Σκηνοθεσία: Joe Wright
Πρωταγωνιστούν: Jamie Foxx, Robert Downey Jr., Nelsan Ellis, Michael Bunin
Πολλοί καθηγητές κινηματογράφου και σεναριογραφίας υποστηρίζουν ότι οι αληθινές ιστορίες δεν έχουν κινηματογραφικό ενδιαφέρον, αλλά κάθε φορά που βλέπω μια ταινία και μαθαίνω ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία, συνήθως με περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Αυτό συνέβη και με το Βιρτουόζο, την καινούρια ταινία του Joe Wright, του σκηνοθέτη του πολυσυζητημένου Εξιλέωση, βασισμένη στο βιβλίο του Stephen Lopez, Ο Σολίστας: Ένα Xαμένο Όνειρο, Μια Απίστευτη Φιλία και Η Λυτρωτική Δύναμη της Μουσικής.
Όταν ο δημοσιογράφος Στηβ Λοπέζ των Los Angeles Times ψάχνει για καινούριες ιστορίες, ανακαλύπτει έναν άστεγο και σχιζοφρενή αλλά άκρως ταλαντούχο πρώην φοιτητή μουσικής του Τζούλιαρντ, τον Ναθάνιελ Έιρς Τζ. Ο Λόπεζ γράφει μια σειρά άρθρων εμπνευσμένα από τον Έιρς τα οποία και συγκινούν τους αναγνώστες αλλά και κινητοποιούν ορισμένους πολιτικούς σε θέματα αντιμετώπισης άστεγων με ψυχικές ασθένειες. Ο Λόπεζ βλέποντας το ταλέντο του Έιρς, θα τον βοηθήσει μεταξύ άλλων να ξαναέρθει σε επαφή με τη μουσική του παιδεία, δημιουργώντας (ασυνείδητα) το κατάλληλο κλίμα για την ανάπτυξη μιας πολύ δυνατής και ασυνήθιστης φιλίας μεταξύ τους.
Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία άκρως συγκινητική με έξοχες ερμηνείες από τους Foxx και Downey Jr., γεμάτη από τη μουσική του βραβευμένου Ντάριο Μαριανέλλι. Στο ρόλο της αδερφής του Έιρς, η Lisa Gay Hamilton, συμπτωματικά απόφοιτος από το τμήμα δράματος του Τζούλιαρντ, η οποία δίνει μια επίσης αξέχαστη ερμηνεία, χωρίς να παραλείψω να αναφέρω την Κάθριν Κίνερ, στο ρόλο της πρώην συζύγου του Λόπεζ, η οποία καταφέρνει και αυτή να ξεχωρίσει (ο πραγματικός Λόπεζ έχει δηλώσει ότι ενώ στην πραγματικότητα είναι έγγαμος, διάλεξε να γράψει το χαρακτήρα του ως διαζευγμένο για να δώσει περισσότερη δραματική βάση στη σχέση Λόπεζ και Έιρς).
Έχει σχολιαστεί ότι Ο Βιρτουόζος είναι μια από τις λίγες ταινίες η οποία σκιαγραφεί με τέτοια επιτυχία τη σχιζοφρένεια. Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι οι άστεγοι «ηθοποιοί» είναι πραγματικοί τρόφιμοι του κέντρου Lamp του Λος Άντζελες.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα, γιατί μέσα από τη γενική μελαγχολία, καταφέρνει να μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
****
