Sony Ericsson Xperia Play: Το δοκιμάζουμε πρώτοι στην Ελλάδα (Update: VIDEO)

Από που να ξεκινήσεις για ένα smartphone που έχει πυροδοτήσει ένα ολόκληρο πογκρόμ; Το Sony Ericsson Xperia Play ή PSP phone (όπως αρέσκεται να το αποκαλεί η δική μας ράτσα), είναι ένα υβρίδιο μεταξύ παιχνιδομηχανής και κινητού τηλεφώνου. Που είναι μοναδικό στο είδος του και δεν φοβάται να σηκώσει το μεσαίο δάχτυλο στην ύφεση. Την ελληνική τουλάχιστον… Με τιμή που θα ξεπερνάει τα 600 ευρώ, δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις προσιτό αλλά περισσότερο σαν ειδική αγορά. Ακούγεται κάπως, αλλά για τη συσκευή που φωνάζει τη gaming κουλτούρα της από μακριά (παρεμπιπτόντως βγάζουμε το καπέλο στην διαφημιστική καμπάνια των Ιαπωνοσουηδών), δεν μπορείς παρά να συμπεράνεις το αυτονόητο: το Play προορίζεται για αυτούς που παίζουν παιχνίδια. Ας δημιουργήσουμε ένα υποθετικό σενάριο: Είσαι επαγγελματίας, είχες πάντα BlackBerry και το φυσικό πληκτρολόγιο είναι το προσωπικό σου panadol. Θα αγοράσεις το Xperia Pro. Είσαι ένας απαιτητικός χρήστης που θέλεις απλά ένα καλό smartphone; Θα πας για το Xperia Arc. Ξεκάθαρα. Επιστροφή στο θέμα μας: πόσο καλό είναι λοιπόν το κινητό που πηγαίνει κόντρα στο κινητό κατεστημένο; Ευπειθώς αναφέρω…

Καταρχήν το Xperia Play είναι όμορφο. Αντικειμενικά. Το έχουμε ξαναπεί να το επαναλάβουμε και τώρα: η Sony Ericsson συγκεντρώνει στη γκάμα της τις πιο καλοσχεδιασμένες συσκευές παγκοσμίως. Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι η αίσθηση που αφήνουν στο χέρι γενικώς και ειδικώς το Play στη δοκιμή μας. Όποιος βρει τι σκάλωμα έχουν φάει οι άνθρωποι της εταιρίας με τα λεπτά γυαλιστερά πλαστικά, παίρνει ένα Xperia Play δώρο. Θα το θέσω κομψά: η ποιότητα διχάζει. Ναι μεν ο μηχανισμός είναι στιβαρός και φαίνεται να αντέχει στη χρήση και το χρόνο, τα υλικά όμως δεν είναι αυτά που περιμένεις από μια πρόταση που τοποθετείται στα 600 plus ευρώ.

Θα μου επιτρέψετε μια παρατήρηση ακόμη: γιατί η Sony Ericsson δεν έβαλε διπύρηνο επεξεργαστή ώστε η πρόταση να παραμείνει ανταγωνιστική για τουλάχιστον ένα εξάμηνο ακόμη; Ναι, ναι λεπτομέρειες, αλλά αυτή είναι η δουλειά μας.

Ενεργοποιώ λοιπόν τη συσκευή και θαυμάζω την καλή οθόνη. Έχει την πολυφορεμένη ανάλυση των 854×480 pixels αλλά για κάποιο λόγο δεν σου λείπει το qHD. Μην με ρωτήσεις γιατί, απλά δεν σου λείπει. Η Sony Ericsson λέει ότι δεν υποστηρίζει τη «Bravia Engine», αλλά μεταξύ μας δεν πρόκειται να καταλάβεις τη διαφορά. Επίσης δεν έχει κανένα θέμα με τη φωτεινότητα. Σε κάποια site του εξωτερικού μιλούσαν για δείγματα που υστερούσαν στο συγκεκριμένο κομμάτι αλλά το πρόβλημα εστιαζόταν ακριβώς εκεί: στα δείγματα. Η επόμενη κίνηση είναι να σύρεις το πληκτρολόγιο και να γίνεις πρωταγωνιστής στο «η ζωή μετά». Εδώ λοιπόν συγκεντρώνεται όλο το ενδιαφέρον: η συσκευή σε βάζει στο σχετικό μενού, στην οθόνη εμφανίζονται δυο tabs (ένα με τα προεγκατεστημένα games και άλλο ένα με τα games που μπορείς να αγοράσεις), στη διάθεση σου έχεις ένα ολοκληρωμένο σύστημα χειριστηρίων και κάπου εδώ αρχίζει το παιχνίδι. Στην κυριολεξία. Το Play παρότι ενσωματώνει μονοπύρηνο επεξεργαστή δεν κολλάει. Ακόμη και αν σταματήσεις το gaming πατώντας άγαρμπα το πλήκτρο Home, η εφαρμογή παγώνει στο background. Που σημαίνει ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να την επαναφέρεις, με ένα down scroll στην μπάρα ειδοποιήσεων. Είδα να τρέχουν μέχρι και τέσσερα παιχνίδια ταυτόχρονα χωρίς πρόβλημα, που σημαίνει ότι η συσκευή διαχειρίζεται εξαιρετικά το multitasking με μόλις 512MB μνήμης. Κοντολογίς. Είτε λόγω έλλειψης ικανού software, είτε γιατί τα dual-core chipsets δεν έχουν γίνει ακόμη μαϊντανός, το Xperia Play τα βγάζει εύκολα πέρα. Το τι θα ακολουθήσει μελλοντικά είναι μια άλλη ιστορία…

Όσο για τα τεχνικά θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Με εξαίρεση την κάμερα που σταματάει στα 5MP, την έλλειψη θύρας microHDMI και την οθόνη που είναι μικρότερη κατά 0,2 ίντσες οι υπόλοιπες δυνατότητες είναι καρμπόν. Ακόμη και η χωρητικότητα της μπαταρίας. Που σημαίνει ότι και εδώ παίρνεις το Android 2.3 λειτουργικό, την υποστήριξη δικτύων HSDPA,  το Wi-Fi, τον δέκτη A-GPS και τα σχεδόν 400MB μνήμης με δυνατότητα επέκτασης για την εγκατάσταση εφαρμογών. Με αυτά κατά νου πάντως κινδυνεύεις να προσπεράσεις τις λεπτομέρειες. Όπως για παράδειγμα την ποιότητα του ήχου: δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις πιο καθαρά να βγαίνουν νότες από κινητό, πόσο μάλλον από δυο σημεία. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι στη SE εστίασαν στον συγκεκριμένο τομέα (είπαμε το Play είναι gaming smartphone), αλλά εδώ έβαλαν τον καλύτερο τους εαυτό, και εμένα μου ήρθε μια γλυκιά ανάμνηση από P800 και P910. Για να τελειώνω. Το κοκαλάκι της νυχτερίδας του Sony Ericsson Xperia Play βρίσκεται στη gaming εμπειρία που χτίστηκε στωικά με τη βοήθεια της Sony στις φορητές κονσόλες. Το παρόν απλώς ακολουθεί το momentum. Αν λοιπόν ψάχνεις για την απόλυτη παιχνιδομηχανή αγόρασε το PSP Go και ένα Sony Ericsson Xperia Arc και ξεμπερδεύεις. Ξέρω, ξέρω θα χρειαστεί να δώσεις περισσότερα χρήματα, να μεταφέρεις μαζί σου δυο συσκευές από την άλλη όμως το ζύγι κλίνει υπέρ σου. Και εξηγούμε. Με το Go παίρνεις gaming τίτλους που ξεχωρίζουν και καλύτερο hardware, ενώ με το Arc ένα κινητό που δεν επιβαρύνει την τσέπη σου με αυξημένο όγκο και 175 γραμμάρια βάρους σε καθημερινή βάση. Αν πάλι δηλώνεις του κινήματος “one size fits all”, εδώ είσαι. Και αν έχεις υπομονή μπορεί να δεις και τίτλους που δικαιολογούν την επένδυση σου.