Ίσως λίγοι γνωρίζουν ότι το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του κορυφαίου εφευρέτη Thomas Edison, πίσω στο 1869, αφορούσε έναν… vote recorder, έναν καταγραφέα ψήφου δηλαδή για χρήση από νομοθετικά όργανα όπως το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Διορατικός και εφευρετικός όσο ελάχιστοι, ο Edison θεωρούσε από εκείνη την εποχή, κι ενώ ήταν μόλις 22 ετών, ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία των βουλευτών θα μπορούσε να τους γλυτώσει από πολύτιμο χρόνο και να τους επικεντρώσει στο σημαντικό έργο που επιτελούν. Στο σύστημα του Edison, κάθε ένας από τους νομοθέτες μπορούσε να μετακινήσει ένα μοχλό/διακόπτη είτε στη θέση “ναι” είτε στη θέση “όχι”, μεταδίδοντας ένα σήμα το οποίο καταγραφόταν σε έναν κεντρικό recorder.
Το καινοτόμο σύστημα του ωστόσο δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ από το αμερικανικό Κογκρέσο, το οποίο “υιοθέτησε” για πρώτη φορά ένα ηλεκτρονικό σύστημα ψηφοφορίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στις 23 Ιανουαρίου του 1973, 87 χρόνια μάλιστα μετά την πρώτη σχετική πρόταση να χρησιμοποιηθεί ένα αυτοματοποιημένο σύστημα για την καταμέτρηση των ψήφων των βουλευτών.
Η πλέον πρόσφατη έκδοση του συστήματος, όπως διαβάζουμε σήμερα στο Gizmodo, εγκαταστάθηκε το 2005, διαθέτοντας 47 voting stations που επιτρέπουν στους βουλευτές να τα χρησιμοποιήσουν με τη βοήθεια μίας ειδικής “προσωπικής” κάρτας που μεταφέρουν μαζί τους. Κάθε μέλος εισάγει την κάρτα στο μηχάνημα και μπορεί να ψηφίσει “Ναι”, “Όχι” ή “Παρών”, συντομεύοντας και διευκολύνοντας τις ψηφοφορίες.
Η έκπληξη είναι ότι και στην Ελλάδα είναι εγκατεστημένο ένα παρόμοιο σύγχρονο σύστημα στην Ελληνική Βουλή ήδη από το 2014, το οποίο βλέπουμε τη φωτό που ακολουθεί και “αλιεύσαμε” από το site www.vouliwatch.gr και δημοσίευμα εκείνης της περιόδου.
Η δεύτερη έκπληξη είναι όμως ότι αυτό το σύστημα δε… χρησιμοποιείται, όπως φυσικά θα έχετε διαπιστώσει και μόνοι σας αν ανατρέξετε σε κάποια από τις… πολλές φορές που από το καλοκαίρι έχετε συντονιστεί στο κανάλι της Βουλής για να παρακολουθήσετε μία ακόμη “κρίσιμη” ψηφοφορία.
Γιατί; Τη δική της άποψη για το ζήτημα είχε καταθέσει πριν λίγο καιρό στο Facebook η πρώην Βουλευτής του Ποταμιού, Χριστίνα Ταχιάου, η οποία έχει γράψει σχετικά:
“Είχα αναφερθεί δυο φορές σε ομιλίες μου στη Βουλή στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και στην αποφυγή διενέργειας αυτής, παρόλο που οι βουλευτές διαθέτουν κάρτες και η αίθουσα ένα υπερσύγχρονο σύστημα. Δέχτηκα πολλά συγχαρητήρια για τις αναφορές από υπαλλήλους της Βουλής, τη φρουρά κλπ. Οι βουλευτές -με εξαίρεση εκείνους του Ποταμιού, φυσικά- δεν έδειξαν καμιά συγκίνηση.
Ως επαγγελματίας περίεργη, θέλησα να μάθω προς τι η αποφυγή αυτή. Έμαθα, λοιπόν, ότι τη μια φορά που έγινε ηλεκτρονική ψηφοφορία, οι βουλευτές μπερδεύτηκαν, διότι τα 40 (νομίζω) δευτερόλεπτα που διήρκεσε δεν ήταν αρκετά προκειμένου όλοι να είναι σίγουροι ότι πάτησαν το σωστό από τα τρία κουμπιά. Έτσι, η ψηφοφορία επαναλήφθηκε ονομαστικά, με το αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό από εκείνο της ηλεκτρονικής. Ως εκ τούτου, το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε ως “δύσκολο”. (Δε σας κάνω πλάκα)
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση, την οποία ανακάλυψα σε συνομιλία μου με την τότε Πρόεδρο της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, και ομολογώ ότι, ως άνθρωπος ο οποίος ενδιαφέρεται περισσότερο για τις πρακτικές και όχι τις φωτογενείς πλευρές της πολιτικής, δεν είχα σκεφτεί. Η Ζ.Κ. μου μίλησε με θέρμη περί της ανάγκης να γνωρίζουν οι πολίτες τι ψηφίζουν οι βουλευτές. Της αντέτεινα τη δυνατότητα να πληροφορούνται οι πολίτες την ψήφο των βουλευτών από το site της Βουλής, όπως συμβαίνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μου είπε ότι δεν είναι το ίδιο, γιατί οι πολίτες μπλα μπλα – η δημοκρατία μπλα μπλα και άλλα ηχηρά παρόμοια που δε συγκράτησα.
Το σκέφτηκα και φυσικά συνειδητοποίησα ότι η ονομαστική ψηφοφορία είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να ακούγονται τα ονόματα των βουλευτών και να γίνεται show, εις βάρος, φυσικά, της λογικής, της οικονομίας, της προόδου.
Οπότε, sit back and relax and watch the show.”
Τα συμπεράσματα δικά σας…
