Πώς αποφασίζουμε όταν θέλουμε να πάρουμε μία νέα συσκευή; Βλέπουμε ποιες είναι οι ανάγκες μας, βλέπουμε ποιες είναι οι δυνατότητές μας και μετά κάνουμε «έρευνα αγοράς». Η υποφαινόμενη, μετά από ώριμη σκέψη, κατέληξε στο Motorola Moto G.
Όταν κάποιος συντάκτης τεχνολογικού «τύπου» γράφει πηχυαίους τίτλους που λένε «Αυτό είναι το επόμενό σου τηλέφωνο», εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όπως αυτή του Άγγελου Σφακιανάκη, ανασηκώνω το δεξί φρύδι και σκέφτομαι όλες τις θεωρίες περί χειραγώγησης του κοινού και, συνήθως, διαβάζοντας ένα τέτοιο κείμενο, επιβεβαιώνω πως η επιχειρηματολογία είναι ανάλογης ρηχότητας με τον τίτλο. Όταν ο καθένας μας επιλέγει τη νέα του συσκευή, τα κριτήρια είναι απολύτως προσωπικά. Το ίδιο και οι δυνατότητες μας.
Υπάρχουν παραδείγματος χάριν άνθρωποι που το μόνο κριτήριό τους είναι να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο από την αγαπημένη τους εταιρεία. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Τους αρκεί που είναι το τελευταίο και έχει το λογότυπο της εταιρείας που για κάποιο λόγο έχουν επιλέξει να λατρεύουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που παρακολουθούν τα trends. Δηλαδή, βλέπουν στο διαδίκτυο ποια είναι η συσκευή με το μεγαλύτερο hype εκείνη τη στιγμή και πηγαίνουν και την αγοράζουν. Ίσως γιατί ξέρουν ότι έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν την επόμενη συσκευή που θα αποκτήσει αντίστοιχο hype σε 6 μήνες και δεν τους προβληματίζει αν η οποιαδήποτε συσκευή θα καλύψει τις ανάγκες τους. Γιατί ξέρουν ότι πολύ γρήγορα θα την αντικαταστήσουν.
Και υπάρχουμε και εμείς, οι άλλοι…
Προσωπικά δεν ανήκω σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Θέλω η συσκευή μου να κρατά για τουλάχιστον δύο χρόνια και να είμαι χαρούμενη μαζί της γιατί καλύπτει τις ανάγκες μου: ανάγκες τηλεφωνικής επικοινωνίας με καλό ήχο και καλό σήμα, διαχείριση ηλεκτρονικών επικοινωνιών, γρήγορα και άνετα, εφαρμογές που θα διευκολύνουν την καθημερινότητά μου στην πόλη, καλή οθόνη για όχι ιδιαίτερα απαιτητική χρήση γραφικών, συμπαθητική κάμερα που θα αποτυπώνει κάποιες στιγμές της καθημερινότητας που θέλω να μοιράζομαι φωτογραφικά με τους αγαπημένους μου και… καλή ποιότητα για να αντέχει την ταλαιπωρία μίας γυναικείας τσάντας.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με μία τιμή η οποία δεν θα με κάνει να αγκομαχήσω για τους επόμενους μήνες ή που θα με αναγκάσει να αφήσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ απλήρωτο προκειμένου να το αγοράσω. Και γνωρίζοντας πως το γεγονός ότι μπορώ ακόμα (έστω και δύσκολα) να πληρώνω τον λογαριασμό της ΔΕΗ, με κατατάσσει σε ένα «προνομιακό» σύνολο ατόμων στην Ελλάδα που έχουν ακόμα δουλειά. Όσο χαμηλοί κι αν είναι οι μισθοί.
Το σκεπτικό
Έχοντας περάσει από διάφορες εταιρείες και διάφορες συσκευές, τόσο λόγω του digitallife.gr όσο και λόγω όλων αυτών των εξαιρετικών ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας που συνηθίζουν να σου κλέβουν το τηλέφωνο την ώρα που περπατάς στο δρόμο και μιλάς, ή μέσα από το διαμέρισμά σου, οι σκέψεις μου για τη νέα συσκευή που θα αγοράσω, είναι δύο:
Α. Αποφάσισα πως δεν θέλω να περιμένω άλλο τη Microsoftνα υποστηρίξει ανθρώπους σαν κι εμένα στην καθημερινότητά τους. Ειδικά ανθρώπους που δεν επέλεξαν ένα Nokia Windows Phone, αλλά ένα κομψότατο και πολύ χρηστικό (φευ ελλειμματικό) HTC. Μικρές λεπτομέρειες όπως η απουσία εφαρμογών για μέσα μαζικής μεταφοράς, τεράστιες δυσκολίες στην διασύνδεση άλλων προϊόντων, όπως λογαριασμοί και υπηρεσίες της Google, τα καθυστερημένα notifications και η αίσθηση ότι επιλέγοντας ένα Windows Phone που δεν έχει φροντίσει προσωπικά η έμπειρη Nokia, αλλά η HTC που βασίστηκε υπερβολικά στην Microsoft, με κάνει χρήστη “B κατηγορίας”.
Β. Να βρω το ιδανικό “value for money” smartphone που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Οικονομικό, με ένα όχι τόσο «κλειστό» λειτουργικό, με ικανοποιητικά specs και το οποίο θα ξέρω ότι σε ένα χρόνο από τώρα, πολλώ δε σε δύο που σκοπεύω να το κρατήσω, δεν θα είναι «παλιό» από άποψη χρηστικότητας.
Γιατί το Moto G;
Κατέληξα λοιπόν στο Motorola Moto G. Στα 169 ευρώ που το έχει η Amazon Γερμανίας, με 8GB μνήμης, ξεκλείδωτο, διαπιστώνω πως έχει ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που βρίσκω σε διάφορες άλλες συσκευές που οι τιμές τους ξεπερνούν τα 300 ευρώ, τιμή που πιστεύω πως θα έπρεπε να είναι το «ανώτατο» καπέλο για smartphones που αλλάζουν κάθε χρόνο (ή και λιγότερο από χρόνο) από τους ίδιους τους κατασκευαστές τους. Ανεξάρτητα από το πώς λέγεται ο κατασκευαστής. Με εξαίρεση την Vertu φυσικά, που φτιάχνει «χειροποίητα» smartphones, αλλά η εταιρεία αυτή είναι μία άλλη ιστορία.
H αναλογία ποιότητας, χαρακτηριστικών και τιμής λοιπόν, που για την γράφουσα έχει ιδιαίτερη σημασία, μαζί με την επιθυμία να επιστρέψω μετά από καιρό στο Android, σε ένα Android που δεν έχει “πειραχτεί” από τους developers των κατασκευαστών και είναι στην μορφή που το παραδίδει η Google, σε συνδυασμό με την επιθυμία να λαμβάνω σχετικά άμεσα τα updates του λειτουργικού, είναι τα κριτήρια που με οδηγούν σε αυτή την φτηνή πλην τίμια συσκευή.
Αλλά και γιατί στο μυαλό μου, η Motorola, προ ή μετά την εξαγορά από τη Google, έχει την θέση που έχει και η Nokia: ως μία εταιρεία που το μόνο που γνωρίζει πολύ καλά, είναι να φτιάχνει κινητά. Άλλωστε, ήταν η πρώτη που κατασκεύασε κινητό τηλέφωνο στην ιστορία της ανθρωπότητας οπότε, είναι οικείο σπορ για κείνη. Τα τηλέφωνα της Motorola δεν τρίζουν στα πλαστικά τους, έχουν ποιοτικούς πομπούς και δέκτες και, όσες φορές τα είχα δοκιμάσει στο παρελθόν, δεν υπέφεραν από “ξαφνικούς θανάτους”.
Όταν το πάρω στα χέρια μου, θα μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις…
Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω φυσικά αποτελούν προσωπική άποψη της γράφουσας. Αν θέλετε να μοιραστείτε κι εσείς τις σκέψεις σας για τον τρόπο που επιλέγετε να αγοράσετε μία συσκευή, μπορείτε να χρησιμοποιήστε τα σχόλια παρακάτω. Στο digitallife.gr δημοσιεύουμε όλα τα σχόλια, ακόμα κι εκείνα που διαφωνούν μαζί μας, ακόμα και με άκομψο τρόπο. Τα μόνα σχόλια που δεν έχουν θέση στο site, είναι εκείνα με υβριστικό περιεχόμενο.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.