Από το 2009 στη Γαλλία, έχει ψηφιστεί ο νόμος HADOPI, o νόμος που προωθεί την προστασία και τη διακίνηση πνευματικού υλικού στο Internet. HADOPI είναι το ακρωνύμιο της υπηρεσίας που έχει δημιουργηθεί προκειμένου να παρακολουθεί την παράνομη διακίνηση copyrighted υλικού από Γάλλους χρήστες ( Haute Autorité pour la Diffusion des Œuvres et la Protection des Droits sur Internet).
Για το παρασκήνιο αλλά και το σίριαλ που υπήρξε μέχρι να ψηφιστεί ο εν λόγω νόμος στην Γαλλία, δεν θα σας μιλήσουμε εμείς. Μπορείτε να ανατρέξετε στις γαλλικές εφημερίδες τις εποχής ή να κάνετε μία σύντομη επίσκεψη στο σχετικό λήμμα της Wikipedia. Θα σας πούμε όμως πολύ περιληπτικά ποια είναι τα τρία βήματα που προβλέπει ο νόμος.
Σε περίπτωση λοιπόν που ο οργανισμός λάβει καταγγελία από κάποιον κάτοχο πνευματικών δικαιωμάτων πως ένας χρήστης του Internet στη Γαλλία κατεβάζει το υλικό του χωρίς την συναίνεσή του, ο οργανισμός προχωρά σε τρεις ενέργειες:
1. Στέλνει e mail στον κάτοχο της IP που προχώρησε στο “παράνομο” download ειδοποιώντας τον για την πράξη. (Όχι το περιεχόμενο, ούτε το πότε έκανε το download)
Ο Internet Service Provider (η εταιρία που παρέχει την σύνδεση στον χρήστη) υποχρεούται να παρακολουθεί την σύνδεση και ο χρήστης να κατεβάσει ένα φίλτρο που θα τον ειδοποιεί στην περίπτωση που πάει να κάνει download υλικό που προστατεύεται από ισχύοντα πνευματικά δικαιώματα.
2. Σε περίπτωση που σε διάστημα 6 μηνών από την αποστολή του παραπάνω mail, ο κάτοχος της IP προχωρήσει και σε άλλο download προστατευμένου υλικού, του έρχεται συστημένη επιστολή που αναφέρει περίπου τα ίδια όπως και το mail
3. Κι αν διαπιστωθεί επαναλαμβανόμενη χρήση προστατευμένου υλικού, ο οργανισμός παρακολούθησης υποχρεώνει τον Internet Provider του χρήστη να διακόψει την σύνδεση του χρήστη στο Internet χωρίς όμως να σταματά την χρέωσή του στους λογαριασμούς, για διάστημα από 2 μήνες έως 1 χρόνο.
Οι παραπάνω πράξεις δεν αποκλείουν και την δίωξη του χρήστη με βάση τον Νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων. Δηλαδή, ο φορέας ελέγχου ή ο ιδιοκτήτης του προστατευμένου υλικού, (ή ένας φορέας που τον εκπροσωπεί) μπορεί να κινηθεί παράλληλα δικαστικά εναντίον του χρήστη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υιοθετείται ένα αντίστοιχο σύστημα, το οποίο όμως οργανώνεται και διαχειρίζεται από τους ίδιους τους ISPs δηλαδή τους παρόχους συνδέσεων Internet. AT&T, Verizon και άλλοι, φέρονται να συμφωνούν ώστε να προχωρούν στα 3 βήματα, χωρίς την κανονιστική παρέμβαση κάποιου κρατικού φορέα. Τα έξοδα δε της παρακολούθησης των συνδέσεων και του λογισμικού που χρειάζεται είτε για τα φίλτρα, είτε για την διακοπή, θα αναλάβουν οι ίδιες οι εταιρίες ISP και μέρος αυτού θα μεταφερθεί στους χρήστες βέβαια. H διαφοροποίηση του Αμερικανικού συστήματος σε σχέση με το Γαλλικό θα είναι ότι, στο τρίτο βήμα, δεν θα διακόπτεται εντελώς η σύνδεση του χρήστη, αλλά θα του επιτρέπεται η πρόσβαση μόνο στα 200 δημοφιλέστερα sites.
Οι συζητήσεις που έχουν γίνει στον Λευκό Οίκο περί του θέματος, μάλλον έχουν αφήσει λίγο αμήχανο τον Πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος έχει λειτουργήσει σαν μεσάζοντας στο συγκεκριμένο ζήτημα, ανάμεσα στις εταιρίες προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων και τους Internet Providers.
Οι Internet Providers στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντιστάθηκαν για αρκετά χρόνια στην σχετική πίεση των εταιριών προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων, καθώς δεν αισθάνονταν καθόλου καλά με το γεγονός ότι τα στοιχεία και η κίνηση των συνδέσεων των χρηστών τους θα παρακολουθούνταν και θα καταγράφονταν, αλλά και θα ήταν στην διάθεση οποιουδήποτε τρίτου εμπλέκονταν με το θέμα.
Οι αντιδράσεις θα εμφανιστούν περί τα μέσα Ιουλίου που θα ανακοινωθούν τα μέτρα και οι αποφάσεις των ISPs στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εμείς τι να σας πούμε τώρα… και στα δικά μας; Σίγουρα έρχονται.
Πηγές: CNet, Liberation, electronista, TTB, Herald Tribune κ.α.
