Tο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά από εξέταση σχετικής υπόθεσης, που αφορά την εταιρεία Telenor στην Ουγγαρία, και ερμηνεύοντας για πρώτη φορά τον Κοινοτικό κανονισμό, με τον οποίο κατοχυρώνεται η “Ουδετερότητα του Διαδικτύου” αποφάνθηκε ότι “Οι απαιτήσεις περί προστασίας των δικαιωμάτων των χρηστών του Διαδικτύου και περί άνευ διακρίσεων μεταχείρισης της κίνησης αντιτίθενται στην προνομιακή μεταχείριση, εκ μέρους παρόχου, ορισμένων εφαρμογών και ορισμένων υπηρεσιών, μέσω προσφορών στο πλαίσιο των οποίων οι εν λόγω εφαρμογές και υπηρεσίες υπόκεινται σε “μηδενικό τέλος”, για τη δε χρήση των λοιπών εφαρμογών και υπηρεσιών εφαρμόζονται μέτρα παρεμπόδισης ή επιβράδυνσης”.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η συγκεκριμένη εταιρία παρέχει, μεταξύ άλλων, υπηρεσίες πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Μεταξύ των υπηρεσιών, που προτείνει στους πελάτες της, περιλαμβάνονται δύο πακέτα προτιμησιακής πρόσβασης (μηδενικού τέλους). Η ιδιαιτερότητα αυτών των πακέτων έγκειται στο ότι η κίνηση δεδομένων από τη χρήση ορισμένων υπηρεσιών και εφαρμογών δεν συνυπολογίζεται στην κατανάλωση του όγκου δεδομένων, που έχουν αγοράσει οι πελάτες. Έτσι, όταν εξαντληθεί ο όγκος δεδομένων, οι πελάτες μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν άνευ περιορισμών τις συγκεκριμένες αυτές εφαρμογές και υπηρεσίες, ενώ η κίνηση δεδομένων επιβραδύνεται ή παρεμποδίζεται, όσον αφορά τις λοιπές διαθέσιμες εφαρμογές και υπηρεσίες.
Ο ουγγρικός φορέας Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, αφού κίνησε δύο διαδικασίες προκειμένου να ελέγξει αν τα δύο αυτά πακέτα υπηρεσιών ήταν συμβατά προς τον κανονισμό 2015/2120 για τη θέσπιση μέτρων σχετικά με την πρόσβαση στο ανοικτό Διαδίκτυο, εξέδωσε δύο αποφάσεις. Με αυτές έκρινε ότι τα εν λόγω πακέτα δεν συμβιβάζονταν με τη γενική υποχρέωση περί ισότιμης και χωρίς διακρίσεις μεταχείρισης της κίνησης, την οποία επιβάλλει ο Κανονισμός, κρίνοντας ότι Telenor όφειλε να παύσει να τα διαθέτει.
Μετά από τις δύο προσφυγές που άσκησε η Telenor, το πρωτοδικείο περιφέρειας πρωτευούσης, στην Ουγγαρία, αποφάσισε να υποβάλει στο Δικαστήριο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως προκειμένου να διευκρινισθεί η ερμηνεία του σχετικού κανονισμού 2015/2120.
Η Απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Στην απόφαση, που εξέδωσε χθες (Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020) το Δικαστήριο της Ε.Ε., ερμήνευσε για πρώτη φορά τον κανονισμό 2015/2120, με τον οποίο κατοχυρώνεται η βασική αρχή του ανοικτού Διαδικτύου (γνωστή ως “ουδετερότητα του δικτύου”). Στην απόφασή του, το Δικαστήριο κρίνει ότι η σύναψη συμφωνιών, με τις οποίες ο πελάτης επιλέγει πακέτο υπηρεσιών που συνδυάζει “μηδενικό τέλος” και μέτρα παρεμπόδισης ή επιβράδυνσης της κίνησης, σε συνάρτηση με τη χρήση εφαρμογών και υπηρεσιών διαφορετικών από τις συγκεκριμένες υπηρεσίες και εφαρμογές που υπόκεινται στο εν λόγω “μηδενικό τέλος”, είναι δυνατόν να περιορίζει την άσκηση των δικαιωμάτων των τελικών χρηστών.
“Πράγματι, τέτοια πακέτα υπηρεσιών είναι ικανά να αυξήσουν τη χρήση των εφαρμογών και υπηρεσιών που τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης και συνακόλουθα, να μειώσουν τη χρήση των λοιπών διαθέσιμων εφαρμογών και υπηρεσιών”, αναφέρει το Δικαστήριο στην απόφασή του. Και προσθέτει: “Επιπλέον, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των πελατών που συνάπτουν τέτοιες συμφωνίες, τόσο ο σωρευτικός αντίκτυπος των συμφωνιών αυτών, λόγω της κλίμακάς του, είναι δυνατόν να προκαλέσει σημαντικό περιορισμό στην άσκηση των δικαιωμάτων των τελικών χρηστών ή ακόμη και να θίξει την ίδια την ουσία των δικαιωμάτων αυτών”.
