Έχω βαρεθεί να βλέπω κάθε ηλίθιο trend να έρχεται από τις ΗΠΑ και στη χώρα μας με καθυστέρηση 4-5 ετών, τον κάθε τελευταίο μπαστουνόβλαχο να δίνει ρεσιτάλ μιμητισμού αντιγράφοντας χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο καθετί που βλέπει στα social media (δηλαδή το Facebook) απλά και μόνο γιατί το κάνουν έξω. Μία απ’ αυτές τις μόδες που –μη χάσουμε- έγινε γρήγορα «must» και «yeah» και στη χώρα μας γιατί, όου, είναι πολύ «funky» και «super» και «wow», ήταν και το frozen yoghurt. Στο τελευταίο κατσάβραχο πήγαινες και τσουπ, να ‘σου κι ένα frozen yoghurt γιατί ο Έλληνας αν δεν φάει frozen yoghurt που έτρωγε και μικρός, κάτι παθαίνει. Ε, ξέρεις κάτι: στη Νέα Υόρκη, την πρωτεύουσα κάθε ηλίθιου trend, το frozen yoghurt πέθανε. Ψόφησε. ΠΑΕΙ. Πώς το λένε;
Τα τελευταία χρόνια η ζήτηση για frozen yoghurt (ή froghurt όπως το λέει εν συντομία ο πιο βαριεστημένος λαός του γαλαξία) έχει πέσει κατακόρυφα στη Νέα Υόρκη. Τα καταστήματα που πουλούσαν το παγωμένο γιαούρτι άρχισαν να κλείνουν σαν ντόμινο, το ένα πίσω από το άλλο. Με εξώσεις, μηνύσεις και αγωγές για απλήρωτα νοίκια να τα συνοδεύουν, όλα αυτά τα γιαουρτάδικα ξεκίνησαν να αποδημούν εις Κύριον από το 2012 κι έπειτα. Οι αναλυτές της αγοράς των ΗΠΑ είχαν προβλέψει αυτή την εξέλιξη την εποχή που η ζήτηση για frozen yoghurt ήταν ακόμα στον Θεό, φώναζαν και προειδοποιούσαν για τα όσα έβλεπαν να ‘ρχονται αλλά ποιος τους άκουγε τότε…
Η αποτυχία εν τάχει
Θεωρητικά το frozen yoghurt μπορεί να είναι και γαμώ τις προσοδοφόρες επιχειρήσεις. Το γιαούρτι και τα ψιψιψόνια που βάζεις από πάνω, κοστίζουν το 25% του ποσού πώλησής τους αφήνοντας δηλαδή τεράστια περιθώρια κέρδους στους μαγαζάτορες. Για ένα εστιατόριο φαντάσου, το ίδιο ποσοστό παίζει στην καλύτερη περίπτωση στο 30%. Μαγεμένοι όλοι από το εύκολο κέρδος, έσπευσαν να ανοίξουν γιαουρτάδικα…
Όλα τα μαγαζιά όμως που πουλούν frozen yoghurt, πουλάνε το ίδιο προϊόν. ΤΟ-Ι-ΔΙΟ. Χωρίς καμία διαφορά. Ίδιο γιαούρτι, ίδια toppings, ίδια κέρατα, ίδια τζάντζαλα, ίδια μάντζαλα. Αποτέλεσμα; Δεν κάνουν «πελάτες». Είτε πας στο Α, είτε πας στο Β, το ίδιο πράμα θα φας. Οπότε; Δεν έχεις δεδομένη πελατειακή βάση αγαπητέ.
Επίσης, τα καταστήματα frozen yoghurt έχουν τεράστιο ενοίκιο. Σκέψου: πρέπει να είναι μαγαζιά-γωνία, σε δρόμους εμπορικούς, που να περνάει κόσμος και όχι απλά να περνάει βιαστικά: να βολτάρει πεζός ώστε να του κάνει «κλικ» να μπει μέσα, να ακουμπήσει τα ωραία του λεφτάκια και να πάρει το γιαούρτι του. Ως εκ τούτου το νοίκι είναι τεράστιο και χωρίς καμία εγγύηση επιτυχίας.
Και, επειδή η μόδα κάνει κύκλους και όλα εδώ πληρώνονται, το frozen yoghurt βρήκε τον δάσκαλό του από τους «πράσινους χυμούς». Όλοι αυτοί οι φρέσκοι, φυσικοί χυμοί, με τα ultra cool ονόματα (Cool Pineapple Zen: πιο κραγμένη δηλαδή πεθαίνεις) έγιναν ξαφνικά το νέο καθημερινό αντικείμενο πόθου για τους Νεοϋορκέζους οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν σε αυτούς το καινούριο σνακ που μάλιστα δεν πάχαινε κιόλας. Και κάπως έτσι τα γιαουρτάδικα στη Νέα Υόρκη, έδωσαν τη θέση τους στα… χυμάδικα!
Γιατί;
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι αγαπητέ σου είπα, η μόδα κάνει κύκλους και εφ’ όσον όλα τα παραπάνω είναι ήδη πραγματικότητα στις ΗΠΑ, δεν θα αργήσει η στιγμή που θα φτάσουν κι εδώ. Ο Έλληνας θα καταλάβει ότι το γιαούρτι δεν είναι παρά μια πανάκριβη φούσκα, θα ξαναγυρίσει στο Total και την Αγελαδίτσα και όλοι αυτοί οι κάτοχοι καταστημάτων παγωμένου γιαουρτιού, θα μείνουν με τα… toppings στο χέρι.
Ώρα ήταν. Σιχτίρ…
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.