Για το τι μπαλίτσα θα παιχτεί στα γήπεδα της Βραζιλίας, δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι… κοντός ψαλμός, θα το διαπιστώσουμε οσονούπω: Ένας μήνας έμεινε για την έναρξη του σπουδαίου event του καλοκαιριού, που όλος ο φίλαθλος κόσμος περιμένει εναγωνίως… Αυτό που ξέρουμε σίγουρα, είναι ποια μπαλίτσα θα χρησιμοποιηθεί! Η «Brazuca» της Adidas, είναι η επίσημη μπάλα του Mundial…
Η Brazuca είναι αντικειμενικά μια από τις ομορφότερες μπάλες που σχεδιάστηκαν ποτέ για τις ανάγκες ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο χρωματισμός της είναι εμπνευσμένος από τα γνωστά πολύχρωμα βραχιόλια ευχών της Βραζιλίας «fita do Senhor do Bonfim da Bahia». Το Brazuca, που σημαίνει «βραζιλιάνικος» και περιγράφει τον τοπικό τρόπο ζωής, προήλθε έπειτα από σχετική ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο φίλαθλοι.
Η τεχνολογία της βασίζεται σε αυτήν της Tango 12 (UEFA Euro 2012), της Cafusa (FIFA Confederations Cup 2013) και της δημοφιλούς επίσημης μπάλας του UEFA Champions League. Ωστόσο, ο καινοτόμος σχεδιασμός της, με τα έξι συμμετρικά πάνελ σε σχήμα αστερία και η διαφορετική επιφανειακή της δομή, προσφέρουν βελτιωμένη υφή, καλύτερη πρόσφυση και μεγαλύτερη σταθερότητα. Η εξέλιξη της αεροδυναμικής, σε όλο της το μεγαλείο.
Από το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1930 στην Ουρουγουάη, ως και το 1966 στο Mundial της Αγγλίας, οι μπάλες που χρησιμοποιήθηκαν στις διοργανώσεις, έμοιαζαν περισσότερο με αυτές που χρησιμοποιούνται σήμερα στο βόλεϊ.
Στον τελικό του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ουρουγουάη, χρησιμοποιήθηκαν 2 μπάλες. Στο πρώτο ημίχρονο η «Tiento» της Αργεντινής…
και στο δεύτερο η «T-Model» της Ουρουγουάης.
Συνοπτικά στα ακόλουθα Mundial χρησιμοποιήθηκαν οι εξής μπάλες:
Το 1934 στην Ιταλία η «Federale 102»
Το 1938 στη Γαλλία η «Allen»
Το 1950 στην Βραζιλία η «Duplo T»
Το 1954 στην Ελβετία η «Swiss World Champion»
Το 1958 στη Σουηδία η «Top Star»
Το 1962 στη Χιλή η «Crack Top Star»
Το 1966 στην Αγγλία η «Challenge 4-star»
Οι μπάλες ποδοσφαίρου άλλαξαν ριζικά όταν μπήκε στο παιχνίδι η Adidas. Η εταιρεία του βαυαρού Adi Dassler άρχισε να κατασκευάζει μπάλες από το 1963, βασισμένες στο σύστημα σχεδιασμού Buckminster, από τον Αμερικάνο αρχιτέκτονα Richard Buckminster Fuller, που περιλάμβανε 32 πολύγωνα, 20 εξάγωνα και 12 πεντάγωνα.
Το 1970 η Adidas δημιούργησε την πρώτη μπάλα για τις ανάγκες ενός Mundial. Ο σχεδιασμός της Telstar, ήταν τέτοιος που επέτρεπε στο τηλεοπτικό κοινό να ξεχωρίζει καλύτερα την μπάλα στον ασπρόμαυρο τηλεοπτικό δέκτη, καθώς το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό ήταν το πρώτο που είχε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη.
Το 1974 στη Δυτική Γερμανία εμφανίζεται η «Telstar Durlast». Είχε ελάχιστες διαφορές από την Telstar του Μεξικό, με μόνη εμφανή την αλλαγή χρωματισμού της γραμματοσειράς από χρυσό σε μαύρο. Κυκλοφόρησε επίσης και μια ολόλευκη εκδοχή της που ονομάστηκε Adidas Chile. Ήταν η πρώτη μπάλα που μπορούσε να φέρει ονόματα και λογότυπα.
Η «Tango Durlast» που χρησιμοποιήθηκε στο Mundial της Αργεντινής, αποτέλεσε μια από τις πιο ιστορικές μπάλες, καθώς ο σχεδιασμός της που την έκανε να φαίνεται φτιαγμένη από την ένωση δώδεκα κύκλων κομματιών δέρματος, αποτέλεσε έμπνευση για τις μπάλες των επόμενων πέντε διοργανώσεων.
Στην Ισπανία και το Mundial του 1982, οι αλλαγές στην εμφάνιση της «Tango Espana» ήταν ελάχιστες συγκριτικά με την Tango Durlast. Σημαντική καινοτομία ωστόσο αποτέλεσε η εισαγωγή καουτσούκ στις ραφές, που εμπόδιζε την εισαγωγή νερού στη μπάλα. Ήταν κατά κάποιον τρόπο η πρώτη αδιάβροχη μπάλα, καθώς και η τελευταία, εξ ολοκλήρου, δερμάτινη.
Στη διοργάνωση του Μεξικό το 1986, εισήχθη η πρώτη συνθετική μπάλα, καθώς η «Azteca» ήταν φτιαγμένη από πολυουρεθάνη. Επίσης ήταν η πρώτη μπάλα που έφερε τα χαρακτηριστικά του διοργανωτή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μιας και την κοσμούσαν σχέδια εμπνευσμένα από τον πολιτισμό των Αζτέκων.
Στην «Etrusco» του 1990 στην Ιταλία, οι κατασκευαστές πρόσθεσαν ακόμα μια καινοτομία. Ήταν η πρώτη μπάλα που περιείχε εσωτερική στρώση από μαύρο αφρό πολυουρεθάνης, για προστασία από τη βροχή. Τα σχέδια που απεικόνιζε ήταν αφιερωμένα, όπως μαρτυρά το όνομά της, στον αρχαίο πολιτισμό των Ετρούσκων που έζησαν στη σημερινή περιοχή της Τοσκάνης.
Οι δοκιμές με την πολυουρεθάνη συνεχίστηκαν και στην «Questra», την επίσημη μπάλα του Mundial των Η.Π.Α. το 1994. Αυτή τη φορά ο ρόλος του υλικού δεν ήταν μόνο αδιάβροχος, αλλά έδινε στην μπάλα δύο ακόμα ιδιότητες: να είναι πιο μαλακή στην επαφή, και να αποκτά μεγάλη ταχύτητα κατά το λάκτισμα. Ο σχεδιασμός της περιλάμβανε αστέρια και μικρούς πλανήτες, και ήταν αφιερωμένος στην διαστημική τεχνολογία.
Το 1998 στη Γαλλία παρουσιάστηκε η «Tricolore». Η συγκεκριμένη μπάλα αγαπήθηκε όσο λίγες, καθώς ήταν η πρώτη πολύχρωμη μπάλα που χρησιμοποιήθηκε σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Τα χρώματα της διοργανώτριας Γαλλίας, είχαν αποτυπωθεί πάνω στη μπάλα με τεχνολογία εκτύπωσης underglass.
Το 2002 στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνία, η Adidas λάνσαρε τη «Fevernova», την πρώτη μπάλα που δεν είχε λευκό φόντο, αλλά χρυσαφί. Το εντυπωσιακό σχέδιό της παρέπεμπε στον ασιατικό πολιτισμό. Ήταν λίγο πιο ελαφριά από τις προηγούμενες και φτιαγμένη από λεπτότερα στρώματα πολυουρεθάνης. Το γεγονός αυτό προσέδιδε τη δυνατότητα ακριβέστερου ελέγχου της πορείας της μπάλας.
Το 2006 στη Γερμανία η «Teamgeist» Ο ορισμός της κομψότητας και του στιλ, η Teamgeist δημιουργήθηκε για να φέρει την αλλαγή και τα κατάφερε, μιας και το σχήμα της ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που είχαμε δει έως το 2006. Το εξαγωνικό μοτίβο έφυγε και τη θέση του πήρε η αυστηρή αλλά όμορφη γερμανική φινέτσα. Λευκό φόντο, μαύρες πινελιές και λίγο… κίτρινο έδωσαν στην Teamgeist μια καλή θέση στη λίστα των κορυφαίων μπαλών στην ιστορία.
Ριζικές αλλαγές στην εμφάνιση της μπάλας στο Mundial του 2006 στη Γερμανία. Η «Teamgeist», κατάργησε το πολυγωνικό μοτίβο και τις ραφές, και με την ολοστρόγγυλη επιφάνειά της προσέφερε βελτιωμένη ακρίβεια και έλεγχο. Ήταν διακοσμημένη με τα χρώματα της εθνικής Γερμανίας, ενώ η μπάλα που χρησιμοποιήθηκε στον τελικό του Βερολίνου, είχε και κάποιες χρυσές πινελιές, παραπέμποντας στο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Φτιαγμένη από οκτώ τρισδιάστατα πάνελ, θερμικά συνδεδεμένα, η «Jabulani» του Mundial της Νοτίου Αφρικής το 2010, ήταν, όσο αδόκιμο κι αν ακούγεται όταν μιλάμε για μπάλα, η πιο «στρογγυλή» μπάλα που φτιάχτηκε ποτέ. Είχε εξαιρετική απόκριση στα χτυπήματα των ποδοσφαιριστών, γεγονός που προσέδιδε σε αυτά μεγάλη ακρίβεια, ιδίως όταν αυτά γίνονταν στο κέντρο των σχημάτων που απεικόνιζε η μπάλα. Η μπάλα του τελικού ήταν μια χρυσή εκδοχή της Jabulani, με το όνομα «Jo’bulani».
