Οι σχέσεις μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας ποτέ δεν ήταν καλές. Δύο πρώην αυτοκρατορίες, με πολλές αποικίες η κάθε μία και με πολλούς λόγους να μάχονται, αν και γείτονες. Οι Άγγλοι πιστεύουν ότι οι Γάλλοι είναι φωνακλάδες και μέθυσοι. Οι Γάλλοι πιστεύουν ότι δεν μπορείς να περιμένεις πολλά πράγματα από ανθρώπους των οποίων η κουζίνα είναι τόσο άνοστη. Όταν εγκαινιάστηκε ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι, το 1889, οι Άγγλοι πρασίνισαν από τη ζήλεια τους. Χρόνια πριν, όταν έμαθαν για τα σχέδια του Άιφελ, αποφάσισαν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι για να κλέψουν τη δόξα από τους Γάλλους. Έτσι, ξεκίνησε ένα ολόκληρο πρόγραμμα για να επινοηθεί και να χτιστεί ένας άλλος πύργος, πιο εντυπωσιακός, στο Λονδίνο και οι αρχιτέκτονες και μηχανικοί της εποχής, υπέβαλλαν τα σχέδιά τους.
68 σχέδια υποβλήθηκαν και είναι αλήθεια πως τα περισσότερα αποτελούσαν απόπειρες αντιγραφής του πρωτότυπου πύργου του Άιφελ, αλλά με διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι όλα ιδιαίτερα επιτυχημένα. Ο «νικητής» ήταν το σχέδιο Νο. 37 των Stewart, McLaren και Dunn που είναι «πιο Άιφελ πεθαίνεις».
Το κτίριο θα έφτανε το ύψος των 365 μέτρων και θα χωρίζονταν σε τρία σκέλη. Το πρώτο σκέλος θα είχε επιφάνεια 20,000 τετραγωνικών ποδιών και θα περιλάμβανε μία 8γωνική κεντρική αίθουσα και ένα ξενοδοχείο 90 δωματίων. Το δεύτερο επίπεδο θα διέθετε άλλη μία αίθουσα 10,000 τετραγωνικών και το τρίτο θα διέθετε εστιατόριο και άλλες υποδομές. Η κατασκευή του «Μεγάλου Πύργου της πόλης του Λονδίνου» ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1892, στο μέρος που είναι τώρα το στάδιο Wembley, αλλά έφτασε μόλις στα 47 μέτρα όταν οι αρχές της πόλης έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να καλύψουν το κόστος αποπεράτωσής του. Τα απομεινάρια του Μεγάλου Πύργου του Λονδίνου που δεν τελείωσε ποτέ (ευτυχώς) παρέμειναν εκεί μέχρι το 1904.
Και μετά από αυτή την αποτυχημένη απόπειρα, η ζωή συνέχισε να κυλάει στην Αγγλική πρωτεύουσα κανονικά, παρέα με το Big Ben και τη βασιλική οικογένεια που αυτές τις μέρες «γεννάει».
Τα σχέδια δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από το Public Domain Review
