Αυτό που βλέπετε είναι ένα υποβρύχιο καλώδιο τηλεπικοινωνιών. Με διάμετρο 69 χιλιοστά (2,7 ίντσες), μεταφέρει το 99% του συνόλου του διεθνούς traffic (που συμπεριλαμβάνει Internet, τηλεφωνία και προσωπικά δεδομένα), συνδέοντας κάθε ήπειρο της Γης, με μόνη εξαίρεση την Ανταρκτική. Αυτά τα εκπληκτικά καλώδια οπτικών ινών διασχίζουν τους ωκεανούς για εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα.
Χάρτης του Παγκόσμιου Υποθαλάσσιου Καλωδιακού Δικτύου
Τα υποθαλάσια καλώδια διασχίζουν όλο τον πλανήτη, όπως μπορείτε να δείτε και στον παραπάνω χάρτη. Στην ουσία, πρόκειται για ένα capture του www.submarinecablemap.com, ενός διαδραστικού site που σας επιτρέπει να κάνετε zoom, pan και να εντοπίσετε κάθε γνωστό υποβρύχιο καλώδιο στον κόσμο.
Infographic από την εφημερίδα The Guardian
Ένα πλοίο γεμάτο με… οπτικές ίνες
Αυτό είναι το CS Cable Innovator, ένα πλοίο ειδικά σχεδιασμένο για τη μεταφορά καλωδίων οπτικών ινών και το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο. Κατασκευασμένο το 1995 από τη φινλανδική Kvaerner Masa, έχει 145 μέτρα μήκος, ενώ είναι ικανό να μεταφέρει έως και 8.500 τόνους καλωδίου οπτικών ινών. Το πλοίο διαθέτει 80 καμπίνες, από τις οποίες 42 είναι για τους αξιωματικούς, 36 για το πλήρωμα και δύο σουίτες. Η κανονική αντοχή του πλοίου στη θάλασσα είναι 42 ημέρες, οι οποίες βέβαια μπορούν να φτάσουν ακόμη και τις 60, με τη βοήθεια υλικοτεχνικής υποστήριξης.
Αν επιθυμείτε να μάθετε πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με το απίστευτο αυτό πλοίο, μπορείτε να επισκεφθείτε τις παρακάτω ιστοσελίδες:
– Http://www.ship-technology.com/projects/cable/
– Http://atlantic-cable.com/Cableships/Innovator/index.htm
Η τεχνολογική εξέλιξη των καλωδίων
Αρχικά, τα υποβρύχια καλώδια ήταν απλές point-to-point συνδέσεις. Με την ανάπτυξη των υποθαλάσσιων διακλαδωτών (SBUs), όμως, πάνω από ένας προορισμός μπορεί να εξυπηρετηθεί από ένα ενιαίο σύστημα καλωδίων. Τα σύγχρονα συστήματα καλωδίων σήμερα έχουν συνήθως τις οπτικές ίνες τους τοποθετημένες σε έναν αυτοδιορθούμενο δακτύλιο, ενώ διαθέτουν εφεδρικά υποβρύχια τμήματα που ακολουθούν διαφορετικές πορείες στον πυθμένα του ωκεανού, ώστε σε περίπτωση βλάβης κάποιου τμήματος για μη διακόπτεται η σύνδεση.
Μέσα στο 2012, οι παροχείς “απέδειξαν με επιτυχία τη μακροπρόθεσμη, χωρίς λάθη, μετάδοση στα 100 Gbps κατά μήκος του Ατλαντικού Ωκεανού” σε διαδρομές έως 6.000 χλμ, κάτι που συνεπάγεται ότι ένα τυπικό καλώδιο μπορεί να μεταφέρει δεκάδες terabits ανά δευτερόλεπτο υποθαλάσσια. Οι ταχύτητες έχουν βελτιωθεί με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια… (Ενδεικτικά, μόνο 40 Gbit/s ήταν η ταχύτητα στην εν λόγω γραμμή τρία χρόνια νωρίτερα, τον Αύγουστο του 2009.
Διατομή ενός υποθαλάσσιου καλωδιακού συστήματος επικοινωνιών
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς από τι αποτελείται ένα απλό υποβρύχιο καλώδιο από αυτά που βρίσκονται στους ωκεανούς της γης. Όπως θα δείτε, ένα συνηθισμένο καλώδιο διαθέτει επτά ακόμη στρώματα πάνω από τις οπτικές ίνες.
1. Εξωτερικός μανδύας πολυαιθυλενίου
2. Ταινία μόνωσης “Mylar”
3. Μονωμένα μεταλλικά (από χάλυβα) σύρματα
4. Αδιάβροχο περίβλημα αργιλίου
5. Πολυάνθρακας
6. Σωληνίσκοι από χαλκό ή αργίλιο
7. Ζελατίνα πετρελαίου
8. Οπτικές ίνες
Υπάρχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τα υποβρύχια καλώδια;
Πώς επηρεάζουν, όμως, τα καλώδια το βυθό των ωκεανών και τους ζωντανούς οργανισμούς που κατοικούν εκεί; Παρά το γεγονός ότι κυριολεκτικά εκατομμύρια χιλιόμετρα καλωδίων επικοινωνιών έχουν τοποθετηθεί στο θαλάσσιο βυθό κατά τον τελευταίο αιώνα, λίγες επιστημονικές εργασίες έχουν τεκμηριώσει τις επιπτώσεις αυτών των καλωδίων στη θαλάσσια ζωή. Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές του MBARI και του Εθνικού Θαλάσσιου Καταφυγίου Monterey Bay περιγράφει μια μοναδική βιολογική έρευνα του καλωδίου που βρίσκεται στο βαθύ πυθμένα της Κεντρικής California, η οποία διαπίστωσε ότι το καλώδιο είχε μόνο ήσσονος σημασίας επιπτώσεις για τους ζωντανούς οργανισμούς που κατοικούν στο θαλάσσιο πυθμένα. Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε μια ποικιλία θαλάσσιας ζωής που κατοικεί κοντά στο καλώδιο Pioneer Seamount, το οποίο διασχίζει την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του Half Moon Bay. Οι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτή την εικόνα περιλαμβάνουν πολλούς θαλάσσιους αστερίες και ανεμώνες. Για να υπολογίσετε την κλίμακα, το καλώδιο είναι περίπου 3,2 εκατοστά (1,25 ίντσες) σε διάμετρο.
Πλεονεκτήματα και κόστος
Σύμφωνα με στατιστικά του 2006, οι δορυφορικές συνδέσεις αντιπροσώπευαν μόλις το 1 τοις εκατό της διεθνούς κίνησης, ενώ το υπόλοιπο μεταφερόταν με υποθαλάσσια καλώδια. Η αξιοπιστία των υποβρυχίων καλωδίων είναι υψηλή, ειδικά όταν (όπως προαναφέραμε) είναι διαθέσιμες πολλαπλές διαδρομές, σε περίπτωση που κάποιο καλώδιο καταστραφεί. Επιπλέον, η συνολική μεταφορική ικανότητα των υποβρύχιων καλωδίων ανέρχεται σε μερικά terabits ανά δευτερόλεπτο, ενώ οι δορυφόροι προσφέρουν συνήθως μόνο megabits ανά δευτερόλεπτο και εμφανίζουν υψηλότερη πιθανότητα για λάθη. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι το κόστος τους είναι αρκετά υψηλό, καθώς ένα τυπικό υπερωκεάνιο υποθαλάσσιο καλωδιακό σύστημα κοστίζει αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή του.
Πηγή: Twisted Shifter
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.