Παλιά όσο πιο μεγάλος ήταν ένας κατασκευαστής, τόσο πιο καλό ήταν το προϊόν του. Ναι ο παραλληλισμός παραπέμπει σε μάθημα ανδρικής ανατομίας, σύμφωνοι. Αλλά το παρόν κείμενο δεν είναι σεξιστικό. Τουλάχιστον δεν είχε σκοπό να γίνει. Σε κάθε περίπτωση το Huawei Vision που βλέπεις στις φωτογραφίες είναι ένα απενοχοποιημένο smartphone… Τι σημαίνει αυτό; Πως, ενώ απέξω δείχνει πανάκριβο και με τεχνικά που κοντράρουν στα ίσα το φιλέτο του ανταγωνισμού, την έχει μικρή. Την τιμή εννοώ…
Είναι στα 300 παρά κάτι ευρώ μόλις. Άντε τώρα να το πιστέψεις. Κανείς δεν το πίστευε. Ούτε εγώ το πίστευα, μέχρι που ρώτησα την εδώ αντιπροσωπεία. Για να καταλάβεις το χρησιμοποιούσα σαν βασική συσκευή για καμιά εβδομάδα και κάποια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να κάνω το γκάλοπ: ρωτούσα γνωστούς και φίλους πόσο το τιμολογούσαν. Οι περισσότεροι μου απαντούσαν στα 450 ευρώ, κάποιοι άλλοι παραμυθιάστηκαν όταν δεν έβλεπαν το σηματάκι και το περνούσαν για HTC. Να μην αναφερθώ σε εκείνους που πίστεψαν ότι είναι το νέο iPhone. Καλά… αλλού για αλλού.
Ξέφυγα πάλι… Λοιπόν, στο θέμα μας. Η Huawei που λέτε αποφάσισε να κολυμπήσει για πρώτη φορά σε βαθιά νερά. Όχι πολύ βαθιά, εκείνα που πλέει κάθε κινητό στη mid to high κατηγορία. Χρησιμοποίησαν την τεχνική unibody (ναι, είναι copy-paste από Ταιβάν), πρόσθεσαν δυο κομμάτια κορυφαίου πλαστικού και μια TFT οθόνη καλυμμένη από γυαλί. Και έφτιαξαν σεμνά και ταπεινά ένα μεγάλο σε επιδόσεις κινητό, με ένα μικρό όνομα. Sorry, αλλά αυτή τη φορά το μέγεθος δεν μετράει. Η στιβαρότητα του είναι καλύτερη από HTC, η μπαταρία δεν βγαίνει (και καλά κάνει), συνολικά η αίσθηση που αφήνει στο χέρι είναι εφάμιλλη iPhone. Μην πω και καλύτερη και πέσουν τα Apple fun boys να με φάνε…
Γενικά το Vision δείχνει μασίφ σε σημείο που πολλοί θα ζήλευαν και ακόμη περισσότεροι θα ήθελαν κάποια στιγμή να τους προκύψει. Αυτή είναι η πλάκα. Ενώ το Huawei είναι προσιτό, δεν δείχνει πουθενά ευνουχισμένο. Έχει επεξεργαστή στο 1GHz, 512MB μνήμης, οθόνη WVGA, 5 megapixel κάμερα, δέκτη GPS, FM ραδιόφωνο και υποστηρίζει δίκτυα HSDPA. Που, αν δεν σας το ομολογούσα και είχατε την τύχη πρώτα να το δοκιμάσετε, θα με αμφισβητούσατε για το chipset που φοράει. Είναι εντυπωσιακά γρήγορο (σαν Nexus S), η οθόνη δεν κάνει αυτό το χτυπητό flickering που εμφανίζονται σε άλλα κινέζικα, τα εικονίδια είναι καλαίσθητα και η στιβαρότητα που ξεκινάει από το εξωτερικό είναι τόσο πατριαρχική που περνάει και από μέσα. Τσικ δεν κάνει. Επίσης το touch είναι ερωτεύσιμο, ενώ την αίσθηση βελτιώνει περαιτέρω το γυαλί με την χαρακτηριστική καμπύλη.
Όσο για το interface έχεις δυο επιλογές. Είτε να χρησιμοποιήσεις το pure Android (έκδοσης 2.3,4), είτε να αξιοποιήσεις το SPB Shell 3D που έχει γίνει καστομιά ειδικά για τη Huawei – σύρε τον περιστρεφόμενο δακτύλιο προς τα κάτω όταν θα πάρεις τη συσκευή για τα πειστήρια. Με άλλα λόγια στα 300 παρά κάτι ευρώ που κοστίζει το Vision υπολόγιζε ότι εταιρία σου κάνει τα 10 δώρο. Τόσο στοιχίζει το application της SPB. Επίσης ένα ακόμη στοιχείο που μπερδεύει τους ανυποψίαστους είναι η ύπαρξη μιας καινούργιας υπηρεσίας που τη λένε Cloud+. Που εκτός από 16GB (!) αποθηκευτικού χώρου, σου προσφέρει τη δυνατότητα εξ’ αποστάσεως εντοπισμού της συσκευής, τη δυνατότητα οργάνωσης των επαφών και των φωτογραφιών σου, αλλά και το Hispace: φαντάσου το σαν ένα appstore σε σμίκρυνση για να μη χάνεσαι μέσα στην απεραντοσύνη του Android Market. Μην το αναζητήσεις πάντως στο δικό σου Huawei γιατί πολύ απλά δεν είναι διαθέσιμο στην ημεδαπή ακόμη (για την ακρίβεια πουθενά στον κόσμο).
Με αυτά και με αυτά παραλίγο να ξεχάσω να σου πω για την αυτονομία. Τα 1.400mAh δεν είναι πολλά, το σίγουρο όμως είναι ότι θα δεις εύκολα να βγάζει το Vision δυο ημέρες χρήσης. Και αυτό για τα σημερινά δεδομένα είναι επίτευγμα. Εκεί που υστερεί είναι στην κάμερα (αν και κράτα μια πισινή γιατί η συσκευή που δοκίμασα είναι προπαραγωγής), αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. 300 παρά κάτι ευρώ κοστίζει. Είναι επίσημο: size doesn’t matter. Τουλάχιστον αν μιλάμε για τηλέφωνα…
Δες τώρα και το βίντεο…
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.