- Την εκπληκτική μουσική της ταινίας έγραψε ο Danny Elfman
- Τα έσοδα της ταινίας από το box office και από τις πωλήσεις του DVD, έχουν φτάσει στα 160 εκατομμύρια δολάρια
Ο Wolfman καταφθάνει και στη home edition του, με τα κοφτερά του δόντια να λάμπουν σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση από τον καναπέ…
Ξέρετε πως είναι το Hollywood. Δώστου του ένα ίχνος ζουμερής ιστορίας και είναι ικανό να της δώσει διαστάσεις έπους και να την αναμοχλεύει μέχρι να γίνει “talk of the town”. Όταν για παράδειγμα βγαίνουν στην επιφάνεια κάποια θέματα που αντιμετωπίζει μία ταινία στο production ή στο post production κομμάτι της, τότε όλοι εκείνοι που αισθάνονται ως οι απόλυτες, αρμόδιες Κασσάνδρες της έβδομης τέχνης, προβλέπουν με περίσσια άνεση τα «προβλήματα» και τα «κενά» που θα υπάρχουν στο τελικό αποτέλεσμα…
Θα ήταν όμως πραγματικά απολαυστικό να βάλεις όλους αυτούς τους ειδήμονες που θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι
μεταξύ Tarkovsky και Coppola, να τολμήσουν και να βάλουν το χέρι τους επάνω στο σημείο που «καίει», εκεί που βλέπουν τις «ατέλειες» και τις «παραλείψεις» στην ταινία που βλέπουν μπροστά τους. Να δικαιολογήσουν με μεστά επιχειρήματα. Αλλά και αμέσως μετά να παραδεχτούν πως το τελικό αποτέλεσμα απέχει έτη φωτός από την καταστροφολογία τους…
Σύμφωνα με αυτά που είχαν ακουστεί (τ)ο Wolfman θα έπρεπε να μοιάζει με ξεδοντιασμένο τέρας που όταν ρίχνει ματιές στην πανσέληνο, απλώς βγάζει ένα… σκούξιμο και αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία. Όταν όμως τελικά έδειξε ο Benicio Del Toro την οδοντοστοιχία εφιάλτη για κάθε οδοντίατρο και την πλέον τριχωτή πλευρά του εαυτού του, αναρωτήθηκες πως όπου ακούς πολλές αρνητικές κουβέντες περί re-shoots πρέπει να κρατάς και μικρό καλάθι…
Σίγουρα το κλασικό φιλμ του 1941 του George Waggner παραμένει εκεί ψηλά και δεν έχασε την πρωτοκαθεδρία του κλασικού. Και σαφέστατα το σενάριο αδίκησε το πρόσφατο φιλμ, αφήνοντας τα εκπληκτικά εφέ να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Η κυκλοφορία του φιλμ σε DVD και του Blu-ray δίνει την ευκαιρία να απολαύσει κανείς ξανά την εντυπωσιακή γοτθική ατμόσφαιρα, τη μοναδική… «συσκότιση» που χαρακτηρίζει όλο το έργο, με την κινηματογράφιση να μην αφήνει καμία αμφιβολία για την εικαστική ποιότητα της ταινίας. Ειδικά τα εξωτερικά πλάνα δείχνουν εκπληκτικά, με το δάσος λουσμένο από το φως του φεγγαριού να φαντάζει τόσο τρομακτικό και υπέροχο.
Με τον Del Toro να κερδίζει πόντους για την αγγλική του προφορά και την εσωτερική μελαγχολία που “ποτίζει” τον ρόλο, τον Anthony Hopkins να αφήνει την μανιέρα του να αναλάβει το μοχθηρό του ρόλου του, και την Emily Blunt να γλυκαίνει την καρδιά του τέρατος. Το φιλμ έμεινε πολύ κοντά στο αυθεντικό φιλμ του 1941, με τους πάντες να ψάχνουν φοβερό όν που σκοτώνει τους χωρικούς και αριστοκράτη γιο να μην γνωρίζει ποιος πραγματικά είναι, ούτε αυτός, ούτε ο πατέρας του…
Οι στιγμές της μεταμόρφωσης παραμένουν το κλου της ιστορίας. Το τέρας αποκαλύπτεται, θυμώνει, σκοτώνει τους φυλακές του, σκαρφαλώνει στα Βικτωριανής εποχής κτίρια και ουρλιάζει πάνω από την πόλη… Οι σκηνές βίας δεν χαρίζονται, ενώ η τελική μάχη ανάμεσα στα δύο τέρατα βάζει φωτιά και τρόμο στην οθόνη…
Το νου σας για την πανσέληνο…
* Το σενάριο επιμελήθηκε ο Andrew Kevin Walker, γνωστός από τη δουλειά του στο Seven.
* Τρεις ώρες χρειαζόταν για το make up του Λυκάνθρωπου… Το ανέλαβε ο κορυφαίος Rick Baker, βραβευμένος έξι (!) φορές με Όσκαρ…
* Οι ηθοποιοί επέστρεψαν κι άλλη φορά στο εντυπωσιακό Greenwich Royal στο Λονδίνο για να προσθέσουν σκηνές.
* Στη home edition του φιλμ θα απολαύσετε και το director’s cut με 16 έξτρα απολαυστικά λεπτά…
