Το samizdat ήταν ο τρόπος που είχαν εφεύρει οι πνευματικοί δημιουργοί που ζούσαν στο ρωσικό μπλοκ, ώστε να διακινούν τα πονήματά τους χωρίς αυτά να “επεξεργάζονται” από την λογοκρισία του καθεστώτος. Τι έκαναν λοιπόν; Αυτο-εκδίδαν τα γραπτά τους, αναπαράγωντάς τα με καρμπόν σε γραφομηχανές, ή τυπώνοντάς τα στις νυχτερινές βάρδιες των τυπογραφείων και τα μοίραζαν χέρι με χέρι σε γνωστούς και φίλους. Μεγάλα έργα κυκλοφόρησαν έξω από το σοβιετικό μπλοκ με αυτό τον τρόπο που αλλιώς θα έμεναν στην αφάνεια ή στο συρτάρι κάποιου λογοκριτή: Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Η ισχύς των ανίσχυρων του Vaclav Havel και πολλά άλλα. Η αυτό-έκδοση λοιπόν ήταν ο τρόπος ώστε να διακινείται μυστικά αλλά και ελεύθερα η πνευματική δημιουργία και γνώρισε μεγάλη άνθιση κατά την εποχή της κυριαρχίας του Ιωσήφ Στάλιν.
Στον αντίποδα, 60 χρόνια μετά, καθένας μπορεί να πει ότι θέλει στο διαδίκτυο, χωρίς να έχει τον φόβο της λογοκρισίας. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές αισθανόμαστε πως απ’ όλους όσους γράφουν, ελάχιστοι μιλούν για κάτι σημαντικό. Όταν λοιπόν εμφανίζονται blogs στα οποία οι λέξεις έχουν σημασία και ο λόγος βάρος, δεν μπορεί παρά να είμαστε χαρούμενοι. Ο λόγος για την αυτο-έκδοση του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη, το samizdat.blogspot.
O Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος, μεταφραστής από τα Ρώσικα και ποιητής, μετρά αρκετές εκδόσεις στο μεταφραστικό του έργο και ακόμα περισσότερες δημοσιεύσεις στο δημοσιογραφικό. Στο εν λόγω blog θα βρείτε μεταφράσεις μεγάλων δημιουργών της Ρωσικής ποίησης και λογοτεχνίας, απόψεις που έχουν δημοσιευτεί ή θα δημοσιευτούν και σε άλλα μέσα, αλλά και συνεντεύξεις λογοτεχνών που έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό “Διαβάζω“, στην συντακτική ομάδα του οποίου ανήκει.
Καλή επιτυχία του ευχόμαστε με την ευχή επίσης πολύ περισσότερες φωνές τέτοιου βάρους να βρίσκουν την θέση τους στο διαδίκτυο.
