Εμείς παλιμπαιδίζουμε τελευταία ή το animation ευθύνεται για όλα; Η απόλαυση που μας χάρισαν τα Toy Story 3, Despicable Me και τώρα το Rango, μας έμεινε τόσο βαθιά χαραγμένη στο μυαλό, ακόμα και όταν η μνήμη μας άρχισε να αδυνατίζει και να ξεχνάει αμυδρά τα highlights. Που το Rango είναι γεμάτο από τέτοια. Τόσο πολύ σε σημείο που να κάνει… «κακό» στον εαυτό του.
Εάν ο Gore Verbinski «παράτησε» τους 4ους Πειρατές γιατί είχε ερωτευτεί αυτό το project και του αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά, του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Πρωτότυπο, σοφιστικέ και εξωφρενικά διασκεδαστικό, το Rango στοχεύει περισσότερο στους μεγαλύτερους, αλλά πιστέψτε μας δεν αισθανθήκαμε καμία μα καμία «ενοχή» γι’ αυτό, ξαναβλέποντας το σε DVD. Ο Johnny Depp –αυτός και ο Verbinski πάνε πακέτο- «υποδύεται» την σαύρα Rango, τον εκ των περιστάσεων φερόμενο ως πιστολά που τα βάζει με το κακό άρχοντα που κλέβει το πολύτιμο νερό μίας διεφθαρμένης πόλης ονόματι… Dirt. Κάθε είδους ερπετού «μεταφράζει» την Αμερικανική Δύση σε μία αρκετά «σκληρή» εικόνα, με τους απόηχους του John Huston και του Clint Eastwood να θέλεις να πιστέψεις πως θα «πνίξουν» το φιλμ, αλλά εκείνο διαθέτει άλλες, απίστευτα αυθεντικές ιδέες που αναδεικνύουν το έργο.
Ένα πολύ θαρραλέο animation, γεμάτο άσχημες φάτσες που δεν θα ενέκρινε ποτέ η Disney, με μία έρημο που δεν την έχει αποτυπώσει έτσι ούτε «αληθινό» γουέστερν και το μυαλό ενός χαμαιλέοντα που έχει από φαεινές ιδέες μέχρι παραισθήσεις.
