Με την κυκλοφορία του To Ακρωτήρι του Φόβου, παλιού και νεώτερου, σε Blu-ray, εκτός από την ευκαιρία να μπορέσουμε να συγκρίνουμε με high definition κριτήρια πλέον, ποιος τα κατάφερε καλύτερα στα πλαίσια του θρίλερ, o J. Lee Thompson ή ο Martin Scorese, παραθέτουμε και κάποιες άλλες, κλασικές, περίπου κλασικές, αλλά και πρόσφατες φιλόδοξες παραγωγές, που μας τρόμαξαν για τα καλά.
An American Werewolf in London (1981)
Σ’ αυτό το cult classic θα βρίσκεται πάντα η καλύτερη μεταμόρφωση άντρα σε λύκο, χωρίς την βοήθεια εφέ από κομπιούτερ. Ο τεράστιος Rick Baker (Men In Black, The Ring κλπ) κέρδισε το πρώτο Όσκαρ ever για το απίστευτο make up του, σ’ αυτή την «κωμωδία τρόμου» που ήταν η πέμπτη ταινία του John Landis. Μετά τις εξαιρετικές κωμωδίες, Blues Brothers και το Ένα Tρελό-Tρελό Θηριοτροφείο, ο Landis αποφάσισε να εντυπωσιάσει τότε το κοινό με τις τρομερές εναλλαγές του ανάμεσα στο τρομακτικό και το αστείο.
Psycho (1960)
Κανένα άλλο φιλμ δεν άλλαξε την αντίληψη των ταινιών τρόμου τόσο δραστικά όσο το Psycho. Σήμερα κάθε ταινία που περιλαμβάνει έναν τρελό με έναν μαχαίρι, αποτελεί, είτε θέλει, είτε όχι, μακριά απόληξη της ταινίας. Έδειχνε επίτηδες πιο «φτηνή» από τις άλλες ταινίες του σκηνοθέτη την δεκαετία του ’50, όπου η παραγωγή, οι πρωταγωνιστές και τα τοπία ήταν όλα εντυπωσιακά και «αμερικανικών» διαστάσεων. Ο ίδιος ο Hitchcock έλεγε ότι η ταινία δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα «αστείο», αφού ήθελε να δει την αντίδραση του κοινού όταν θα παρακολουθούσε την πρωταγωνίστρια να δολοφονείται νωρίς νωρίς στο έργο. Κανένας ωστόσο δεν γέλασε, αντίθετα όλοι ένοιωσαν μία απέραντη ανατριχίλα. Aθάνατη η μουσική του Bernard Herrmann. Χαρείτε το στην συλλεκτική Blu-ray έκδοση με τα χορταστικά extras.
Devil (2010)
Το Devil «σερβίρει» την ίντριγκα από τον «στομφώδη» τίτλο του κιόλας. Πέντε άτομα κλείνονται σ’ ένα ασανσέρ, χωρίς να γνωρίζουν πως ο «κεφάτος» Διάβολος βρίσκεται ανάμεσά τους και ετοιμάζεται να αρχίσει να τους «μετράει» αντίστροφα. Είναι ένα story εγκλωβισμού που θα μπορούσε να είχε «ξεθυμάνει» στα πρώτα πέντε λεπτά, ωστόσο προσπαθεί να διατηρήσει τον ιστό της «διασκέδασης» μέσα από το θρίλερ concept του. Αφήνοντας την κάμερα στον John Erick Dowdle, η ιδέα του M. Night Shyamalan δεν κάνει το μεγάλο λάθος πουθενά, αλλά θα μπορούσε να την τραβήξει και στο άλλο άκρο της έμπνευσης. Έτσι, για να ατακάρει καλύτερα ένας άρχοντας του σκότους.
Dawn of the Dead (2004)
“Dead” και George Romero πάνε πακέτο. Μόνο που σ’ αυτό το remake ανέλαβε ο Zack Snyder (σκηνοθετικό ντεμπούτο) να μας τρομάξει, αλλά και κυρίως να μας συναρπάσει με το τρομερό action ύφος που προτίμησε. Σε ποιο μέρος μπορούν να κρυφτούν οι άνθρωποι, όταν τα ζόμπι έχουν ξαμοληθεί; Μα σ’ ένα εμπορικό κέντρο που μπορεί να σου προσφέρει τα πάντα. Εκτός από την προστασία. Απολαύστε μία παραβολή επάνω στην καταναλωτική κοινωνία, με τα ζόμπι πλέον να μην σέρνονται, αλλά να τρέχουν σαν κατοστάρηδες…
Land of the Dead (2005)
Η ελίτ νομίζει πως θα κοιτάζει αφ υψηλού την παρακμή της πόλης και θα αφήνει έξω από τα τείχη τα ζόμπι. Εκείνα όμως έχουν αρχίσει να κατεβάζουν ιδέες…
Ένα χρόνο μετά το remake του Dawn of the Dead, ο George Romero ετοίμασε την 4η προσθήκη της σειράς Living Dead, με τον master του τρόμου να έχει την υποστήριξη ενός μεγάλου studio και τα κατάλληλα τεχνικά μέσα. Δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, όσο κι αν προσπάθησε το hype εκείνη την εποχή, ωστόσο πρόσθεσε ακόμα ένα τρομο-κεφάλαιο στη μεγάλη συλλογή του.
Hannibal (2001)
Το 2001 ήταν πολλοί εκείνοι που έσπευσαν να δουν το Hannibal, το πολυαναμενόμενο sequel της Σιωπής των Αμνών. Μπορεί ο Jonathan Demme και η Jody Foster να έλειπαν και το φιλμ να μην έφτασε στα επίπεδα της αυθεντικής ταινίας, ο Anthony Hopkins όμως ήταν για μία ακόμη φορά υπέροχος στον ρόλο που, ίσως, και να γεννήθηκε για να παίξει. Η Julianne Moore κατάφερε να μην καταβαραθρωθεί από τις αναπόφευκτες συγκρίσεις που θα γίνονταν ανάμεσα σ’ εκείνη και την Foster, την αυθεντική Clarice Starling.
Red Dragon (2002)
Η πρώτη αντίδραση όλων ήταν, «κι άλλος Hannibal;». Κι όμως ο Brett Ratner στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και πρόσθεσε ακόμα ένα τρομακτικό Hannibal story. Η ταινία πήγε πίσω στο ομώνυμο βιβλίο του δημιουργού του «τέρατος» Thomas Harris, με την εξέλιξη να πατάει και σε κάποια βήματα του Manhunter του Michael Mann. Σε πείραξε λίγο που ο ρόλος του Hannibal έμοιαζε να γίνεται σιγά σιγά ένας… θεσμός, παρά μία τρομακτική πραγματικότητα, αλλά ας είναι καλά ο άνθρωπος του FBI, Edward Norton που ήταν τόσο επιβλητικός. Η μεταφορά στο Blu-ray είναι ιδανική όσο αφορά την εικόνα.
Wolfman (2010)
Σίγουρα το κλασικό φιλμ του 1941 του George Waggner παραμένει εκεί ψηλά και δεν έχασε την πρωτοκαθεδρία. Και σαφέστατα το σενάριο αδίκησε το πρόσφατο φιλμ, αφήνοντας τα εκπληκτικά εφέ να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Ωστόσο στο Blu-ray έχει κανείς την ευκαιρία να απολαύσει την γοτθική ατμόσφαιρα και τη μοναδική… «συσκότιση» που χαρακτηρίζει όλο το έργο, που διαθέτει σίγουρα εικαστική ποιότητα. Και ο Benicio Del Toro, με την οδοντοστοιχία εφιάλτη για κάθε οδοντίατρο, κέρδισε πόντους για την αγγλική προφορά του και την εσωτερική μελαγχολία που έδωσε στο ρόλο. Φυσικά ο Rick Baker έβαλε και εδώ το καταλυτικό, make up, χεράκι του.
(Τα Blu-ray διατίθενται από την Sony Pictures Home Entertainment)
