Αυτός είναι ο Theodore Twombly. Ένας τριαντάρης συγγραφέας επιστολών που περνάει τις μέρες του επινοώντας προσωπικές επιστολές για να μεταφέρει τα αισθήματα άλλων ανθρώπων, ενώ τα βράδια του περνούν μοναχικά, μπροστά από ένα ολόγραμμα videogame. Ο Theodore Twombly είναι ένας μέσος άνθρωπος του άμεσου μέλλοντος του δυτικού κόσμου. Εργάζεται, τρώει, κοιμάται και είναι μόνος. Μέχρι που εγκαθιστά ένα νέο λειτουργικό υπολογιστή του : το OS1 ή, όπως αποφασίζει να ονομάζεται… τη Samantha.
Η ταινία με πρωταγωνιστή τον εξαίρετο Joaquin Phoenix και την βαθειά φωνή της Scarlett Johansson μας άφησε άναυδους. Όχι, δεν θα σας αποκαλύψουμε πώς εξελίσσεται η σχέση ανάμεσα στον μοναχικό συγγραφέα που θρηνεί την σχέση του με την για χρόνια σύζυγο και καλύτερή του φίλη και, ένα λειτουργικό σύστημα που έχει σχεδιαστεί να γίνεται ολοένα και πιο συνειδητοποιημένο από τα ερεθίσματα που συλλέγει μέσα από τον χρήστη του.
Μας άφησε άναυδους για την αυτόματη εικόνα του όχι και τόσο μακρυνού μέλλοντος που δημιούργησε στο μυαλό μας. Ενός μέλλοντος στο οποίο θα είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι και, ολοένα και περισσότερο μόνοι. Και πόσο απλό φαίνεται τελικά, την θεμελιώδη μοναξιά αυτή, να έρχεται να την καλύψει όχι ένας άλλος άνθρωπος, αλλά ένα λειτουργικό όπως “Εκείνη” (Her). Ένα λειτουργικό που θα μπορεί, όχι μόνο να τακτοποιεί την αλληλογραφία μας, αλλά να μαθαίνει πράγμα μέσα από αυτή, από την ομιλία μας, από τις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις.
Κι αυτό το λειτουργικό να είναι δίπλα μας συνεχώς, αδιάλλειπτα και η αλληλεπίδραση μαζί μας να το κάνει κι εκείνο… ανθρώπινο. Πόσο απίθανο είναι αυτό να συμβεί στο άμεσο μέλλον; Όχι πολύ, πιστεύουμε. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει κάνει άλματα και εταιρείες όπως η Google ή η Apple γνωρίζουν ήδη πάρα πολλά πράγματα για εμάς, από την online συμπεριφορά μας ή την χρήση των συσκευών μας. Κι έτσι, ένα λειτουργικό που θα καλύπτει το γούστα μας, είναι θέμα χρόνου και μαθηματικών για να δημιουργηθεί.
Η ταινία Her διαπραγματεύεται με απίθανο τρόπο την σχέση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος με ένα “ον” που δεν είναι τίποτε παραπάνω από μία συνεχώς εξελισσόμενη τεχνολογία. Και το πώς το εμπόδιο την ανύπαρκτης φυσικής παρουσίας, μπορεί να δημιουργήσει μεν ανασφάλειες, αλλά εν τέλει να στηριχτεί σε αυτό που στηρίζονται όλες οι ανθρώπινες σχέσεις: στην πίστη ότι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε δύο όντα είναι τόσο αληθινό που τα στερεότυπα μίας προηγούμενης πραγματικότητας δεν έχουν σημασία.
Δεν έχουν; Δεν θα σας πούμε αν τελικά, αυτή η διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που έχει φυσική παρουσία και ένα “ον” που είναι απλά στη σφαίρα του ιδεατού, μπορεί να ξεπεραστεί. Θα σας πούμε όμως πως ο Joaquin Phoenix έδειξε κορυφαίες ερμηνευτικές ικανότητες στην ταινία Her, που κυκλφορεί στους Αθηναϊκούς κινηματογράφους, αλλά και πως λατρεύουμε να εκπλησσόμαστε όμορφα από τους σύγχρονους Χολλυγουντιανούς σεναριογράφους. Μπορεί η ταινία Her να περνάει την επιστημονική φαντασία σε μία ηπιότερη και λιγότερο βίαια φάση απ’ ότι το Star Trek: Into Darkness, αλλά σίγουρα είναι επιστημονική. Ως προς το “φαντασία” μάλλον θα λέγαμε ότι είναι “πραγματικότητα”.
Αν είδατε την ταινία Her, ή, όταν την δείτε, πείτε μας τις εντυπώσεις σας.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.