…όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά… Ή μάλλον με καμία σειρά…
Το πρώτο είναι αυτό που όλοι νιώθουμε και μας έφερε εκεί, το δεύτερο αυτό που, δυστυχώς, δεν μπορέσαμε, για ακόμη μία φορά, να αποφύγουμε και το τρίτο αυτό που, ευτυχώς, μέσα μας και γύρω μας παρέμεινε και παραμένει ζωντανό…
Δυστυχώς, η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας ξέφυγε και σήμερα… Οι λίγοι “γνωστοί-άγνωστοι” κατάφεραν να προκαλέσουν αναστάτωση στους πολλούς, με επεισόδια, φωτιές, πέτρες, σπασμένα μάρμαρα και λοιπές καταστροφές. Εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία και δύσκολες καταστάσεις, που δυστυχώς, απέτρεψαν, για αρκετή ώρα, τον πολύ κόσμο από το να συνεχίσει να πραγματοποιεί μία ακόμη μεγαλειώδη ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας...
Ο κόσμος όμως παρέμεινε εκεί γύρω… και ξαναγύρισε… και συνέχισε να υπερασπίζεται το δικαίωμά του να διαδηλώνει ειρηνικά, ακόμη και μέσα στα δακρυγόνα, τις μολότοφ και τις κρότου-λάμψης…
Οι αγανακτισμένοι είναι τελικά, αν το καλοσκεφτείτε, το μόνο κίνημα που έχει πετύχει να κρατάει τον κόσμο ενωμένο στην πλατεία, ό,τι και αν συμβαίνει… Έτσι, λοιπόν, παρά τα μεσημεριανά εκτεταμένα επεισόδια, ο κόσμος παρέμεινε στο κέντρο και, μετά τις 18:00 επέστρεψε στο Σύνταγμα.
Την ασχήμια, ακολούθησε η ομορφιά… Η ομορφιά των στιγμών… Με τις Ομάδες στο Σύνταγμα να σχηματίζουν για ακόμη μια φορά αλυσίδες καθαριότητας, πλένοντας την πλατεία με μπουκάλια με νερό γεμισμένα από τα συντριβάνια και σκουπίζοντας κάθε δακρυγόνο.
Λίγο μετά τις 8, η πλατεία ήταν έτοιμη και, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα, υποδέχθηκε την πιο μεγάλη συναυλία… Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Στάθης Δρογώσης… Να λένε με στίχους και μελωδίες αυτά που τα τραγούδια μπορούν να πουν με περισσότερη αλήθεια από οποιαδήποτε γραμμένη -ή και αυθόρμητη- ομιλία. Οι Tiger Lillies, σε μία από τις πιο σουρεάλ σκηνές που έχουμε ζήσει, να τραγουδούν, με τα συνθήματα του κόσμου να διανθίζουν τα διαλείμματα από τα κομμάτια τους. Και πού και πού να ακούγονται ήχοι από τις κρότου-λάμψης και να έρχονται στη μύτη μας χημικά. Στην Αμαλίας πάλι κάτι γίνεται…
Δεν πτοούμαστε. Βάζουμε λίγο Μαλόξ στο πρόσωπο, που μας προσφέρει ο διπλανός μας, και συνεχίζουμε… Γιατί τελικά… η πλατεία και το τραγούδι κέρδισε… και θα κερδίζει συνεχώς…
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει…
Δείτε όλο το φωτορεπορτάζ της Χριστίνας Κιτσάτη και της Νίκης Λυμπέρη για το digitallife.gr από το Σύνταγμα
Δείτε λοιπόν τα βίντεο από την συναυλία:
