Ανέκαθεν στις μεγάλες εκθέσεις τεχνολογίας το gaming περιοριζόταν σε ρόλο κομπάρσου. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν όχι ένα, ούτε δύο αλλά τρία αποκλειστικά γι’ αυτό events που μάλιστα διοργανώνονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους ανά τον κόσμο (E3 στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ, gamescom στην Κολωνία της Γερμανίας και Tokyo Game Show στο Τόκιο της Ιαπωνίας). Κι όμως, κόντρα στην… παράδοση, η φετινή CES του Λας Βέγκας είχε πολύ «ψωμί» για ‘μας τους gamers και αυτό οφείλεται στη Sony που παρουσίασε το PlayStation 5! Ναι, καλά διάβασες, το PlayStation 5!
Εντάξει, μην αρχίσεις να ψάχνεσαι τώρα: το PlayStation Now ανακοίνωσε στη CES η Sony αλλά δεν θα τα χαλάσουμε στην ονομασία. Άποψή μου είναι πως αν η προ ημερών ανακοινωθείσα υπηρεσία δουλευτεί σωστά, τότε να δεις που θα υποκαταστήσει την όποια ανάγκη για ανάπτυξη και λανσάρισμα ενός PlayStation 5, σε πέντε, έξι, οκτώ χρόνια από σήμερα! Μέχρι που θα μπορούσε να σημάνει και το τέλος των κονσολών με τη μορφή που τις γνωρίζαμε μέχρι και την τρέχουσα γενιά: σαν ένα κουτί που έπαιρνε θέση σε κάποιο ράφι κάτω απ’ την τηλεόραση και έπαιζε τα παιχνίδια που το «ταΐζαμε», είτε σε φυσική, είτε σε ψηφιακή μορφή.
Το gaming αλλάζει και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς. Προοδεύει, εξελίσσεται, αναπτύσσεται. Τα πάντα μεταβάλλονται όμως υπάρχει και κάτι θεμελιώδες που παρέμεινε αναλλοίωτο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες: η ίδια η κονσόλα. Τίποτα δεν στάθηκε ικανό να αλλάξει το μοντέλο που καθιερώθηκε και ακολουθείται ευλαβικά από γενιά σε γενιά: ένας κατασκευαστής φτιάχνει ένα σύστημα, δημιουργοί αναπτύσσουν παιχνίδια γι’ αυτό, διανομείς τα παραδίδουν στον τελικό καταναλωτή (ψηφιακά, φυσικά, δεν έχει νόημα) και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Κατά καιρούς μπορεί να βγήκαν στη φόρα διάφοροι… μαϊντανοί που ισχυρίζονταν πως θα φέρουν τα πάνω κάτω και θα άλλαζαν την ιστορία (αλήθεια, τι κάνει το OnLive και πώς τα πάει η Ouya…;) όμως η ουσία είναι μία: το σύστημα πάντα έβρισκε τρόπους να επιβιώνει.
Διάβασε την υπόλοιπη άποψη του Πέτρου Κηπουρόπουλου στο gameslife.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.