Όσο πλησιάζει η ολοκλήρωση των 100 χρόνων από την βύθιση του θρυλικού πλοίου Τιτανικός, η ιστορία του οποίου επιστρέφει στον τόπο κατασκευής του, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας, έρχεται στη δημοσιότητα μία επιστημονική μελέτη που εξηγεί τον λόγο της βύθισής του με ένα διαφορετικό τρόπο.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο National Geographic και αναφέρει πως μία πάρα πολύ σπάνια ευθυγράμμιση της σελήνης, του ήλιου και της Γης, κινητοποίησαν όλα αυτά τα δεδομένα που οδήγησαν στο ναυάγιο του πλοίου.
Το πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητας (RMS) Τιτανικός, βυθίστηκε μία νύχτα χωρίς φεγγάρι. Το παγόβουνο με το οποίο συγκρούστηκε το πολυτελές επιβατικό σκάφος μπορεί να βρέθηκε στην πορεία του εξαιτίας μίας πανσελήνου που πραγματοποιήθηκε 3,5 μήνες νωρίτερα, λένε οι επιστήμονες.
Η πανσέληνος που πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1912 μπορεί να προκάλεσε ασυνήθιστα δυνατά θαλάσσια ρεύματα που οδήγησαν ένα στόλο από παγόβουνα προς το νότο, ακριβώς την περίοδο που είχε προγραμματιστεί το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού, λέει ο αστρονόμος Donald Olson του πανεπιστημίου του Texas.
Ακόμα και τότε, η άνοιξη του 1912 θεωρούνταν ασυνήθιστα κακή εποχή για τα παγόβουνα. Ο λόγος που συνέβαινε όμως αυτό, αποτελούσε μυστήριο. Ο Ολσον πιστεύει πως η έξαρση των παγόβουνων ήταν αποτέλεσμα μίας πολύ σπάνιας σεληνιακής συγκυρίας που περιλάμβανε ένα «μεγάλο φεγγάρι»: μία πανσέληνο δηλαδή όταν η σελήνη είναι στη κοντινότερη απόσταση που μπορεί να βρίσκεται από τη Γη.
Κατά την διάρκεια του νέου φεγγαριού και της πανσελήνου, ο ήλιος, η Γη και το φεγγάρι ευθυγραμμίζονται, με τον ήλιο και τη σελήνη να ενισχύουν την βαρυτική τους επίδραση στο πλανήτη μας. Το αποτέλεσμα είναι οι παλίρροιες και οι πλημμυρίδες να είναι πιο έντονες απ’ ότι συνήθως.
Πιο συγκεκριμένα όμως, την 4η Ιανουαρίου 1912, η πανσέληνος, άρα και τα φαινόμενα της παλίρροιας που προκαλεί, ολοκληρώθηκε μόλις 6 λεπτά πριν η σελήνη πλησιάσει σε κοντινότερη απόσταση τη Γη, πολύ κοντινότερη απ’ ότι συνήθως. Οι αστρονόμοι λένε πως ήταν η κοντινότερη απόσταση που είχε παρατηρηθεί ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη από το έτος 796. Ένα φαινόμενο που η Γη θα βιώσει ξανά μόλις το 2257. Ο συνδυασμός αυτός λοιπόν, οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερες βαρυτικές έλξεις, με αποτέλεσμα τα παλιρροιακά φαινόμενα να είναι ακόμα περισσότερο έντονα
Πώς θα μπορούσε η παλίρροια να σταματήσει τον Τιτανικό;
Πρώτα απ’ όλα, εξαιτίας των εξαιρετικά δυνατών φαινομένων, η παλίρροια πιθανότατα αλλοίωσε περισσότερο εύκολα τις «γλώσσες» των παγετώνων που βρίσκονται στα παράλια της Γροιλανδίας, με τεράστια κομμάτια πάγου να σπάνε από τον κύριο όγκο του παγετώνα και να ταξιδεύουν στη θάλασσα.
Ο Olson υποστηρίζει πως η παλίρροια επηρέασε παλιά παγόβουνα που είχαν «προσαράξει» στα ρηχά νερά του Labrador και του Newfoundland στον Καναδά, να αρχίσουν ξανά να κινούνται μέσα στη θάλασσα. Πολλές φορές, τα παγόβουνα αυτά καθηλώνονται κάπου μέχρι να λιώσουν και να ταξιδέψουν ξανά στο νερό. Μία δυνατή παλίρροια όμως, τα κινητοποιεί ξανά.
Η αφύσικα ισχυρή παλίρροια του 1912 μπορεί λοιπόν να κινητοποίησε ξανά ακινητοποιημένα παλιά παγόβουνα, ένα στόλο μάλιστα από αυτά και να τα έστειλε προς το νότο και την πορεία του Τιτανικού, υποστηρίζει ο αστρονόμος.
Οπότε, το μεγάλο πλοίο ήρθε αντιμέτωπο με μία ομάδα από παγόβουνα, αφύσικα μεγάλα για την περιοχή στην οποία είχε καθορίσει την ρότα του, που θα ήταν αδύνατο να αποφύγει.
Συνωμότησε η Γη με το φεγγάρι λοιπόν, για να βυθιστεί ο Τιτανικός; Οι συγκεκριμένοι αστρονόμοι πιστεύουν πως ναι. Όσοι πιστεύουν στη μεταφυσική, ίσως έτσι δικαιολογήσουν στο μυαλό τους, αυτό που έλεγαν τότε για το πλοίο. Πως ήταν τόσο μεγάλο και οι κατασκευαστές του τόσο σίγουροι για το «αβύθιστο» πλοίο που προκάλεσαν τους θεούς, ή τη δύναμη της φύσης να τους αποδείξει πως ήταν ύβρις…
