Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο στα BAFTA. Βραβείο καλύτερης ταινίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες. Καλύτερη ταινία και βραβείο σεναρίου από την Διεθνή Κοινότητα Κριτικών Κινηματογράφου. Καλύτερο καστ στα βραβεία της Ένωσης Ηθοποιών. Στις Χρυσές Σφαίρες δεν κέρδισε τίποτα, αλλά ποιος νοιάζεται. Και ακόμα και να αγνοηθεί εντελώς στα Όσκαρ με τις έξι συνολικά υποψηφιότητες, το Spotlight είναι ίσως το καλύτερο δράμα της χρονιάς, μία ταινία που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Μία ιστορία τόσο δυνατή που την πρώτη φορά που την διάβασε ο σκηνοθέτης Tom McCarthy ένιωσε δέος και προτίμησε να προσπεράσει. Δεν είναι εύκολο να καταπιαστείς με ένα συγκλονιστικό γεγονός, αυτό όπου μία δημοσιογραφική ομάδα εξιχνίασε μία από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις της παγκόσμιας δημοσιογραφίας και να μην αισθανθείς το βάρος της ευθύνης να την μεταφέρεις όπως της αρμόζει.
Χωρίς φανφάρες, κυνηγητά με αυτοκίνητα, ούτε καν αποκαλυπτικές στιγμές δημοσιογραφίας, η ταινία ξεδιπλώνει με εξαιρετικό ρυθμό την υπόθεση που ξεκίνησε το 2001 όταν η ομάδα Spotlight της εφημερίδας Boston Globe, ειδική σε έρευνες, αναλαμβάνει να ψάξει την σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού από ιερέα. Η προσπάθεια της Εκκλησίας να κουκουλώσει τα πάντα τους κάνει να προχωρήσουν εις βάθος με μεγαλύτερο πείσμα και να πάνε κόντρα σε όλους.
Η ταινία βασίζεται στην αφήγηση (εντυπωσιακό το σενάριο του Josh Singer) ωστόσο οι σκηνές χωρίς διάλογο σε γραπώνουν εξίσου δυνατά και σε «πνίγουν» από την αδικία που βιώνουν οι χαρακτήρες. Κάθε πλάνο έχει ένταση, το ψέμα είναι παντού, η ομάδα το ξέρει πως παλεύει απέναντι σ’ έναν τεράστιο μηχανισμό συγκάλυψης. Οι Mark Ruffalo, Michael Keaton, Liev Shreiber, Rachel McAdams και John Slattery δεν παρουσιάζονται ως ήρωες αλλά ως δημοσιογράφοι που προσπαθούν να χτυπήσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, δηλαδή το ίδιο το Σύστημα.
Η ταινία που δεν θα γίνει ποτέ blockbuster αλλά τιμά το σινεμά και την δημοσιογραφία, όσο λίγες, βγαίνει σήμερα (25/2) στις αίθουσες σε διανομή Feelgood.
