Μη μου πεις πως δεν σου έχει τύχει ποτέ να μπει η μάνα σου μεσ’ στο δωμάτιο και να σου πει να αφήσεις αυτό το «μαραφέτι» γιατί σπαταλάς άσκοπα τον χρόνο σου. Ε, λοιπόν μάντεψε: κάνει λάθος! Ποιος το λέει αυτό;
Η Τζέιν Μακ Γκόνιγκαλ, μια γυναίκα με διδακτορικό στην έρευνα στα videogames που παράλληλα κατέχει τη θέση της διευθύντριας Έρευνας και Ανάπτυξης παιχνιδιών στο Ινστιτούτο για το Μέλλον στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, ενώ είναι και η συγγραφέας δύο best sellers τα οποία σχετίζονται με τα οφέλη που αποκομίζει ο άνθρωπος παίζοντας videogames. Σε πρόσφατη ομιλία της στην Ομοσπονδία Συμβούλων των Υποψηφίων Εισαχθέντων στα αμερικανικά κολέγια, η Μακ Γκόνιγκαλ, που λες, είπε πράγματα που σίγουρα θα κάνουν τη μαμά σου να αναθεωρήσει τα όσα νόμιζε για το αγαπημένο σου χόμπι!
Η Μαγ Γκόνιγκαλ λοιπόν, υποστήριξε πως «το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι η εργασία, αλλά η κατάθλιψη», προσθέτοντας πως κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα videogames δρουν καλύτερα από τα φάρμακα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης, ενώ επιπλέον βοηθούν τους νέους να γίνουν πιο ανθεκτικοί σε σωματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές προκλήσεις.
Καθώς παίζεις βιώνεις θετικά συναισθήματα όπως χαρά, πίστη, έκπληξη, υπερηφάνεια, περιέργεια, ενθουσιασμό, δέος και θαυμασμό. Πολλοί developers έχουν συνειδητοποιήσει πως η επιτυχία των παιχνιδιών τους έχει να κάνει με το πόσο έντονα συναισθήματα προκαλούν αυτά στους παίκτες τους. Γι’ αυτό και συνεχώς βλέπεις μηχανισμούς που έχουν ως στόχο να σου προκαλέσουν τα προαναφερθέντα συναισθήματα. Ακόμα, η συμμετοχή σε βιντεοπαιχνίδια σε κάνει πιο κοινωνικό και συνεργάσιμο γιατί «χτίζεις»σχέσεις καθώς παίζεις με φίλους, γνωστούς, ακόμα και αγνώστους. Έχει παρατηρηθεί δε, πως παιδιά που παίζουν videogames με τους γονείς τους αισθάνονται πιο κοντά σε αυτούς.
Όσο απίστευτο και αν σου φανεί, η υπερκινητικότητα μειώνεται όταν παίκτες με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής παίζουν το αγαπημένο τους βιντεοπαιχνίδι, ενώ παράλληλα, άτομα με αυτισμό φαίνεται πως αυξάνουν την «κοινωνική τους ευφυΐα».
Βασισμένη σε αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία, η Μακ Γκόνιγκαλ υποστήριξε πως τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να ολοκληρώσουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες, που ο πραγματικός κόσμος αδυνατεί, ενώ δεν σταμάτησε εκεί, προσθέτοντας πως οι τωρινοί pro gamers θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην επίλυση πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα. Και αυτό, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, τα παιδιά που παίζουν από μικρά έχουν αναπτύξει τρομερά λογική σκέψη για την επίλυση προβλημάτων, παρατηρητικότητα, στρατηγική και multitasking, όπως το λένε και στο χωριό σου.
Τέλος, σε αντίθεση με τα βιντεοπαιχνίδια, στον σημερινό πραγματικό κόσμο συνήθως λείπει κάτι. Έρευνες έχουν δείξει πως ένα καλό παιχνίδι σου προσφέρει τέσσερα βασικά στοιχεία ώστε να έχεις μια χαρούμενη, με νόημα ζωή: απασχόληση που σε ικανοποιεί,ελπίδα πως θα τα καταφέρεις, μια δυνατή σχέση με τους συμπαίκτες σου και την ευκαιρία να πάρεις μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εσύ ως παίκτης έχεις «by default» 30% περισσότερη δημιουργικότητα από κάποιον φίλο σου που δεν έχει πιάσει ποτέ στα χέρια του χειριστήριο.
Παρ’ όλα αυτά, μην ξεχνάς πως πολλοί ψυχολόγοι είναι ακόμα προβληματισμένοι με την επίδραση που έχουν τα βίαια videogames πάνω στα παιδιά και προτείνουν στους γονείς να παρακολουθούν ποιους τίτλους παίζουν τα παιδιά τους. Όχι πως αυτό θα σε κάνει να κόψεις το GTA, αλλά απλά να το έχεις κατά νου…
Πηγή: gameslife
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.