Ήταν το 2001 όταν ο κόσμος του gaming και οι λάτρεις της ευρύτερης pop culture, γνώρισαν για πρώτη φορά την εμβληματική μορφή του υπερστρατιώτη Spartan John 117 (ή κατά κόσμον Master Chief). Το first-person shooter, Halo: Combat Evolved, κατάφερε να γράψει ιστορία, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα «system sellers» όλων των εποχών και ο τίτλος που κατέστησε το Xbox της Microsoft ως έναν ικανό ανταγωνιστή απέναντι στις κονσόλες της Nintendo και της Sony. Ύστερα από 4 συνέχειες μετά το Halo: Combat Evolved (Halo 2-3-4 και 5: Guardians) και 2 spin-offs (Halo: Reach και Halo: ODST), μια collection, δύο RTS τίτλους (Halo Wars 1&2) και δύο arcade/platform shooters (Spartan Assault και Spartan Strike) το Halo franchise έχει περάσει στη φάση της ενηλικίωσης του. Καλύπτοντας άλλωστε το lifespan 4 κονσολών της Microsoft (Original Xbox, Xbox 360, Xbox One και προσφάτως Xbox Series X/S), το Halo είναι ο «λόγος» που εκατομμύρια gamers αποφάσισαν να προτιμήσουν το Xbox έναντι του ανταγωνισμού. Αυτό από μόνο του βέβαια μετατρέπεται αυτομάτως σε ένα βάρος, καθώς ο Master Chief καλείται ως είθισται να σηκώσει στις πλάτες του κάθε νέα γενιά κονσολών της Microsoft… Προφανώς, αυτό συμβαίνει και με το Halo Infinite, το οποίο λειτουργεί ως το game εκείνο που θα επιχειρήσει να πείσει ακόμη και τους πιο άπιστους, για τις δυνατότητες του Xbox Series X/S. Τo Infinite είναι ο major τίτλος που ουσιαστικά ρίχνει την αυλαία στην gaming χρονιά του 2021 και στο review που ακολουθεί θα κληθούμε να απαντήσουμε σε ένα και βασικό ερώτημα… «μπορούν οι περιπέτειες του Master Chief να μεταφέρουν στους gamers, το ίδιο αίσθημα φρεσκάδας, όπως πριν από 20 χρόνια»;
Back to the roots but with a… twist?
Στην μετά-Bungie εποχή (δηλαδή από το Halo 4 κι έπειτα), η 343 Industries που ανέλαβε το development των Halo games επιχείρησε (ειδικά με το Halo 5 Guardians) να μεταλλάξει την αρχική φόρμουλα των Halo games, εμπλουτίζοντας τη κλασική πετυχημένη FPS συνταγή και πειραματιζόμενη με μια σειρά από στοιχεία του gameplay (όπως ήταν η επέκταση των Spartan abilities, το focus στο co-op και τα πιο open environments). Αυτή η κίνηση ήταν επιτακτική ανάγκη, από την άποψη ότι τα πάντα χρειάζονται μια «ανανέωση», καθώς ο Master Chief με την πρωτόλεια μορφή των πρώτων τίτλων της σειράς (εντυπωσιακά cinematic gunfights με αμείωτη ένταση και καταιγιστικό ρυθμό), ομολογουμένως δεν θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό ως ένα σύγχρονο first-person shooter αξιώσεων.
Αυτή η λογική του πειραματισμού και της αλλαγής επεκτείνεται και στο Halo του 2021. Ουσιαστικά το development team της 343 Industries πήρε μια γενναία απόφαση, καθώς προτίμησε να «σπάσει» το Infinite σε δύο μέρη, καθώς από τη μία προτίμησε να διατηρήσει το all-time classic multiplayer του Halo (το οποίο έχει γίνει «σύνθημα» στα χείλη εκατομμύριων gamers) χωρίς ιδιαίτερες παρεμβάσεις και από την άλλη παράλληλα προχώρησε σε έναν τολμηρό (για τα δεδομένα του franchise) μετασχηματισμό, αλλάζοντας τη μορφή του single player campaign… Ναι, για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς εισάγεται η έννοια του «open world», ένας μηχανισμός του gameplay που για εδώ και δύο δεκαετίες, το Halo δεν τολμούσε ούτε καν να αγγίξει, εμμένοντας σε μια καθαρόαιμη linear λογική… Όμως ας τα πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή, επιχειρώντας να οριοθετήσουμε πρώτα το story του Halo Infinite και εν συνεχεία αναλύοντας πιο διεξοδικά το campaign…
Το Infinite διαδραματίζεται χρονικά 18 μήνες μετά τα γεγονότα του Halo 5: Guardians και σύμφωνα με την 343 Industries αποτελεί το τρίτο κεφάλαιο της “Reclaimer Saga” (μετά τα Halo 4 και Guardians). Οι Banished, μια φατρία αυτονομιστών Covenant (έκαναν το ντεμπούτο τους στο strategy Halo Wars 2) που καθοδηγούνται από τον μοχθηρό warlord Atriox αποτελούν τη νούμερο ένα απειλή. Το story του Infinite ανοίγει με την καταστροφή του USNC Infinity και του συνόλου των σκαφών της ανθρωπότητας, με τον Atriox να νικάει τον Master Chief και να τον εκσφενδονίζει στο κενό του διαστήματος. Μερικούς μήνες μετά, ένας πιλότος του UNSC με την ονομασία Echo 216, καταφέρνει να περισυλλέξει τυχαία τον Master Chief, θέτοντας ξανά σε λειτουργία τη στολή του και ξυπνώντας τον από τον λήθαργο του! Με τις ζωτικές λειτουργίες του και πάλι στο full, ούτε το χάος του διαστήματος δεν κατάφερε να εμποδίσει τη δίψα του Master Chief για να κατατροπώσει τους Banished, ο οποίος καλείται να προστατέψει για μια ακόμη φορά την ανθρωπότητα. Χωρίς να το σκεφτεί και ιδιαίτερα, ο Master Chief και ο πιλότος ταξιδεύουν στην επιφάνεια του Zeta Halo (Installation 07), ενός εκ των επτά Halo Rings το οποίο στέκει μισοκατεστραμένο στις εσχατιές του σύμπαντος, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ενωθούν με τις εναπομείνουσες δυνάμεις του UNSC και να σταματήσουν τους Banished. Στην επιφάνεια του Zeta Halo, o Master Chief έρχεται σε επαφή με το Weapon μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης, η οποία σχεδιάστηκε για να σταματήσει την Cortana! Όπως χαρακτηριστικά τονίζει κατάφερε να πετύχει την αποστολή της, όμως απέτυχε να προκαλέσει το self-deletion της και έτσι εξακολουθεί να υπάρχει.
O Master Chief, το Weapon και ο πιλότος καλούνται τώρα να ενώσουν τις δυνάμεις τους, συνθέτοντας μια μάλλον… αταίριαστη τριάδα που συνυπάρχει από σπόντα. Και οι τρεις main ήρωες που πρωταγωνιστούν στο story του Halo Infinite, έχουν τη δική τους ξεχωριστή ψυχοσύνθεση. Ο πιλότος για παράδειγμα αντιπροσωπεύει το αντίθετο του Master Chief που μέσα από τη στυγνή μιλιταριστική του λογική είναι ταγμένος στην αποστολή του. Είναι μια μορφή κουρασμένη από τον πόλεμο και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πέσει ξανά στην αγκαλιά των δικών του ανθρώπων. Το Weapon που λειτουργεί ως η αντικαταστάτρια της Cortana, διακρίνεται από ένα είδος παιδικότητας και αφέλειας και (όπως σωστά μαντέψατε) το ρόλο του «πατέρα» παίζει ο Master Chief. Σε γενικές γραμμές, οι τρεις χαρακτήρες διαθέτουν αρκετό βάθος, με το story να επιχειρεί να εξετάσει την «ανθρώπινη» πλευρά και των τριών. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που προβάλλεται τόσο πολύ η ανθρώπινη πλευρά του Master Chief, καθώς καθίσταται σαφές ότι οι σεναριογράφοι επιχειρούν να περάσουν στον gamer την ιδέα ότι ο αγαπημένος Spartan, δεν αποτελεί μια απρόσωπη μεταλλική πολεμική μηχανή που σχεδιάστηκε μόνο για να σκοτώνει.
Παρόλα αυτά, στη βάση του το story δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια από την 343 Industries να καταστήσει τον κόσμο του Halo πιο «προσιτό» και «κατανοητό» στους gamers που γνωρίζουν για πρώτη φορά τον Master Chief και τις περιπέτειες του. Κακά τα ψέματα ακόμη και για τους πιο φανατικούς φίλους του Halo, το lore του είναι πολλές φορές δυσνόητο και απαιτεί μπόλικο «διάβασμα» για να μπορέσει κάποιος να το ακολουθήσει. Στην ουσία λοιπόν είναι ένας υπερστρατιώτης – πολεμική μηχανή του 27ου αιώνα, μια A.I. που είναι στο πλευρό του και μια εξωγήινη φυλή που απειλεί την επιβίωση της ανθρωπότητας (ναι, ακριβώς όπως στο πρώτο Halo πριν από 20 χρόνια). Εδώ δυστυχώς είναι και το σημείο που κάπου χάνεται η μπάλα για την 343 Industries, καθώς σεναριακά μπορεί να διακατέχεται από μια απλότητα, όμως τελικά οι gamers που έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με το σύμπαν του Halo αδυνατούν να κατανοήσουν το μεγαλείο και τον ξεχωριστό πλούτο του lore, που το περιβάλλει. Στην αντίπερα όχθη, οι βετεράνοι ενδέχεται να θεωρήσουν το σενάριο του Halo Infinite πολύ απλό για τα γούστα τους, έχοντας βιώσει με πιο διεξοδικό τρόπο την εμπειρία των Reach, Halo 3 & 4 και Guardians. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να πούμε ότι το σενάριο του Halo Infinite δεν έχει τις δικές του έντονες στιγμές συγκινησιακής φόρτισης, τις οποίες όμως καλύτερα να τις ανακαλύψετε μόνοι σας και να μην σας κάνουμε άλλα spoilers…
Αφήνοντας το story του παιχνιδιού όμως και προχωρώντας στο κυρίως πιάτο που δεν είναι άλλο από τον open-world χαρακτήρα του campaign, εδώ οι fans της εμβληματικής σειράς θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να βιώσουν νέα δεδομένα. Καλό θα ήταν όμως σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα… ο κόσμος του Zeta Halo που θα περάσετε σχεδόν το σύνολο του campaign είναι ναι μεν open-world, αλλά καλό θα ήταν το μυαλό σας να μην πάει σε τίτλους όπου δίνεται αχαλίνωτη ελευθερία στα χέρια του gamer για να κάνει ότι και όποτε θέλει. Δεν είναι για παράδειγμα, ούτε ένα Borderlands, ούτε ένα Far Cry, αντιθέτως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια εμπειρία παιχνιδιού, η οποία χαρίζει όχι πλήρη, αλλά μεταλύτερη ελευθερία σε σύγκριση με τον αυστηρώς linear χαρακτήρα των προηγούμενων games της δημοφιλούς σειράς. Οι developers θέλησαν να δημιουργήσουν μια περιορισμένης έκτασης minimal εμπειρία open-world κόσμου που να συμβάλλει στο progression και στην ανάγκη του παίκτη για μεγαλύτερη εξερεύνηση. Και μπορεί να υπάρχει αυτή η αίσθηση ανοικτού τύπου παιχνιδιού, ωστόσο τόσο σε αισθητικό επίπεδο, όσο και σε gameplay το setting του Zeta Halo θυμίζει σε έντονο βαθμό το προ-εικοσαετίας Halo: Combat Evolved. Ουσιαστικά, οι δημιουργοί του νέου Halo μεταλαμπαδεύουν το αυθεντικό feeling του πρώτου παιχνιδιού της σειράς και το τοποθετούν στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι απουσιάζει ο linear χαρακτήρας των αποστολών που αφορούν τo progression του main story, ωστόσο ο δακτύλιος του Zeta Halo βρίθει από αρκετά Mission objectives, τα οποία αποτελούν μια ευχάριστη νότα διαφοροποίησης σε σχέση με το παρελθόν. Εξυπακούεται ότι εάν ολοκληρώσετε τα διάφορα side-quests (που περιλαμβάνουν από τον έλεγχο εχθρικών βάσεων μέχρι την εξολόθρευση αντίπαλων στόχων κ.ά), θα ανταμειφθείτε είτε με πρόσθετο οπλισμό, είτε με μια σειρά από power ups για τη στολή σας. Πάντως, εδώ δεν θα συναντήσετε κάποια fetch-quests ή δευτερεύουσες story-driven αποστολές, καθώς οι αποστολές που θα βρείτε διάσπαρτες στο Zeta Halo, μοιάζουν περισσότερο με απλά fillers που δεν επηρεάζουν σε καμία περίπτωση το main storyline. Πολύ απλά, εάν βαριέστε μπορείτε να επικεντρωθείτε στο main campaign, οπότε ενδεχομένως αυτή η αίσθηση του ανοικτού κόσμου που επιχειρεί να περάσει να είναι και λίγο «ψευδής».
Ωστόσο, οι developers του Halo Infinite φρόντισαν ώστε κάθε στιγμή στο παιχνίδι να είναι unique, καθώς το Infinite καταφέρνει να είναι τόσο διαφορετικό και ίδιο μαζί! Τα Spartan armor abilities που είχαμε δει στα προηγούμενα games της σειράς και είχαν ομολογουμένως προκαλέσει τη δυσαρέσκεια σε μια μερίδα των fans (ειδικά στο Guardians), δεν περιλαμβάνονται στους gameplay μηχανισμούς του παιχνιδιού. Στο Infinite δεν θα δείτε τον Master Chief να κάνει shoulder-charge στους εχθρούς του, να προκαλεί «ποζεράδικα» shock waves ή να χρησιμοποιεί σταθεροποιητές για να ίπταται για μεγαλύτερο διάστημα στον αέρα… Εδώ οι δημιουργοί της 343 Industries ήταν περισσότερο… «σπαρτιάτες», καθώς υπάρχει μόνο το Drop Wall (ένα είδος προστατευτικής ασπίδας στο πρότυπου του Bubble του Halo 3 για να αντέξετε από την ομοβροντία πυρών), τα Thrusters που σας βοηθούν για να κάνετε ένα γρήγορο evade από το πεδίο της μάχης όταν πλέον τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, αλλά και ένα threat sensor που λειτουργεί για να σας προειδοποιήσει για τις επερχόμενες απειλές (δεν βοηθάει και πολύ μάλλον στη πράξη όπως διαπιστώσαμε).
Ωστόσο, το καλύτερο (και πιο χρήσιμο μέρος του εξοπλισμού του Master Chief) βέβαια σας το αφήσαμε για το τέλος, καθώς τo grappling hook, ο γάντζος που εκτοξεύει ο John 117 είναι πραγματικά «game-changer». Μαθαίνοντας τη χρήση του, μπορείτε να αντιληφθείτε το πεδίο της μάχης μέσα από μια διαφορετική οπτική, τόσο όταν βρίσκεστε εντός όσο και εκτός μάχης. Με το grappling hook, μπορείτε να φτάσετε σε σημεία που πριν έμοιαζαν δυσπρόσιτα ή να αιφνιδιάσετε τους αντιπάλους σας, χωρίς να γίνεστε αντιληπτοί ή ακόμη και να κάνετε highjack ένα εχθρικό όχημα. Αναμφίβολα, ο συγκεκριμένος μηχανισμός του gameplay προσφέρει μοναδικά διασκεδαστικές στιγμές και κουμπώνει στην εντέλεια με τους υπόλοιπους μηχανισμούς, χωρίς να καθιστά βέβαια τον κεντρικό ήρωα πανίσχυρο στο πεδίο της μάχης. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο γάντζος εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ελευθερίας για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε τη μάχη. Αναμφίβολα, η ύπαρξη ενός πιο open κόσμου, προσφέρει αμέτρητες επιλογές στο tactical κομμάτι για το πώς θα επιτεθείτε ή για το εάν θα φροντίσετε να κρατήσετε δυνάμεις. Το θετικό είναι ότι όποιος κι εάν είναι ο τρόπος προσέγγισης σας, όχι μόνο βιώνετε την γεμάτη ένταση ξεχωριστή αίσθηση του Halo combat, αλλά παράλληλα η A.I. γνωρίζει κάθε φορά το πώς να σας βάλει δύσκολα, καθιστώντας την κάθε στιγμή σας και μια διαφορετική πρόκληση. Με εξαίρεση τη μονοτονία των environments και το κάπως επαναλαμβανόμενο level design, το Zeta Halo σε προ(σ)καλεί να το εξερευνήσεις σπιθαμή προς σπιθαμή, φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης που κακά τα ψέματα τον είχε ανάγκη η σειρά, η οποία είχε αρχίσει να εμφανίζει έντονα σημάδια κοπώσεως στο Halo 5: Guardians.
Playing it Safe (multiplayer and… more)!
Χωρίς αμφιβολία, το single player campaign αποτελεί μια ευχάριστη νότα ανανέωσης, όμως τι συμβαίνει με το multiplayer, το οποίο και αυτό με τη σειρά του αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους που εδώ και χρόνια προσδιορίζουν την εμπειρία του Halo στο σύνολο της; Εδώ είναι εμφανές ότι η 343 Industries δεν είχε τη διάθεση του έντονου πειραματισμού, όπως συνέβη για παράδειγμα με το single player κομμάτι, καθώς επέλεξε να ακολουθήσει έναν μάλλον πιο “safe” δρόμο, εμπλουτίζοντας όμως σημαντικά αρκετούς τομείς του multiplayer παιχνιδιού. Προφανώς, κρίνοντας ότι πλέον ότι το multiplayer του Halo θα πρέπει και αυτό με τη σειρά του να περάσει σε μια νέα εποχή, κατέστησε το multiplayer ως μια απόλυτα free-to-play εμπειρία για Xbox Series X/S και PC (μπορείτε να παίξετε δωρεάν χωρίς να έχετε αγοράσει το single-player campaign).
To Multiplayer του Halo Infinite χωρίζεται σε δύο τμήματα, καθώς από τη μία έχουμε την “Arena” και από την άλλη τo “Big Team Battle”. Στη μεν πρώτη περίπτωση, δύο ομάδες 4 ατόμων (4vs4) συγκρούονται μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ στη δεύτερη ξεκλειδώνεται πλήρως η δυναμική του Halo sandbox με επικές μάχες 12vs12. Φυσικά, από διαθέσιμα modes για μια ακόμη φορά το multiplayer ενός Halo game δεν απογοητεύει, καθώς στους 10 maps που εκτείνεται θα λάβετε μέρος στα modes: Capture the Flag, Strongholds (μάχη για τον έλεγχο ζωνών), Oddball (συγκράτηση και προστασία objective), Slayer και Team Slayer (παραδοσιακό deathmatch), Take Control (έλεγχος όλων των zones ενός παιχνιδιού), Stockpile (συγκέντρωση και μεταφορά ενός mission objective) και τέλος ένα αρκετά χρήσιμο Tutorial Mode. Αν και η παρεχόμενη ποικιλία είναι πολύ μεγάλη (για τα δεδομένα ενός free-to-play game), σε σημείο έτσι αυτό να μην καταντάει ποτέ βαρετό, ωστόσο αρκετοί είναι εκείνοι που θα απογοητευθούν από το γεγονός ότι το παιχνίδι τοποθετεί random τον παίκτη, σε κάποιο από τα προαναφερθέντα modes (μέσω του Quick Play feature), στερώντας του, τη χαρά της επιλογής.
Το θετικό είναι ότι ακόμη και οι large-scale battles ολοκληρώνονται γρήγορα και έτσι οι παίκτες μπορούν να μεταπηδούν από mode σε mode. Επιπλέον, η αίσθηση που σου αφήνουν οι maps του παιχνιδιού είναι ότι μπορεί να φαίνονται μεγάλοι, όμως σε καμία περίπτωση δεν καταντούν «κουραστικοί» και αυτό όπως διαπιστωσάμε συμβαίνει σε όλα τα διαθέσιμα modes. Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε ότι στη διάρκεια ενός multiplayer match, οι παίκτες διαθέτουν αρκετό shield για να επιβιώσουν από μια αιφνιδιαστική επίθεση, αποκτώντας έτσι μια «δεύτερη ευκαιρία», ενώ ο τρόπος που έχουν εισαχθεί τα διάφορα Spartan abilities (με τη μορφή προσωρινών power-ups) λειτουργεί άψογα, χωρίς να έχουμε περιπτώσεις ανισορροπίας. Αν και το multiplayer είναι τέρμα διασκεδαστικό, ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα προβληματιστούν από το αργό XP-based progression system. Το πρόβλημα είναι ότι το παιχνίδι σε αρκετές περιπτώσεις δεν επιβραβεύει τόσο τους παίκτες με την καλύτερη απόδοση, αλλά τους gamers που καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας τα διάφορα challenges, τα οποία διέπονται από έναν καθαρά random χαρακτήρα, ενώ η φύση τους είναι συγκεκριμένη. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένας gamer να έχει κάνει το παιχνίδι της ζωής του και στο τέλος να μην αποσπάσει τους ίδιους XPs σε σύγκριση με έναν άλλον παίκτη, ο οποίος έπαιξε περισσότερο συγκρατημένα αλλά στόχευσε πιο αποτελεσματικά στην επίτευξη των challenges. Για να διορθώσει αυτή την «αδικία», ήδη η 343 Industries κυκλοφόρησε ένα patch που «μοίραζε» XPs και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα εξακολουθήσει να εργάζεται πάνω στην βελτίωση του progression system, καθιστώντας το πιο δίκαιο στο μέλλον.
Κρίνοντας με βάση τα παραπάνω, το multiplayer του Halo Infinite είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προσελκύσει τους fans του είδους, καθώς μπορεί η 343 να μην ανακαλύπτει τον τροχό, προτιμώντας βασικούς μηχανισμούς σε σχέση με άλλα online shooters, τα οποία είναι περισσότερο σύνθετα. Ωστόσο στην απλότητα του gameplay του, κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας του. Το multiplayer κομμάτι είναι full διασκεδαστικό, εξαιρετικά πλούσιο, ιδανικό για τους πιο αρχάριους και λειτουργεί ως το καλύτερο αγχολυτικό ύστερα από μια κουραστική μέρα στη σχολή ή στο γραφείο.
Ολοκληρώνοντας το review μας, δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε και στον τεχνικό τομέα, ο οποίος συνεχίζει την «κληρονομιά» των προηγούμενων περιπετειών του Master Chief, αναδεικνύοντας αν μη τι άλλο τα υψηλά production values ενός ακόμη game που ανήκει στο Halo franchise. Τα visuals καταφέρνουν να μεταδώσουν στην εντέλεια την απόκοσμη sci-fi ατμόσφαιρα, με τους developers να έχουν κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά στα διάφορα lighting effects (παρατηρήστε τη στιγμή της έντασης, τις ριπές από τα laser όπλα και θα καταλάβετε τι εννοούμε). Οι δε αντανακλάσεις είναι εκπληκτικά ρεαλιστικές (και χωρίς υποστήριξη ray tracing που η 343 Industries μας το έχει υποσχεθεί για το μέλλον), ενώ τα μοντέλα των χαρακτήρων διαθέτουν ένα εντυπωσιακό επίπεδο λεπτομέρειας (δώστε προσοχή στις εκφράσεις στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών εκτός του… Master Chief που φυσικά δεν γίνεται γιατί δεν βγάζει το κράνος του ποτέ).
O δε κόσμος του Zeta Halo αν και θα επιθυμούσαμε μεγαλύτερη ποικιλία (δεν υπάρχει για παράδειγμα κάποιο setting στην έρημο ή στο χιόνι), ξεχωρίζει για την «ζωντάνια» του, ενώ δεν θα μπορούσαμε παρά να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στο development team για το πόσο polished και χωρίς ιδιαίτερα τεχνικά προβλήματα και performance drops είναι το Infinite (σε μια εποχή που η μάστιγα των bugs και της έλλειψης ποιοτικού ελέγχου καταστρέφει τίτλους για τους οποίους έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια). Επιπλέον, το μουσικό score παρά το γεγονός ότι δεν φτάνει στο επίπεδο των δημιουργημάτων του Martin O-Donnell, παρόλα αυτά διατηρεί το πάθος, την ένταση και την αγωνία που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε μουσικής επένδυσης που πλαισιώνει τα Halo games.
I need a weapon… again and again!
Αν και το Halo Infinite κυκλοφόρησε με δύο σοβαρότατες ελλείψεις, καθώς δεν υποστηρίζει multiplayer co-op για το campaign (δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το δούμε πριν το Μάιο), αλλά και χωρίς το Forge (που πάντοτε αποτελούσε την πηγή έμπνευσης και έκφρασης της τεράστια community του Halo), κατορθώνει με τρόπο σχεδόν μαγικό να μεταδώσει στον gamer την αίσθηση ενός παιχνιδιού που είναι συγχρόνως φρέσκο και γνώριμο μαζί. Στα 20 χρόνια του franchise, η 343 Industries ανέλαβε την ομολογουμένως δύσκολη αποστολή να εκμοντερνίσει μια φόρμουλα που ήταν ξεπερασμένη και δεν είχε πολλά να δώσει ακόμη, ενώ παράλληλα έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες μπορούν να στηριχθούν τα μελλοντικά Halo games. Ο τολμών νικά όπως λέγανε οι αρχαίοι μας πρόγονοι και παρά τις ελλείψεις του και τα σημεία που θα ήθελαν περισσότερη δουλειά και καλύτερη ανάπτυξη, το Halo Infinite είναι μια μεστή και άκρως απολαυστική εμπειρία που αξίζει να τη βιώσετε στο maximum, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, είτε ανήκετε στους βετεράνους της σειράς, είτε γνωρίζετε για πρώτη φορά τον Master Chief και τις περιπέτειες του. Όπως αναφέρει και ο Master Chief… Ι need a Weapon!
Ανάπτυξη: 343 Industries Έκδοση: Microsoft Διάθεση: Microsoft Hellas
ΓΡΑΦΙΚΑ: 92%
HXOΣ: 87%
GAMEPLAY: 88%
ANTOXH: 86%
ΓΕΝΙΚΑ: 88%
