Το πιο «πολύτιμο» κειμήλιο της δυτικής εκκλησίας που αναζητούν Ιππότες, αρχαιολόγοι, συγγραφείς και σεναριογράφοι, είναι το Άγιο Δισκοπότηρο, η κούπα αυτή απ’ την οποία φέρεται να ήπιε κρασί ο Ιησούς Χριστός, στο Μυστικό Δείπνο. Ε, δύο Ισπανοί ιστορικοί, με το βιβλίο τους «Οι Βασιλείς του Δισκοπότηρου», ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία τους, το Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται στο μουσείο της βασιλικής του San Isidoro, στην πόλη Leon της βορειοδυτικής Ισπανίας. Αποτέλεσμα; Χιλιάδες κόσμου να επισκέπτονται τον ναό και οι υπεύθυνοι του μουσείου να έχουν απομακρύνει το σκεύος, αναζητώντας ένα πιο μεγάλο και κατάλληλο χώρο να το εκθέσουν.
Κατασκευασμένο από αχάτη, χρυσό και όνυχα και στολισμένο με πολύτιμους λίθους, το σκεύος που βρίσκεται στην Leon, είναι ουσιαστικά δύο κύπελλα ενωμένα μεταξύ τους ανάποδα. Μέχρι την στιγμή που οι ιστορικοί Jose Manuel Ortega del Rio και Margarita Torres προχώρησαν στην έκδοση του βιβλίου τους, ήταν γνωστό ως το κύπελλο της Πριγκίπισσας Δόνα Urraca (Infanta Dona Urraca), κόρης του βασιλιά της πόλης Λεόν από το 1037 έως το 1065, Fernando του Πρώτου.
Οι δύο ιστορικοί, κατά την διάρκεια μίας επίσκεψής τους στην Αίγυπτο, όταν μελετούσαν τα αρχεία στο Πανεπιστήμιο al-Azhar, βρήκαν δύο περγαμηνές. Με την ανάγνωση αυτών των περγαμηνών, ξεκίνησε μία τριετής έρευνα η οποία τους οδήγησε στο συμπέρασμα πως, το πάνω κύπελλο από το σκεύος της πριγκίπισσας, του οποίου κομμάτι λείπει, είναι το άγιο δισκοπότηρο, το πιο πολύτιμο κειμήλιο της Δυτικής Εκκλησίας.
Σύμφωνα με το βιβλίο των δύο ιστορικών, το κύπελλο ήταν προσφορά στον βασιλιά Fernando, από τον αρχηγό ενός από τα εμιράτα που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στο Αραβικό κομμάτι της Ισπανίας. Σύμφωνα με το ίδιο βιβλίο βέβαια, υπάρχουν περίπου 200 σκεύη σε ολόκληρη την Ευρώπη, που αξιώνουν τον τίτλο του Άγιου Δισκοπότηρου και, αρκετά από αυτά βρίσκονται στην Ισπανία.
Φυσικά, καλό είναι να θυμηθούμε πως η ιστορία του Άγιου Δισκοπότηρου έγινε εξαιρετικά «της μόδας» από τον 12ο αιώνα μ.Χ., με το έργο του Robert de Boron «Ιωσήφ από την Αριμαθαία», το πρώτο λογοτεχνικό έργο που «εξιστορεί» μία μυστική πορεία του μυθικού σκεύους, έργο που, μαζί με τον Perceval του Chrétien de Troyes, δημιούργησε ένα μύθο τα χνάρια του οποίου φτάνουν στον Dan Brown και τον Κώδικα Da Vinci, άλλο ένα λογοτέχνημα του ίδιου βεληνεκούς αλλά και μικρής ιστορικής αξίας με τα προηγούμενα.
Γεγονός πάντως είναι πως, όσο υπάρχουν άνθρωποι, συγγραφείς, σεναριογράφοι και συνωμοσιολόγοι που αναζητούν το άγιο δισκοπότηρο, τόσο θα εμφανίζονται διάφορα υποψήφια σκεύη σε διάφορα μέρη του κόσμου. Κι έτσι, μικροσκοπικά μουσεία σαν αυτό της βασιλικής του San Isidoro στο Leon, θα αναζητούν εναγωνίως τρόπο να μεγαλώσουν.
Και κάθε φορά που θα εμφανίζεται ένα στολισμένο σκεύος που θα το ονομάζουν «Άγιο Δισκοπότηρο», μαζί με τον καθηγητή Robert Langdon, κάποιες γενιές θα θυμόμαστε τον καθηγητή Ιντιάνα Τζόουνς, όταν στο ναό της Πέτρας, έπρεπε να διαλέξει εκείνο το κύπελλο που θα επανάφερε στην ζωή τον ημιθανή πατέρα του Sean Connery. Και μετά θα θυμόμαστε την Κιβωτό της Διαθήκης, την Μούμια, και όλες εκείνες τις επικές ταινίες με τις οποίες περάσαμε αρκετά βράδια.
