεια αισθητήρων, επιλέγεις τη δόση που θες (ristretto, espresso, lungo ή αλλιώς 25, 40 και 110 ml) με ένα πέρασμα του δαχτύλου σου.
Φτάνω σπίτι με τη U & Milk μου. Τη βάζω στην πρίζα, την ετοιμάζω και μολονότι οι μπαταρίες μου είναι πλήρως φορτισμένες, δεν μπορώ να αντισταθώ σε ένα «δοκιμαστικό» εσπρεσάκι. Ποικιλία Roma, έτσι, για αλλαγή. Εισάγω την κάψουλα, κλείνω το κλείστρο και… αυτό ήταν όλο. Ο καφές έτοιμος, η κάψουλα εξαφανίστηκε ως διά μαγείας και απ’ ό,τι διαβάζω, η μηχανή απομνημονεύει και το μέγεθος κούπας που επιλέγω συχνότερα. Θα ετοίμαζα άλλους τρεις-τέσσερις εσπρέσο τώρα έτσι αλλά φοβάμαι ότι θα ξανακοιμηθώ το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Η U & Milk όμως έχει κι άλλες χάρες. Ε, τα παραπάνω ήταν το «U», ώρα να πω δυο κουβέντες και για το «& Milk». Aeroccino, που λες, ή αλλιώς, ένα σύστημα που θα κάνει το αφρόγαλα του Jimmy’s να μοιάζει με αφρό ξυρίσματος. Ξέρεις τι είναι να σου ‘ρχεται ο άλλος (ή η άλλη) σπίτι και να σκάνε μύτη στο σαλόνι καπουτσίνο, λάτε μακιάτο και λοιποί συγγενείς σενιέ πενιέ φουλ έξτρα; Και η πλάκα είναι ότι όλα αυτά γίνονται χωρίς εγώ (ή εσύ) να κάνω τίποτα. Απολύτως τίποτα όμως…
Εσπρέσο εσύ σούπερ σταρ
High tech εσπρεσιέρες υπάρχουν πολλές. Επέλεξα να γράψω για τη συγκεκριμένη όμως για πολλούς λόγους. Είναι εκείνη με την οποία αρχίζω και τελειώνω τη μέρα μου, ανήκει σε μια οικογένεια που εμπιστεύομαι και εκτιμώ απόλυτα, έχω σχηματίσει προσωπική άποψη και εν τέλει, δεν χρειάζεται να ξεπαραδιαστείς για να την αποκτήσεις, ιδίως αν έχεις απαιτήσεις από τον καφέ σου. Επειδή όμως με τα gadgets αυτό που με ενδιαφέρει είναι η εμπειρία, ήθελα πάνω απ’ όλα να σου μεταδώσω τη μοναδικότητα εκείνης που μου προσέφερε μέχρι στιγμής η Nespresso –πρώτα με την Essenza και εν συνεχεία με τη U & Milk. Κι αν δεν με πιστεύεις, το Twitter μου είναι στη διάθεσή σου: ψάξε και θα βρεις σχετικά tweets συχνά-πυκνά. Το συνηθίζω, βλέπεις, να tweetάρω για ευχάριστες και απολαυστικές εμπειρίες…
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.