Η διαχείριση της ανέχειας, της φτώχειας, της ελλειμματικής ικανότητας να διαχειριστούμε την επιβίωσή μας για οικονομικούς λόγους, μας κάνει λιγότερο έξυπνους, λένε ερευνητές κι εμείς δεν το αμφισβητούμε. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο EurekAlert και πραγματοποιήθηκε από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων που μελέτησαν άτομα από την Ινδία και τις ΗΠΑ, συμπεραίνει πως όταν είμαστε φτωχοί, χρησιμοποιούμε μεγάλο μέρος της συνειδητής μας λειτουργίας για την επιβίωσή μας, αφήνοντας λιγότερους πόρους διαθέσιμους για άλλες ασχολίες, όπως την λήψη αποφάσεων.
Η ομάδα επιστημόνων από Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία και Καναδά, χρησιμοποίησαν ομάδες δειγμάτων (ανθρώπους) που βρίσκονται στην ίδια επαγγελματική ομάδα, αλλά είχαν διαφοροποιημένα εισοδήματα. Τους υπέβαλλαν λοιπόν σε IQ tests, παρατηρώντας παράλληλα και τους στρεσογόνους παράγοντες που υπήρχαν: χαμηλό – υψηλό εισόδημα, ποιοτική – μη ποιοτική διατροφή, υγεία μέσω παράλληλων εξετάσεων αίματος κλπ.
Διαπίστωσαν αυτό που είχαν διαπιστώσει άλλες μελέτες πιο πριν, χωρίς να μπορούν να το αιτιολογήσουν: οι άνθρωποι με μεγαλύτερα εισοδήματα, οι «πιο άνετοι» οικονομικά, εμφάνισαν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης από εκείνους που βρισκόταν στην διαδικασία να «τα βγάλουν πέρα». Άρα, οι άνθρωποι που παλεύουν με την φτώχια, συνηθίζουν να μην παίρνουν τις καλύτερες αποφάσεις για τις πράξεις τους, επειδή ένα μεγάλο μέρος της πνευματικής τους ενέργειας καταναλώνεται για να διαχειριστεί το καθημερινό πρόβλημα της επιβίωσής τους με λίγα ή καθόλου χρήματα.
Σας ακούγεται οικείο αυτό; Ψυχολόγοι που μελετούν την κοινωνική συμπεριφορά, χαιρετίζουν την έρευνα ως ένα μεταίχμιο στην κοινωνιολογία της φτώχιας και της μελέτης της επίδρασης του σύγχρονου οικονομικού περιβάλλοντος στην ζωή και την εξέλιξη των ανθρώπων. Λένε πως, η μελέτη αυτή θα τους κάνει να δουν το θέμα της φτώχιας διαφορετικά.
Εσείς τι λέτε;
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.