Χρειάστηκε να περιμένουμε πολλά χρόνια και να υπομείνουμε αρκετές ώρες ταλαιπωρίας και… lag μέχρι να μπορούμε, επιτέλους, να βρίσκουμε οικονομικές συσκευές με χαρακτηριστικά που καλύπτουν τις ανάγκες του σύγχρονου χρήστη. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Μέχρι προσφάτως, ένα high-end smartphone με τιμή άνω των 350 ευρώ (στην Ελλάδα) ήταν μονόδρομος για όποιον ήθελε να έχει αρκετές εφαρμογές εγκατεστημένες και να τις χρησιμοποιεί με μια αποδεκτή ταχύτητα. Έτσι, το χάσμα μεταξύ των ναυαρχίδων και των… υπολοίπων μεγάλωνε επικίνδυνα, ενώ μια μεγάλη πλειοψηφία χρηστών με budget έως 200€, κατέληγε με συσκευές που έπειτα από λίγους μήνες λειτουργίας, ήταν βασανιστικά αργές.
Λογικό, καθώς η μεγαλύτερη αγορά είναι αυτή μεταξύ 100 και 200 ευρώ, στην οποία η μνήμη RAM δε ξεπερνούσε ποτέ το 1GB, κάτι το ενδεικτικό για το πόσο ανεπαρκή ήταν αυτά τα smartphones για ένα μέσο χρήστη. Δε πρέπει να ξεχνάμε πως και η έννοια του «μέσου» χρήστη άλλαξε με την πάροδο των ετών, καθώς αυτός ξέφυγε από την casual χρήση και πλέον χρησιμοποιεί περισσότερα και πιο απαιτητικά apps, θέλει μια ταχύτερη κάμερα και ένα browser που να αποκρίνεται αστραπιαία στις εντολές του.
Αφού, λοιπόν, οι ναυαρχίδες έπιασαν «ταβάνι» από πλευρές τεχνικών χαρακτηριστικών και πλέον αναζητούν αλλού αυτό το «κάτι παραπάνω» που θα δελεάσει τους χρήστες (εξεζητημένους αισθητήρες κάμερας, αισθητήρες δακτυλικών αποτυπωμάτων, προηγμένη ασφάλεια για τα δεδομένα τους), ήρθε η ώρα και για τις mid-range συσκευές να αναβαθμιστούν αισθητά. Πλέον, με 180 ευρώ μπορεί ο καθένας να αποκτήσει ένα smartphone αξιώσεων, με ικανοποιητικό συνδυασμό επεξεργαστή-μνήμης RAM, εννοείται με δυνατότητες 4G και dual-SIM, με κάμερα που καλύπτει άνετα τις φωτογραφικές και βιντεοληπτικές ανάγκες του κατόχου αλλά και λοιπά χαρακτηριστικά που βρίσκαμε σε σαφώς ακριβότερα μοντέλα. Ενώ δε χρειάζεται να φθάσουμε πάνω από τα 250 ευρώ για να αποκτήσουμε smartphone «διετίας» που θα μας καλύψει μέχρι… να βγούμε από τα μνημόνια.
Ωστόσο, όπως προείπα, αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν είναι κάτι που προκαλεί εντύπωση, ούτε τόσο άξιο αναφοράς. Όμως, είναι ο απαραίτητος «πρόλογος» για το τεράστιο πρόβλημα των apps που αναπτύσσονται χωρίς το απαραίτητο optimization για το σημερινό hardware. Καταλήγουμε με εφαρμογές που μπλοκάρουν το λειτουργικό σύστημα του smartphone μας, καταβροχθίζουν τους πόρους συστήματος (επεξεργαστική ισχύ και RAM) και ρουφούν άπληστα τη μπαταρία μας. Ένα τρανό παράδειγμα, δυστυχώς, είναι το απίστευτα δημοφιλές Facebook app, όπως και το Facebook Messenger app, το μικρό του «αδελφάκι». Δύο εφαρμογές που, αν δοκιμάσετε να απεγκαταστήσετε, θα δείτε θεαματική διαφορά (προς το καλύτερο) στην ταχύτητα της συσκευής και της αυτονομίας σας. Και ο κατάλογος των «αχόρταγων» εφαρμογών είναι μακρύς…
Το ερώτημα είναι, γιατί; Γιατί να πρέπει να στερηθούμε apps που μας εξυπηρετούν σημαντικά στην καθημερινότητά μας, ώστε να έχουμε μια αξιοπρεπή εμπειρία χρήσης με το smartphone μας; Μήπως πρέπει η ίδια η Google (καθώς αναφερόμαστε κυρίως σε Android μοντέλα) να γίνει πιο αυστηρή με τις απαιτήσεις της από τους developers; Η «εύκολη» (αλλά ακριβή) λύση είναι να προσθέτουμε RAM, καλύτερους επεξεργαστές, μεγαλύτερες μπαταρίεες. Αλλά όσο κάποια apps δεν λειτουργούν αποδοτικά, το πρόβλημα θα παραμένει…
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.