To εμβληματικό Doom είναι ένα game που το έχουμε δει να τρέχει σχεδόν στα… πάντα, από ΑΤΜ, printers, σε calculator, στο touch bar του MacBook, σε τεστ εγκυμοσύνης και η λίστα πραγματικά δείχνει να μην έχει τελειωμό! Εντάξει νομίζουμε ότι στα παραπάνω μπορεί και να το κρίνεις ως απολύτως φυσιολογικό το να τρέξεις τον FPS της id Software, με λίγο έως πολύ reverse engineering δεκάδες modders έχουν επιχειρήσει να τρέξουν το γνωστό FPS σε ότι βάλει ο νους μας. Ε τώρα μάλλον το τερμάτισαν, καθώς ένα ερευνητής του MIT που είναι ειδικός στη βιοτεχνολογία κατόρθωσε να τρέξει το Doom σε… βακτήρια που κατοικούν στο έντερο μας!
Η Lauren Ramlan, η οποία ασχολείται με την βιοτεχνολογία και την έρευνα κατάφερε το… ακατόρθωτο και κάτι που θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί επιστημονική φαντασία, καθώς δημιούργησε την κεντρική εικόνα του θρυλικού Doom μέσα στο εσωτερικό ενός κυττάρου από το βακτήριο E. Coli. Ουσιαστικά όπως θα δείτε και από τη φωτογραφία υπάρχει η αρχική εικόνα του θρυλικού παιχνιδιού σε ανάλυση 32×48 στο 1 (μόλις) bit και η διαδικασία που ακολούθησε η ερευνήτρια είναι ότι πρόσθεσε στο κύτταρο ειδικές φθοριούχες πρωτεΐνες, έτσι ώστε να επιτύχει ένα effect που τα βακτήρια «φωτίζουν» όπως τα digital pixels. Το αποτέλεσμα είναι… θεόμουρλο, αν και όπως μπορείτε να φανταστείτε τα βακτήρια δεν «τρέχουν» ουσιαστικά το παιχνίδι καθώς ακόμη δεν μπορούν να «μπολιάσουμε» την βιολογική ύλη με digital κώδικα. Ουσιαστικά αυτή οι μικροσκοπικοί οργανισμοί αυτό που κάνουν είναι να είναι σε θέση να παρουσιάσουν κάποιες σκηνές από το αγαπημένο shooter.
Ούτε φυσικά μπορεί να υπάρξει στην πραγματικότητα κάποια υπόνοια κίνησης, καθώς υπολογίζεται ότι τα βακτήρια χρειάζονται περισσότερα από 70 λεπτά για να «φωτίσουν» ένα και μόνο frame κίνησης και ακόμη 8 ώρες για να επιστρέψουν στην αρχική τους κατάσταση. Κοινώς η παραπάνω συμπεριφορά μεταφράζεται σε 9 ώρες το frame, οπότε ακόμη και εάν υπήρχε τρόπος να περάσει όλο το παιχνίδι σε βακτήρια θα χρειαζόντουσαν κοντά στα 600 χρόνια για να φτάσει θεωρητικά ένας παίκτης από την αρχή μέχρι το τέλος του. Όπως και να ΄χει το παραπάνω απλώς αποδεικνύει ότι το Doom μπορεί να τρέξει στα… πάντα!
