Ένας προβληματισμός που έχει απασχολήσει τους περισσότερους από εμάς. Γιατί ακούγοντας τη φωνή μας ηχογραφημένη σε ένα μέσο, μας φαίνεται τόσο διαφορετική (και συνήθως δε μας… αρέσει και καθόλου), ενώ στους φίλους μας δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Μία συνήθης ερώτηση, στην οποία, ωστόσο, υπάρχει απάντηση και αυτή δεν περιορίζεται μόνο στην όχι και τόσο πιστή αναπαραγωγή της φωνής μας από τα διάφορα μέσα ηχογράφησης.
Όταν, λοιπόν, κάποιος μιλάει, ακούει δύο διαφορετικά πράγματα… αρχικά τη φωνή του, όπως ακριβώς την ακούν και οι άλλοι άνθρωποι, με τον εγκέφαλο να μεταφράζει σε ήχο τις δονήσεις που λαμβάνει το αυτί μας από το εξωτερικό περιβάλλον. Ακούει, όμως και έναν επιπλέον ήχο που προέρχεται από τις δονήσεις των οστών του κρανίου του, οι οποίες μεταφέρονται και αυτές για αποκωδικοποίηση στον εγκέφαλό μας. Ο συνδυασμός αυτών των ήχων είναι αυτό που ακούμε τελικά και ο λόγος που είναι διαφοροποιημένο από ό,τι ακούν οι άλλοι γύρω μας.
Στο παρακάτω video (στα αγγλικά βεβαίως-βεβαίως, λόγω της πηγής μας) μπορείτε να δείτε τον Greg Foot να εξηγεί με τον τρόπο του τα παραπάνω και να δίνει απαντήσεις.